5. จะน้องสะใภ้หรือน้องเมีย ถ้ากูจะเอาใครก็ขัดไม่ได้
1395 Words
เล่ห์รักน้องสะใภ้
Episode 5 ( จะน้องสะใภ้หรือน้องเมีย ถ้ากูจะเอาใครก็ขัดไม่ได้ )
“ ไงไอ้สั* กูคิดว่าตาย ”
เสียงของไอ้โฉมันทักผมขึ้น เมื่อผมตื่นเดินออกมาจากห้องเห็นมันนอนดูทีวีอยู่ที่ห้องคอนโดห้องผม เมื่อคืนมีเรื่องให้คิดนิดหน่อยเลยเมาหนักไป
“ นี่ไรว่ะ ? ” ผมชูแขนให้ไอ้โฉมันดู เพราะมีผ้าเช็ดหน้าผืนสีชมพูพันอยู่ที่แขนของผม
“ น้องผู้หญิงพันแผลให้มึง ”
“ ใคร ? ”
“ ไม่รู้ บังเอิญเจอแต่หน้าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน ”
“ มึงเจอที่ไหน ? ”
“ หน้าลิฟต์คอนโดมึงนี่แหละ ”
“ เห้ย !!! ”
“ อะไร ? ”
“ กูคิดออกแล้ว ว่าเคยเห็นน้องคนนั้นที่ไหน น้องคนเมื่อคืนที่ช่วยแบกมึง คนเดียวกับที่รตีจะมีเรื่องที่ร้านเหล้าวันนั้นไงว่ะ ”
“ ............. ”
ผมแอบชะงักใจ คนที่รตีจะมีเรื่องคือผู้หญิงเสื้อดำหรือว่าผู้หญิงชุดดำคนนั้นจะพักอยู่ที่นี่ อยู่ที่คอนโของผมแห่งนี้นะ ผมรีบหยิบโทรศัพท์เช็คไปที่พนักงานเคาน์เตอร์ของคอนโดทันที
“ เอาภาพกล้องวงจรปิดเมื่อคืนส่งมาให้กู เอาด่วนที่สุด ”
( ได้ค่ะคุณปืน )
“ ท่าทางมึงดูสนใจน้องผู้หญิงคนนั้นจังนะ ”
“ ของดี ทำไมกูต้องพลาด ”
“ ไอ้สั* หน้าเลวไม่พอ ยังเลวยันนิสัย ”
ผมใจจดใจจ่อรออย่างใจเต้นแรง ไม่นานภาพจากกล้องวงจรปิดเมื่อคืนก็อยู่ในโทรศัพท์ของผม เพิ่งพินิจสายตาอย่างตื่นเต้น ก่อนที่ภาพตรงหน้าผมจะเป็นภาพของผู้หญิงเสื้อดำคนนั้นจริงๆ ผมดูจนแน่ใจรีบต่อสายหาพนักงานเคาน์เตอร์ของคอนโดอีกครั้ง
“ เอาข้อมูลผู้หญิงคนนี้มาให้กู ”
( ค่ะคุณปืน )
ในที่สุดผมก็ได้ข้อมูล พิมมาดา เดชารัตน์ พักอยู่ชั้น 4 ห้อง432 เพิ่งเข้ามาพักที่คอนโดนี้ได้ 3 สัปดาห์ ของดีอยู่ปลายจมูก ผมพลาดไปได้ยังไง อย่างนี้สิมันถึงจะสนุก...
เช้ามาเหมือนผมถูกฉีดยากระตุ้นให้ตื่นตัวตลอดเวลา ที่รู้ว่าผู้หญิงเสื้อดำคนนั้นพักอยู่ที่นี่และผมก็ลงมาดักเจอ แต่จะดักเจอที่หน้าห้องมันไม่ใช่ผม มันต้องลานจอดรถ...
ในที่สุดผมก็ได้เจอสักที ผู้หญิงตัวขาวๆ ผมยาวสีน้ำตาล หุ่นดี ทรวดทรงองค์เอวมีเสน่ห์มาก ทำไมมันน่ามองจังว่ะ กลิ่นหอมอ่อนๆที่มาแตะจมูกผม ทำผมหยุดความคิดอยากครอบครองผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เลย...
