Episode 5 จับเด็กขี้เมากิน

1345 Words

ตอนที่ 5 จับเด็กขี้เมากิน ตอนที่ 5 เมื่อโดนดุ คนเมาอย่างขนมปังก็สลดลง ดวงตาคู่สวยเริ่มแดงก่ำก่อนจะมีหยดน้ำตาไหลลงมา “ฮึก ปังแค่อยากกินมาม่าเอง” “อย่าร้องออกมาเชียวนะ” เหมราชบอกเสียงเข้ม เขาลูบหน้าตัวเองอย่างหัวเสีย ผู้หญิงตรงหน้าเขานี่ครบสูตรแห่งความน่ารำคาญเลย ทั้งขี้เมา ตะกละ เจ้าน้ำตา เหมราชได้แค่มองหญิงสาวแล้วถอนหายใจออกมาหนัก ๆ คนเมากำลังพยายามกลั้นน้ำตาอย่างสุดความสามารถแต่ก็ยังมีหยดน้ำตาบางส่วนหยดลงมาอยู่ดี “หยุดร้อง แล้วไปนั่ง” “แต่มาม่า ฮึก” “เดี๋ยวฉันทำให้เอง ไปนั่งรอแล้วเช็ดน้ำตาซะ” ขนมปังเดินก้มหน้างุด ๆ ไปนั่งรอตามคำสั่ง เวลาเธอเมา อารมณ์ของเธอมักจะอ่อนไหวง่ายแบบนี้ บางครั้งยิ่งกว่าประจำเดือนมาเสียอีก เมื่อคนเมาเดินไปนั่งรอตามคำสั่ง เหมราชก็หันกลับมายังหม้อที่เธอใช้ต้มมาม่าอยู่ก่อนหน้านี้ แล้วทำมันต่อจนกระทั่งเสร็จ เป็นเมนูมาม่าหมูสับใส่ไข่อย่างที่หญิงสาวต้องการ “เอากินซะ” เขาวางถ้วยมาม่าลงบนโต๊ะตรงหน้าขนมปังแรงจนเธอสะดุ้ง ความอ่อนไหวที่หญิงสาวมีอยู่ก่อนแล้วทำให้น้ำตาเธอไหลออกมาอีกครั้ง “ฮือ” “อะไร ร้องทำไมอีกวะเนี่ย” ยิ่งเหมราชดุ เธอก็ยิ่งร้อง สถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างทำให้เหมราชหัวเสีย เขาอยากจับเธอโยนออกไปนอกห้องให้รู้แล้วรู้รอดแต่ไม่รู้ทำไมสิ่งที่เขาทำกลับตรงกันข้าม เหมราชดึงหญิงสาวเข้ามากอด เขาสับสนในการกระทำของตัวเองอยู่เหมือนกัน แต่ดูเหมือนกลิ่นหอมคล้ายขนมจากตัวของเธอจะทำให้เขาลืมเรื่องเหตุผลไปชั่วขณะ “ร้องทำไม มาม่าก็ทำให้แล้วไง” “เฮียดุอะ” “ก็มันสมควรดุไหม ทำตัวน่ารำคาญแบบนี้” “ฮึก ใช่สิ ปังน่ารำคาญ ปังน่าเกลียด ใคร ๆ ก็ไม่ชอบ ไม่อยากอยู่ใกล้” “ไปกันใหญ่แล้ว” มือหนาเชยคางมนให้เงยขึ้นมองเขา เหมราชไม่ได้สนใจผื่นแดงที่อยู่บนหน้าของเธอ การที่ใบหน้าไม่ได้สวยใสตามแบบนิยม ไม่ได้แปลว่าคนตรงหน้าเขาเป็นคนไม่ดีเสียหน่อย “คนน่าเกลียดใครเขาตัดสินจากหน้าตากัน เขาตัดสินจากจิตใจของคนนั้นต่างหาก” ดวงตากลมโตจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาคมของอีกฝ่าย ทั้งคู่สอดประสานสายตาอยู่อย่างนั้นราวกับพวกเขากำลังสื่อสารบางอย่างกันผ่านสายตา เหมราชคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปหาหญิงสาว ริมฝีปากร้อนประกบลงบนริมฝีปากนุ่มโดยที่เจ้าของริมฝีปากไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ “อื้อ” คนเมาที่สติเริ่มกลับคืนมาเบิกตากว้าง สมองสั่งให้เธอผลักเขาออกแต่หัวใจกลับสั่งให้เธอยินยอมรับความหวานละมุนจากเขา ซึ่งเธอเลือกเชื่อหัวใจ ทั้งคู่แลกเปลี่ยนความหวานกันอยู่เนิ่นนาน พวกเขาเหมือนโดนแรงดึงดูดบางอย่างดึงดูดให้เข้าหากัน พอได้สัมผัสกันแล้วก็ยิ่งอยากสัมผัสมากขึ้นไปอีก “เฮียคะ แบบนี้ อื้อ” ริมฝีปากนุ่มถูกปิดอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ได้มีเพียงความหวานแต่เหมราชเพิ่มความร้อนแรงเข้าไปด้วย ความต้องการของชายหนุ่มตอนนี้เพิ่มขึ้นสูงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน “เฮียเหม” เสียงหวานเรียกชื่อเขา เหมราชผละออกจากซอกคอขาวมามองหน้าเธอ “ถ้าเธอบอกให้หยุด ฉันจะหยุด” ถึงแม้เขาจะต้องการเธอเพียงใดแต่เหมราชก็ไม่ใช่คนที่จะขืนใจใครได้ อย่างไรเสียมีความสุขร่วมกันทั้งสองฝ่ายย่อมดีกว่าอยู่แล้ว ขนมปังหลบสายตา เธอไม่เข้าใจตัวเองเสียเลยว่าความรู้สึกวาบหวิว และร้อนผ่าวไปทั่วร่างตอนนี้คืออะไรแต่สิ่งที่เธอมั่นใจได้นั้นคือ เธอเองก็ต้องการเขาเหมือนกัน “ต่อเถอะค่ะ” เหมราชยกยิ้มมุมปาก เขาก้มลงจูบหน้าผากเนียนอย่างอ่อนโยนเพราะนี่อาจเป็นความอ่อนโยนครั้งสุดท้าย ต่อจากนี้จะกลายเป็นความร้อนแรงแทน “หึหึ เปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ” เสื้อที่หญิงสาวสวมใส่อยู่ถูกถอดออก โยนทิ้งลงบนพื้นก่อนจะตามด้วยบราเซียร์ตัวสวยที่ถูกกระชากออกรุนแรงจนคนตัวเล็กสะดุ้ง “อ๊ะ ทำไมต้องรุนแรง” “นี่เพิ่งเริ่มเอง” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ภายนอกเหมราชดูเป็นคนสุขุมนุ่มลึก เธอคิดว่าเขาจะอ่อนโยนเสียอีก “หุ่นเธอแม่ง” เหมราชจ้องมองเต้าอวบอิ่มที่ปรากฏต่อสายตาเขาอยู่ตอนนี้ เขาชื่นชมความสวยงามตรงหน้า ขนมปังซ่อนรูปกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก ริมฝีปากร้อนเริ่มครอบครองเต้าอวบ เขาตวัดลิ้นไปมากับยอดปทุมสีสวย มันชูชันตอบรับเขาจนเหมราชอดไม่ได้ที่จะขบกัดมันเบา ๆ “อ๊ะ เฮียเหมอย่ากัดแบบนั้น มัน...” “มันทำไม หืม” ร่างบางบิดไปมาเมื่อเต้าอวบโดนปรนเปรอไม่หยุด เหมราชค่อย ๆ เลื่อนริมฝีปากลงมาพรมจูบไปทั่วผิวเนียน