After One night stand รัก(ไม่)ผูกพัน (25+)

สวย | ที่มาของความสัมพันธ์ 1

เคยน้ำเต็มเตียงไหม... ช่วงนี้ฉันบ่อยเหลือเกิน ฉันสลบจริง ๆ ความเงี่-นของฉัน สู้ความหื่นอิหมอไม่ได้เลย วันแรกที่ฉันเจอเขา ฉันคิดว่าตัวเองจะชนะเลิศ ในเรื่องนี้! แต่ไม่ใช่ อิหมอร้ายกาจมาก! ฉันเหมือนจะแพ้ราบคาบไปเลย

ไม่รู้ไปเปิดตำราวิชามารเล่มไหนมา ทั้งนิ้ว ทั้งลิ้น ทั้งไข่ออนเซ็น ทำฉันเสร็จครั้งละสี่ห้ารอบ… แซ่บ จนฉันลืมไม่ลง ได้ต่อกันยาว ๆ มาถึงทุกวันนี้!

ฉันนอนตะแคงมองเขาอยู่สักพัก นี่เขาเป็นหมอเหรอวะ หมอแบบนี้มีด้วยเหรอ?

“มองอะไรนักหนาแรด” รู้ได้ไงวะ

ฉันรีบหันหลังให้ทันที ไม่อยากคุยด้วย เพราะคุยกันทีไร มันจะลามไปภาษากายทุกที

จนเขาขยับเข้ามาชิดหลัง แล้วสวมกอดฉัน โอ๊ย! อะไรต่อมิอะไรชนกันไปหมด

“หมอไม่ทำงานเหรอ นอนกก กันอยู่ได้”

“ต้อง กกดิ เธอมันแรด” เออ รู้แล้ว ย้ำอยู่ได้

“เข้าเวรกี่โมง บ้านช่องไม่กลับรึไง” ฉันพยายามไล่เขากลับ ยิ่งอยู่ด้วยแล้วใจมันหวิว ๆ ยังไงไม่รู้ อย่าไปรักเขานะสวย ไม่เข็ดรึไง กับคนก่อนก็ทำเธอช้ำปางตายมาแล้วนะ หยุด ๆ

“ดึก ไม่กลับ เธอจะไล่ทำไมนักหนาวะ”

“ไล่ดิ เดี๋ยวอีกคนมา ฉันจะซวย” เท่านั้นล่ะ อิหมอถึงกลับยกขาฉันหนึ่งข้างพาดตัวเขาไว้

“ลองดิสวย ฉันแทงเธอได้นะตอนนี้” โอ๊ย… ยังไม่อิ่มรึไง ยอมแพ้จริง ๆ ไข่ออนเซ็นอิหมอสั่งได้ดั่งใจ เหมือนมันจะเริ่มแข็ง และแทงหลังฉันแล้ว

“พักก่อน ไม่มี! เว้ย” เห็นไหม ขนาดอีสวยยังยอม!

“ก็ดี เหนื่อยเหมือนกัน นอนก่อนนะ อย่ากวน” เหอะ ฉันได้แต่นอนนิ่ง ๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนเขาหลับไป ทำไมฉันถึงได้มาติดเง็ก กับหมอเคน เรื่องมันก็มีที่มาเหมือนกัน หลังมีเซ็กส์กัน ฉันก็นึกถึงแต่ตอนที่เราเจอกันครั้งแรก วันที่เราคิดว่า… มันจะเป็น แค่ ‘One Night Stand’

หนึ่งปีที่แล้ว...

“สวย... ฉันรักเธอนะ” คุณภัทร เจ้าของบริษัทสถาปนิกชื่อดังในประเทศไทย เขาคือแฟนฉันเอง เราเจอกันในบาร์ที่ฉันทำงานอยู่ เขาเข้ามาจีบฉัน มาเที่ยวที่ร้านทุกวัน จนฉันใจอ่อนยอมคบกับเขา และเขาก็ไม่อยากให้ฉันทำงานทีนั่นอีก ซึ่งฉันก็ยอม ยอมออกมาอยู่เฉย ๆ ไม่ทำอะไรสักอย่าง เพราะเขาคือแฟนคนแรกที่ฉันคบจริงจัง ถึงขั้นอยากจะสร้างครอบครัวกับเขาเลย

แต่ฉันไม่รู้เลย ว่าสิ้นคำพูดบอกรักหวาน ๆ ของเขา มันจะทำฉันจุกจนพูดไม่ออก

“ฉันทำผู้หญิงท้อง” ฉันบีบมือหนาที่สวมกอดแน่น ตอนนี้เหมือนมีก้อนใหญ่ ๆ มาจุกอยู่ที่คอ จุกจนฉันพูดอะไรไม่ออก ฉันได้แต่นอนนิ่ง ปล่อยให้น้ำตามันไหลลงมาช้า ๆ

“แต่ฉันคิดว่า ไม่ใช่ลูกฉัน เขาจะจับฉันสวย ปริมเขาแผนเยอะ และร้ายมาก ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริง ๆ ฉันรักเธอ... อยากมีแต่เธอ”