“ แล้วเจอกันนะ...คนสวย ”
“ ............. ”
“ ไอ้สั*ปืน มึงเอาจริงเหรอว่ะ ”
ไอ้โฉที่รอผมอยู่ที่รถและมันเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ถามผมขึ้น เมื่อผมเดินมาที่รถขณะที่พรีม แม่สาวน้อยของผมขับรถออกไป
“ กูเคยล้อเล่น ”
“ ไอ้สั* มึงต้องการอยาก one night stand กับผู้หญิงขนาดนี้เลยเหรอว่ะ ”
“ ใครบอกมึงกูอยาก one night ”
“ ไอ้สั*ปืน อย่าบอกนะว่ามึง... ”
“ หึ ”
งานแต่งพี่รุจ พี่ชายบุญธรรมที่ผมคิดเสมือนพี่ชายๆแท้กับพี่แพรว ลูกสาวเจ้าของโรงงานผลไม้กระป๋องที่ผู้ใหญ่เห็นดีเห็นงามจับคลุมถุงชนให้ แต่เผอิญพี่รุจกับพี่แพรวได้คุยกัน กลับชอบคอกันด้วย ความเหมาะสมในเรื่องหน้าที่การงานจึงดูไม่สำคัญกับความรักของพี่รุจ...
งานแต่งถูกจัดที่โรงแรม ผมนั่งที่โต๊ะกับพวกไอ้โฉ ไอ้แจ๊บและอีกหลายคนที่มาร่วมงาน จนสายตาผมหันไปพรีม ในชุดสีแดงที่ดูดีมาก ความสวย มีเสน่ห์ในงานมันแยงตาผม ทำไมสมองมันสั่งให้ผมยิ่งอยากครอบครองพรีมมากขนาดนะ...
“ ผู้หญิงชุดแดงคนนั้นแจ่มว่ะ ”
“ เออ...เด่นชิ*หาย ”
“ นั่นน้องเจ้าสาวเว้ย ” เสียงซุบซิบดังขึ้น พรีมสวยจนทุกคนต้องมองจริงๆ แต่จู่ๆไอ้จา น้องชายไอ้แจ็บก็พูดขึ้น
“ ไอ้จา มึงรู้จักเหรอว่ะ ? ” ไอ้แจ๊บรีบถามน้องชายมันทันที
“ ไม่รู้จักได้ไงล่ะพี่...พรีม เพื่อนเมียผมเอง เป็นน้องของเจ้าสาว เจ้าของคาเฟ่พิมมาดาในตัวเมือง ”
“ ร้านที่คาเฟ่โด่งดังในโซเชียลเหรอว่ะ ”
“ ใช่พี่...พรีมออกแบบร้านเอง คิดสูตรขนมเอง แล้วขนมพวกนี้พรีมเป็นคนจัดการเองเลยพี่ ”
ไอ้โฉมันหันมามองหน้าผมทันที ผมยิ้มมุมปากอย่างพอใจมากที่ได้ยินแบบนั้น พรีมทั้งสวย ทั้งเก่ง มันยิ่งทำให้ผมอยากได้มาก แต่มันติดตรงที่...พรีมเป็นน้องสาวของพี่แพรว พี่สะใภ้ผมนะสิ
“ แต่ต้องทำใจอกหักกันได้เลย พรีมมีแฟนแล้ว แฟนเป็นหมอ เรียนอยู่นอก คบกันมาหลายปีอีกไม่นานคงจะแต่งตามพี่สาวไป ”
ได้ยินแบบนี้ ผมไมเสียใจหรืออกหักเหมือนที่ไอ้จาบอกเลยสักนิด แต่มันกลับยิ่งกระตุ้นให้ผมอยากได้พรีมทวีคูณมากขึ้นเข้าไปอีก...
“ ปืน...”
