ตอนที่ 25 คนพิเศษ
ตอนที่ 25
ขนมปัง
เฮียเหมอุ้มฉันไปทำธุระในห้องน้ำก่อนจะอุ้มกลับมาวางลงบนเตียงโดยไม่พูดอะไรกับฉันสักคำเดียว
“เฮียเหมคะ”
ฉันรีบคว้าแขนเขาไว้ก่อนที่เขาจะเดินออกไป เจ้าของใบหน้าดุหันมองฉันเล็กน้อย ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“มีอะไร”
“นอนเป็นเพื่อนขนมปังได้ไหมคะ ขนมปังไม่กล้านอนคนเดียว”
“เฮอะ ไม่โทรไปบอกพี่มิดไนท์ของเธอล่ะ”
ยังมีการมายอกย้อนกันอีก ฉันเลยขยับเข้าหาเขาและซบหน้าลงกับแขนแกร่ง
“นะคะ นอนกับขนมปังนะ”
เฮียเหมนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมาจับหน้าฉันให้เงยขึ้นมองเขา แล้วถามขึ้นเสียงเข้ม
“ทำไมฉันต้องนอนด้วย”
“ขนมปังอยากง้อ”
“หึ สภาพอย่างนี้ จะง้อยังไง ?”
คิ้วเข้มเลิกขึ้น เฮียเหมก้มมองเท้าฉันด้วยสีหน้าเยาะเย้ย
นั่นทำให้ความกล้า และความอยากเอาชนะในตัวฉันเพิ่มมากขึ้น
"ไม่ต้องใช้เท้าก็ง้อได้นี่คะ"
ฉันช้อนสายตามองเฮียเหม ยิ้มหวานส่งให้พร้อมทั้งใช้มือลูบไล้ไปมา
