“เดี๋ยว ยังคุยกันไม่จบเลย”
“ปล่อยค่ะ”
“ไม่ปล่อยคุยกันให้จบก่อน”
“ก็ถามแล้วไงคะ”
“แล้วไม่ถามต่อหน่อยเหรอว่าของใคร”
“ของใครคะ”
“...ของเรานั่นแหละ ของเจ้าขาคนเดียว ห้องนี้ไม่เคยมีใครมาหรอกพี่พาเจ้าขามาเป็นคนแรก แล้วถ้าเป็นไปได้ก็...อยากให้เจ้าขาอยู่ที่นี่กับพี่ตลอดไป”
“...” หมายความว่ายังไง หมายความว่าเขาเกิดคิดพิศวาสฉันขึ้นมาแล้วอยากคบแบบจริงจังเหรอคะ ใช่เหรอคะ
“ได้ไหม อยู่กับพี่นะ”
“ฉัน...ไม่ได้รักคุณค่ะ ที่มาอยู่ที่นี่ตอนนี้ก็เพราะข้อตกลงของเรา” ฉันไม่กลัวว่าจะโดนเขาอาละวาดใส่หรือกลับมาเป็นคนเดิมหรอก แต่ไม่รักก็คือไม่รัก ฉันแค่มาเพราะความจำยอมแต่จะเอาเงินที่รักษาแม่มาใช้เป็นข้ออ้างในการบังคับให้ฉันอยู่ด้วยตลอดไปฉันคงทำให้ไม่ได้
“ค่อยๆ ดูใจกัน เราคงไม่อยากเสียตัวให้พี่ฟรีๆ หรอกใช่ไหม” เขาเกยคางที่ไหล่ฉันแล้วกระซิบถามเสียงแหบพร่าปนอ้อน แต่ฉันไม่ได้หวั่นไหวเลยสักนิด ในทางกลับกันฉั
