เล่ห์รักน้องสะใภ้
Episode 4 ( ผู้ชายชื่อปืนคนนี้ไว้ใจไม่ได้ )
“ อีอ๋อยตื่นได้แล้ว ”
พรีมปลุกอีอ๋อยมัน ที่เมื่อคืนเมาเหล้าปั่นจนสมองเบลอไปหมด แต่ยังสามารถควบคุมสติกลับมานอนคอนโดได้ แต่แค่พรีมนะ อีอ๋อยมันบ้านเลขที่คงจำไม่ได้
“ เช้าแล้วเหรอว่ะ ”
“ 10โมงแล้วอีด*ก ”
“ ผัวกูโทรมาบ้างไหมว่ะ ”
“ อีห่า เมาผัวไปมีเมียน้อยแล้วมั้ง สภาพมึงยังจับผัวได้เหรอว่ะ ”
“ หน้าผัวกูจำไม่ได้ แต่มังกรของผัวกูจำได้ขึ้นใจนะเว้ย หัวสีดะ... ”
“ หยุดๆ กูไม่อยากฟัง ”
“ อีใสใส อีไม่เคยโดน อีซิง อีบริสุทธิ์ผุดผ่อง สักวันมึงจะรู้ว่าชีวิตเราเกิดมาคู่กับมังกรเท่านั้น ”
“ คลื่นไส้เลยกู ”
“ อ้าวเหรอ ฮ่าๆๆ ”
สั่งอาหารมากินที่ห้อง คอนใหม่ที่พรีมเพิ่งย้ายมาไม่นาน พรีมซื้อเป็นชื่อของตัวเองจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ที่ใต้คอนโดมีร้านอาหารเดลิเวอรี่ที่เหมาะกับคนทำงานอย่างพรีมมาก ใช้ชีวิตสะดวกสบายมากขึ้น...
“ คอนโดนี้ทำเลดีว่ะ ต้องมานอนกับมึงบ่อยๆแล้ว ”
“ ไปหย่ากับผัวเถอะ ”
“ มึงไปเลิกกับไอ้หมอเตอร์ กูก็จะหย่ากับผัว เรามาเอากันเอง จะได้ช่วยกันแต่งตัว ช่วยกันสวย ช่วยกันแ*กเหล้า เหงาๆเราก็ช่วยกันช่วยกันตีฉิ่ง ดีไหมมึง ? ”
“ อีห่าราก กูจะอ้วก ”
“ ทำไมอ่ะมึง ฮ่าๆๆ ”
อีกไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์ พี่แพรวก็จะเข้าพิธีวิวาห์แล้ว พรีมมาหาพี่แพรวที่โรงงาน พรีมเป็นคนดูแลเรื่องอาหารและขนมในงานทั้งหมด ถือโอกาสโฆษณาขนมที่ร้านซะเลย
“ หวัดดีค๊า ว่าที่เจ้าสาวคนสวย ”
“ ดีจ้ะ ”
“ พี่แพรวอยากได้ขนมแบบไหน มาบอกได้เลย ”
“ แล้วแต่พรีมเลย พี่เชื่อใจพรีม ”
“ พี่สาวของพรีมแต่งงานทั้งที พรีมจะทำสุดฝีมือเลย ”
“ ขอบใจจ้ะ ”
“ แต่พี่แพรวของพรีมออร่าเจ้าสาวพุ่งมาก พี่รุจเป็นคนดี สุภาพเหมาะกับพี่แพรวมาก ถึงจะถูกจับคู่แต่พี่รุจดูรักพี่แพรวมาก พี่แพรวเองก็ปิ๊งปั๊งพี่รุจใช่ไหมคะ ? ”
“ อืม ”
“ แต่งแล้วมีแพรวน้อยเลยนะพี่ พรีมอยากอุ้มหลาน ”
“ ยัยแพรว... ”
“ ฮ่าๆๆ ”
พรีมออกแบบหน้าของขนมที่จะใช้ในงานวิวาห์ของพี่แพรว จัดการสั่งลูกน้องวางแผนเพื่อจะทำขนมในวันงาน กว่าทุกอย่างจะลงตัวถึงคอนโดก็ดึก พรีมกำลังจะเดินขึ้นคอนโด มีผู้ชายท่าทางจะเมามาก ผู้ชายอีกคนกำลังหิ้วปีกอยู่ ดูท่าทางจะทุลักทุเลน่าดู พรีมเลยเข้าไปช่วยพยุง แล้วกดลิฟต์ชั้นของพี่ผู้ชายให้ตามที่บอก
“ ขอบคุณนะน้อง ”
“ ไม่เป็นไรพี่ ”
“ คืนนี้เพื่อนพี่มันเมามากไปหน่อย ”
“ แบบนี้คงไม่หน่อยนะคะ ”
“ เฮ้ยไอ้สั* เลือดไหลแล้ว ” พรีมหันไปมองตามที่พี่ผู้ชายพูด ผู้ชายเมาเหมือนแขนจะมีบาดแผลอยู่ก่อน เมาแล้วปัดมือไปโดนแผลจนมีเลือดออกมา
“ พรีมช่วย ” พรีมเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเอง พันแผลที่แขนของพี่ผู้ชายแล้วผูกไว้
“ ขอบใจนะน้อง แล้วผ้าเช็ดหน้าน้อง ? ”
“ ให้เลยค่ะ ไม่ต้องเอามาคืน ”
ติ้ง...
