ตอนที่ 14 คลุมเครือ ตอนที่ 14 ขนมปัง ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนฉันไม่รู้ว่ามาอยู่จุดนี้ได้ยังไง จุดที่แม่ของฉันและเฮียเหมกำลังหัวเราะกันอย่างมีความสุขในครัวราวกับพวกเขาเป็นแม่ลูกที่ไม่ได้เจอกันมานาน ส่วนฉันซึ่งเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียว กลับโดนแม่สั่งให้มาเลื่อนโต๊ะและเก้าอี้ "เฮอะ ถึงเฮียจะหลอกแม่ได้แต่เฮียไม่มีทางหลอกขนมปังได้อีกแล้ว" "หลอกอะไรเหรอ" "ว้าย ตาเถร แหก ๆ" ฉันเผลออุทานออกมาด้วยความตกใจ ยกมือขึ้นทาบหัวใจที่กำลังเต้นแรงเป็นจังหวะสามช่า "เฮอะ ขวัญอ่อนจังนะ" ดวงตาฉันเบิกกว้างเมื่อใบหน้าหล่อเลื่อนเข้ามาใกล้ แต่ครั้งนี้ฉันไม่หลงเคลิบเคลิ้ม รีบขยับตัวออกห่างแล้วเชิดหน้าใส่เขาทันที "มีอะไร ?" "ม้าบอกให้มาเอาผ้าเช็ดมือ" "ม้า ?" ฉันพูดทวนสรรพนามที่เฮียเหมใช้เรียกแม่ของฉัน ทั้งคู่เพิ่งรู้จักกันเอง ทำไมสรรพนามในการเรียกถึงเปลี่ยนได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ "อื้อใช่ แล้วต