รักฉัน ทำไมยังมีผู้หญิงคนอื่นอีก

“เขามาก่อนสวยเหรอคะ” ฉันกลั้นใจถามออกไปตรง ๆ พยายามข่มน้ำตาตัวเองเอาไว้ ฉันจะทำยังไงกับใจตัวเองดี ทำไมสิ่งที่ฉันคาดหวังมาตลอดมันจะพังทลายไปกับตาแบบนี้

ฉันไม่อยากเสียเขาไปเลย ฉันหยุดทุกอย่างเพื่อเขา หยุดทำงาน หยุดคุยกับผู้ชายทุกคน หยุดอยู่ที่เขาคนเดียว

“สวยมาก่อน สวยเธอเป็นคนเดียวที่ฉันรัก ฉันไม่รู้เลยว่าเขามีแผนอะไรอีก วันนั้นฉันโดดเขามอมเหล้า ฉันไม่อยากเสียเธอไปเลยสวย”

ฉันก็ไม่อยากเสียคุณไปเหมือนกัน

“แล้วคุณภัทรจะเลิกกับสวยไหม” สิ้นคำถาม ฉันก็เม้มปากแน่น หลับตารอฟังคำตอบจากเขา อย่าทิ้งฉันไปนะ อย่า...

“ถ้าเป็นลูกฉัน... ฉันคง...” ฉันรีบหันกลับไปหาเขา ทันที ฉันไม่อยากได้ยินมันเลย แค่เขาเว้นระยะพูด มันก็ทำฉันใจจะขาดแล้ว

“พอค่ะ อย่าพูด...”

“ช่วยฉันนะ ช่วยกัน ฉันก็ไม่อยากเสียเธอ อยากมีแต่เธอ”

ตอนนั้นฉันคิดอะไรไม่ออกจริง ๆ ฉันรักคุณภัทรมาก รักจนอยากจะแต่งงานกับเขา อยากให้เขาเป็นของฉันคนเดียว จนฉันยอมเดินเข้าไปตีสนิทผู้หญิงคนนั้น ‘ปริม’ ผู้หญิงร้าย ๆ ที่โง่ไม่ทันคน

ฉันแอบตามปริมอยู่สักพัก เธอเข้าไปโวยวายที่บริษัทคุณภัทรบ่อยครั้ง แถมยังใช้รถคุณภัทรอีก ไหนว่าอยากมีแค่ฉัน ทำไมให้รถเธอใช้ หรือฉันจะเสียคุณภัทรให้ผู้หญิงคนนี้จริง ๆ

ฉันเครียดมาก เครียดจนไม่เป็นอันทำอะไร ฉันได้แต่คิด คิดว่าฉันควรทำอะไรสักอย่างแล้ว เพื่อกันผู้หญิงคนนี้ออกไป เธอตั้งใจจะหลอกคุณภัทร จะแย่งเขาไปจากฉัน!

ฉันถึงขั้นตามปริมไปที่โรงพยาบาล ใช่! เธอ... ท้องจริง ๆ ฉันเห็นปริมถือสมุดสีชมพูในมือ ฉันพอจะดูออกว่ามันเป็นสมุดอะไร เธอนั่งรอคิวอยู่พักใหญ่ จนฉันติดสินใจเดินไปนั่งข้าง ๆ เธอ แล้วบีบน้ำตาให้นองหน้า

ฉันพยายามบีบน้ำตาให้ไหลออกมา พยายามคิดถึงเรื่องที่จะทำให้ตัวเองร้องไห้... นั่นก็คือเรื่องคุณภัทร

“เธอไหวไหม...” จนปริมถามขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะยื่นทิชชูให้ฉัน

“อืม ฮึก ๆ ฉันจะพยายาม เพื่อลูก” ได้ผล ปริมถึงกลับนิ่งไปทันที เธอนั่งเงียบอยู่สักพัก จนมีพยาบาลเดินเขามาถามเธอ

“คุณปัณรินทร์ ไม่ทราบว่าวันนี้คุณพ่อสะดวกมาไหมคะ คุณหมอให้ตรวจเลือดคุณพ่อคุณแม่ก่อนค่ะ จะได้ฝากครรภ์เลย” ปริมนิ่ง และกำมือถือแน่น

“สะ สักครู่ค่ะ” ฉันทำเป็นเช็ดน้ำตา แล้วแอบเหลือบมอง ว่าเธอโทรหาใคร

‘ภัทร...’ คุณภัทรจริง ๆ ด้วย เหมือนคุณภัทรจะไม่รับโทรศัพท์ปริม เธอวางสายหลายครั้งแล้วกดโทรใหม่เรื่อย ๆ จนท้อใจ มองไปที่...เบอร์ เบอร์นึงที่เมมไว้...