เขาไม่เคยทำให้ใครขนาดนี้มาก่อนแต่สำหรับเธอ เขากลับอยากสัมผัสไปทุก ๆ ส่วน “ทั้งหอม ทั้งหวาน” เหมราชเอ่ยชมไม่หยุดขณะกำลังชิมความหวานจากคนใต้ร่าง เขาสัมผัสเธอทุกส่วนอย่างที่ต้องการจริง ๆ ริมฝีปากร้อนไล้จูบไปตามเรียวขาเนียนก่อนจะไล่ขึ้นมาบริเวณขาอ่อน “เฮียเหม ปังร้อนไปทั้งตัวเลยค่ะ” “เหรอ แล้วชอบไหม” “ชอบค่ะ” “หึหึ เดี๋ยวจะชอบกว่านี้อีก” เหมราชเลื่อนไปหยุดอยู่บริเวณดอกไม้งาม เขาเกี่ยวแพนตี้บางไปด้านข้างก่อนจะบรรจงจูบลงบนดอกไม้งามนั่น “ตรงนั้นมัน อื้อ” ร่างบางสะดุ้ง เธอเริ่มบิดไปมาเมื่อลิ้นร้อนสัมผัสกลีบกุหลาบ เหมราชทั้งจูบและดูดดึงกลีบกุหลาบอย่างร้อนแรงจนน้ำหวานไหลทะลักออกมาไม่ขาดสาย “เธอหวาน หวานมากจริง ๆ” ลิ้นร้อนตวัดน้ำหวานเข้าปาก ในขณะที่ร่างบางเริ่มกระตุกเกร็ง เธอรู้สึกได้ว่าร่างกายของเธอตอนนี้เบาหวิวราวกับขนนก เป็นความรู้สึกดีอย่างที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน เหมราชเห็นหญิงสาวกำลังเคลิบเคลิ้ม เขาก็ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจก่อนจะเอาลูกชายตัวโตออกมาแล้วถูไถไปกับดอกไม้บานฉ่ำ พรึบ “กรี๊ด” หญิงสาวกรีดร้องออกมาเมื่อความใหญ่โตกระแทกเข้ามาโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว ความคับแน่นนั่นทำให้เหมราชนิ่วหน้า เขาก้มลงมองลูกชายตัวโตที่สอดประสานเข้ากับดอกไม้งาม เลือดสีแดงสดไหลอาบท่อนเอ็นนั่นทำให้เขาเลิกคิ้วขึ้น “ครั้งแรกเหรอ” เหมราชถามออกมาเสียงเบา เขาเงยหน้ามองใบหน้าของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาด้วยความเอ็นดู “โอ๋ ขอโทษนะ” เหมราชก้มลงจูบซับน้ำตาให้เธอ ร่างบางตัวสั่นเทาในขณะที่ความใหญ่โตยังคงค้างอยู่อย่างนั้น “แม่งเธอรัดแรงมาก” “ฮือ เจ็บจัง” “ผ่อนคลายนะคนดี ฉันจะทำเบา ๆ สัญญา” ขนมปังหลงเชื่อคำสัญญานั่น เหมราชเบาแรงเพียงแค่ช่วงแรกเท่านั้น เมื่อเห็นว่าเธอปรับตัวได้ เขาก็รุนแรงตามใจปรารถนาเช่นเดิม เขารังแกเธอจนร่างบางแทบหมดแรง แต่ถึงอย่างนั้นทั้งคู่ก็สุขสมไปด้วยกันหลายครั้ง พวกเขามอบความหวานให้แก่กันไม่สิ้นสุด โดยไม่สนใจหันกลับไปกินมาม่าหมูสับบนโต๊ะเพราะตอนนี้ทั้งคู่อิ่มเหลือเกิน อิ่มเกินจะรับอะไรเข้ามาได้อีก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more