วันต่อมายี่หวาถูกเฮียเฟยพามาส่งเธอจึงรีบกลับเข้าบ้านเพื่อไปอาบน้ำส่วนเฮียเฟยเดินเข้ามาคุยกับม้าของยี่หวาซึ่งม้าก็เข้าใจเพราะการดื่มแอลกอฮอล์แล้วต้องขับรถมันอันตราย เมื่อทุกคนเข้าใจเฮียเฟยก็เดินกลับร้านทองที่มีป๊านั่งรอด่าเหมือนทุกวัน
“อาเฟยลื้อทำไมถึงได้ทำตัวเหลวไหลแบบนี้ ร้านก็ไม่มาดูกลางคืนก็เที่ยวบ้านไม่อยากจะกลับ”
“ป๊า! ผมก็มีงานของผมที่ต้องทำเหมือนกันนะ เมื่อไหร่ป๊าจะเข้าใจสักทีว่าผมอายุ30ไม่ใช่18 กลางวันผมก็มาแล้วกลางคืนผมก็ต้องไปทำงานของผมเหมือนกัน เบื่อจะพูดแล้ว” ผมเดินเข้ามาด้านในเพื่อเตรียมตัวขึ้นไปนอนสักชั่วโมงแต่ป๊าผมก็เดินตามเข้ามา
“เดี๋ยวอาเฟย ลื้อทำไมถึงต้องพาอายี่หวาไปไหนมาไหนด้วย อั๊วเห็นหลายครั้งแล้วบอกมาว่าลื้อกับอีเป็นอะไรกัน”
“ก็น้องข้างบ้านไงป๊าจะเอาอะไร เรื่องส่วนตัวผมนะเนี่ยยี่หวามัน22แล้วนะป๊า ผมเองก็30แล้วถ้าเกิดผมชอบกันมันก็ไม่ผิดไม่ติดคุกหรอกหน่า”
“เฮ้ย พูด