รตี ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้น เป็นว่าที่เจ้าสาวของผมอีกในไม่ช้าของผมที่มาร่วมงานด้วย ที่นั่งแยกกันเดินเข้ามาที่ผมเมื่องานกำลังสนุก
“ ปืน...ไปถ่ายรูปกัน ”
“ ไม่ถ่าย ”
“ แต่เราไม่มีรูปคู่งานพี่รุจเลยนะ ”
“ ไม่จำเป็นต้องถ่ายกับกูก็ได้มั้ง...ถ้าอยากถ่ายก็ไปถ่ายคนเดียว ”
“ งั้น...รตีกลับกับปืนด้วยนะ ” เมื่อผมชักสีหน้าและคำพูดใส่รตี จนต้องปรับสีหน้า เปลี่ยนเรื่องเข้ามาเกาะแขนผม แต่ผมดึงแขนออก
“ มาเองก็กลับเอง ”
“ แต่รตีอยากกลับกับปืน ”
“ มึงจะไปไหนก็ไป ”
“ แต่... ”
“ รตี !!!! ”
“ ................. ”
ผมเสียงดังตะหวาดรตีจนโต๊ะข้างๆหันมามอง รตีไม่พอใจฟึดฟัดเดินออกไป คบนานๆไปอะไรหลายๆอย่างมันก็เห็นมากขึ้น อย่างเช่นผมคนนี้...
ความสวยของพรีมมันสะท้อนแสงทำให้ผมละสายตาไม่ได้เลย พรีมเดินไปที่ห้องอาหาร ไอ้ผมก็นั่งนานอยากยืดเส้นยืดสายจะลุกออกจากโต๊ะ แต่ไอ้โฉมันจับเสื้อชะงักผมไว้ผมยักคิ้วให้มันก่อนจะเดินไปที่ห้องอาหาร พนักงานเสิร์ฟอาหารวุ่นวายอยู่ในห้องนี้ไม่ได้มีใครสนใจผม พรีมกำลังยืนจัดขนมอยู่ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ
“ ทั้งสวยทั้งเก่งแบบนี้ ชอบจัง ”
“ คุณ !!! ”
“ จำได้ด้วย ดีใจว่ะ ”
“ คุณเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง ? ” พรีมดูตกใจที่เห็นผมเข้ามาในห้องอาหารนี้ได้ ผมไม่อยากตอบเรื่องนี้ เข้าไปใกล้ๆเอามือเขี่ยแก้มพรีมเบาๆ
“ สนใจเรื่องนั้นทำไม คุยเรื่องของเราดีกว่า ” พรีมเอามือปัดมือผมออก จะผลักตัวผมแต่ผมไวกว่ากอดเอวพรีมแล้วดึงเข้าหาตัว ก่อนจะพุดกันๆหูพรีม
“ แล้วเจอกันนะ...แม่สาวน้อยของกู ”
“ !!!!! ”
พูดจบออกจากห้องอาหาร กลับมานั่งที่โต๊ะอย่างคนอารมณ์ดี ไอ้โฉมันมองหน้าเหมือนมันรู้ว่าผมทำอะไรมา แต่ไอ้โฉมันยังไม่รู้จักผู้ล่าอย่างไอ้ปืนคนนี้ดีพอ ที่เป็นนักล่าหวงเหยื่อ...
“ เป็นไงไอ้ปืน อยู่ดีไม่ว่าดีอยากได้น้องสะใภ้ ”
ไอ้โฉมันพูดขึ้น ขณะขับรถออกจากโรงแรมเมื่องานเลิก ในหัวผมมีแต่ภาพของพรีมลอยวนเลยเวียนอยู่ในหัวเต็มไปหมด
“ น้องสะใภ้แล้วไงว่ะ ”
“ ไอ้เหี้*ปืน น้องสะใภ้มึงจะเข้าไปยุ่งได้ยังไง ”
“ ทำไมจะไม่ได้ ถ้ากูอยากได้ ”
“ ไอ้เหี้*เอ้ย แค่คิดก็ปวดหัวแล้ว ”
“ จะน้องสะใภ้หรือน้องเมีย ถ้ากูจะเอา ใครก็ขัดไม่ได้ ”
“ แต่น้องมันมีแฟนแล้วนะเว้ย ”
“ มีแฟนแล้วไง ถ้ากูจะเอา ”
“ ไอ้เหี้*ปืน มึงจะเลวไปไหน ”
“ ถ้ากูอยากได้พรีม...พรีมก็ต้องเป็นของกู ”
“ มึงมีรตี พรีมเป็นน้องสะใภ้มึง มันจะวุ่นวายนะเว้ย ”
“ แต่กูไม่สน พรีมเป็นน้องสะใภ้กูมันยิ่งดี คนใกล้ชิดแบบนี้...กูยิ่งอยากได้ ”
- Writer