เสียงลิฟต์ถึงชั้น ประตูลิฟต์เปิดพี่ผู้ชายพยุงเพื่อนเมาออกจากลิฟต์ พรีมจึงช่วยอีกแรง พาจนมาที่หน้าห้องพี่ผู้ชาย ก่อนจะช่วยล้วงคีย์การ์ดในกระเป๋าเสื้อพี่ผู้ชายเมาแล้วเปิดประตูให้
“ ขอบใจมากนะน้อง ”
“ ไม่เป็นไรพี่ บอกเพื่อนพี่ถ้าจะกินหนักขนาดนี้ ช่วยลดน้ำหนักบ้างนะพี่ ตัวหนักมาก ”
“ ฮ่าๆ ได้ๆ ”
เช้ามาพรีมกำลังเดินไปที่รถเพื่อจะไปร้านคาเฟ่ แต่มีผู้ชายคนนึงยืนกอดอกพิงรถพรีมอยู่ กำลังมองมาที่พรีมด้วย
“ จะใช้รถค่ะ ” พูดอย่างไม่เสียมารยาทให้พี่ผู้ชายคนนั้นหลบถอยออกจากรถ แต่...
“ ขอบใจ ”
“ ??? ”
พี่ผู้ชายพูดพร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้าของพรีมที่เมื่อคืนพันแผลพี่ผู้ชายเมาคนนั้น หรือพี่ผู้ชายคนนี้จะเป็นพี่คนเมาคนนั้น เมื่อวานพรีมไม่ได้สนใจมองหน้าด้วย พรีมจะหยิบผ้าเช็ดหน้าจากมือพี่ผู้ชายแต่พี่ผู้ชายดึงผ้าเช็ดหน้าหลบ
“ กูปืน มึงชื่ออะไร ? ”
“ .............. ”
พรีมที่ไม่ค่อยไว้ใจผู้ชายที่ชื่อปืนคนนี้ ท่าทาง พูดยักคิ้วลิ่วตา ไว้หนวดไว้เคราเหมือนพวกโรคจิต พรีมไม่คุยต่อปากต่อคำไม่เอาผ้าเช็ดหน้าจะเลยไปขึ้นรถ แต่พี่ปืนดักทางพรีมไว้
“ ไม่บอกก็ไม่ให้ไป ”
“ พรีม ”
“ ดีมากคนสวย แต่ผ้าเช็ดหน้ากูไม่คืนนะ อยากเอาไว้ดูต่างหน้า ”
“ ............. ”
พี่ปืนพูดพร้อมเอาผ้าเช็ดหน้าของพรีมไปหอม แล้วหันมายิ้มมุมปากให้พรีมอย่างคนเจ้าเล่ห์ ก่อนจะค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆพรีมแต่พรีมรีบถอยจนหลังไปชนกับรถที่จอดอยู่อีกคัน พี่ปืนเอาแขนมาค้ำรถกั้นพรีมไว้ ก่อนจะค่อยๆลื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆพรีม
“ แล้วเจอกันนะ...คนสวย ”
“ ............. ”
พลั่ก...
“ ขอตัว ”
พรีมรีบผลักผู้ชายชื่อปืนออก แล้วรีบขึ้นรถขับออหมาเลย ผู้ชายคนนี้ไว้ใจไม่ได้ โรคจิต...