‘Boss’ หรือว่าคนนี้จะเป็นพ่อของลูกจริง ๆ ปริมลังเลจะกดโทรออก ก่อนจะเก็บโทรศัพท์ไว้เหมือนเดิม ฉันจึงแกล้งสะอื้นขึ้นมาอีก

“ฮือ ๆ ฮึก ๆ”

“เธอไหวไหม เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ”

“ป่าว พ่อเขาไม่มา เขาไม่รับผิดชอบลูกฉัน...” ปริมถอนหายใจออกมา แล้วบ่นกับฉัน ว่าลูกเธอก็ยังไม่มีพ่อมาเซ็นรับ

ฉันกับปริมเลยปลอบกันอยู่พักใหญ่ พอเราเอาปัญหาเดียวกันมาคุย เธอก็ค่อย ๆ เล่าให้ฉันฟังทีละเรื่อง เหมือนระบายให้ฉันฟัง

หลังจากนั้นฉันก็ตามปริมไปแทบทุกที่ แกล้งบังเอิญเจอ แกล้งไปทักบ้าง จนเราเริ่มสนิทกัน สนิทถึงขั้นที่ปริม ยอมเล่าสิ่งที่ตัวเองกำลังจะทำให้ฟัง...

คือ แย่งคุณบอส คืนมา... คุณบอสคนที่ฉันคิดว่าเป็นพ่อของลูกปริมจริง ๆ ปริมบอกฉันว่าไม่มั่นใจคุณภัทร กลัวเขาไม่รับผิดชอบ จึงต้องหาสำรองไว้ ..และฉันก็เพิ่งรู้ ว่าคุณบอสคบกับเพื่อนฉัน บอสที่หมายถึงคือ แฟนกิ่ง และเขากำลังจะแต่งงานกัน!

ฉันจะทำไงดี ฉันไม่รู้ว่าปริมจะทำอะไรต่อ มีแผนอะไรกับคุณภัทร และคุณบอสอีก ฉันจึงอาสา... พาเธอเข้าไปในงานแต่งกิ่ง เพื่อให้เธอไว้ใจและบอกอะไรฉันมากกว่านี้ ซึ่งฉันอึดอัดมาก... ฉันไม่อยากให้งานแต่งเพื่อนพัง แต่ฉันพยายามช่วยมันอยู่ พยายามประคองไปพร้อม ๆ กัน ทั้งแฟนตัวเอง และแฟนเพื่อน

ซึ่งปริมก็สัญญากับฉัน ว่าจะไม่โวยวาย เพราะฉันอ้างไปต่าง ๆนา ๆ บอกว่าเดี๋ยวกิ่งจะไหวตัวทัน สุดท้าย! ปริมก็ทำไม่ได้ เฮ้อ ฉันแก้ปัญหาอะไรไม่ได้เลย แถมยังได้ช่อดอกไม้กิ่ง ต้องขึ้นเวทีอีก

พิธีกร: เพื่อนสนิทเจ้าสาวนี่เอง คุณสวย นะครับ เขาว่าใครที่ได้ช่อดอกไม้ จะได้เป็นเจ้าสาวคนต่อไป คุณสวยว่าจริงไหมครับ

ฉัน: ไม่หรอกค่ะ สวยยังโสดค่ะ

เสียงแซวดังขึ้นเป็นแถว ฉันไม่ได้มองหรอกว่าใครแซว ห่วงแต่ปริม กลัวเธอจะกลับเข้ามาในงานอีก ไม่อยากให้มันแย่ไปกว่านี้แล้ว ฉันสงสารเพื่อน

ฉันเดินถือช่อดอกไม้มองไปที่ประตูตลอด จนถึง After party กิ่งมันเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง ฉันยิ่งเครียดไปอีก เลยไปแอบนั่งเงียบ ๆคนเดียว... คิดเรื่องนี้ ว่าควรทำยังไงต่อดี...

“ไงเธอ คนได้ดอกไม้” อยู่ ๆ ก็มีผู้ชายคนนึงเดินมานั่งข้าง ๆ ฉัน

ตาชั้นเดียว ขาว สูง ล่ำ... คือ หล่อเลยล่ะ

“อืม มีอะไร” ฉันไม่ได้สนใจเขามาก เพราะมีเรื่องต้องคิดอยู่เต็มหัว

“ไม่มี เห็นเธอนั่งคนเดียว เลยมานั่งเป็นเพื่อน” ฉันหันไปมองเขาอีกครั้ง จนเขายิ้มให้จนตาหยี

“ถ้าฉันนั่งคนเดียว... แสดงว่าฉันอยากอยู่คนเดียว” เขากระตุกยิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะยกเหล้าในแก้วขึ้นมาจิบ

“ปากแบบนี้ ไม่น่าล่ะ ไม่มีผัว”

ไอ้!

“ไอ้หมอ ไป ๆ ไอ้บอสพาเมียมาแนะนำแล้ว” หมอ! หมอทำตัวแบบนี้เหรอ ดูเขาทำตัวสิ อย่างกับเพลย์บอย การแต่งตัว ลักษณะท่าทางไม่ใช่หมอเลยสักนิด หมอแบบนี้ใครจะรักษา

“เหอะ หมอ...” ฉันเบะปากใส่อย่างรำคาญ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้น แล้วใช้นิ้วชี้เย็น ๆ มาเคาะแก้มฉัน

“ไปแล้วนะ”

ไปเถอะ! ฉันอยากอยู่คนเดียว