Chapter 2 สาวพรหมจารี [2]
1185 Words
Chapter 2 สาวพรหมจารี [2]
“อือ...”
เธอเผลอส่งเสียงครางออกมา แต่เมื่อรู้สึกตัวเธอก็กัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่น พยายามข่มความรู้สึกวาบหวามอย่างสุดกำลัง
“ปลดปล่อยความต้องการของเจ้าออกมา ไม่ต้องฝืน”
พูดพลางอ้าปากดูดยอดอกอิ่มเต็มคำ เขาดูดดื่มราวกับหิวกระหาย ดูดแรงดุนดันและดึงเบาๆ ก่อนจะตวัดปลายลิ้นละเลงปลายถันจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย มนรดาเริ่มบิดเร่าความเสียวซ่านทำให้เธอลืมความอายและความถูกต้อง
“อา...” เธอปลดปล่อยเสียงแห่งความซ่านสะท้านออกมาแผ่วเบาอย่างเผลอไผล
“หน้าอกสวย เจ้าช่างเป็นเครื่องบรรณาการที่เลอค่า” หน้าอกของสาวพรหมจารีมีขนาดใหญ่เต่งตึง เนื้อนุ่มแน่นสู้มือ ยิ่งบีบยิ่งเฟ้นยิ่งรู้สึกต้องการเธอมากขึ้น...มากขึ้น อย่างที่ไม่เคยมีหญิงพรหมจารีคนไหนทำให้เขาเกิดความต้องการได้มากขนาดนี้
เขาลากลิ้นลงต่ำผ่านหน้าท้องนวลเนียนแบนราบ จูบเบาๆ ที่สะดือก่อนจะลากลงไปเรื่อยจนถึงเนินสาวอวบอูมน่าหลงใหล ใช้ปลายนิ้วเกี่ยวกางเกงชั้นในตัวจิ๋วออก รูดลงไปอย่างเชื่องช้าผ่านขาขาวเรียวยาวชวนมอง
“ยะ...อย่านะ”
ราวกับหัวใจร่วงหล่นลงไปอยู่ที่ปลายเท้า เธอพยายามเบี่ยงตัวหนี ทว่านอกจากเขาจะไม่สนใจการปฏิเสธอย่างดื้อดึงของเธอแล้ว เขากลับซุกหน้าลงบนเนินหนัน ใช้ปลายจมูกกดลงเต็มแรงก่อนจะตวัดปลายลิ้นสัมผัสกลีบกุหลาบอย่างช่ำชอง
“อา...มะ...ไม่!”
มนรดาส่ายหน้าแรง จนกระทั่งผ้าปิดตาหลุดออก เธอจึงได้เห็นเรือนร่างสูงใหญ่กำยำราวกับรูปปั้นเทพเจ้ากรีก รูปร่างของเขางดงามชวนมอง ผิวของเขาขาวซีดราวกับไร้ชีวิต มีเรือนผมหยักศกสีเงินเป็นประกายราวกับเส้นไหม เธอคะเนความยาวไม่ออกเพราะเขามวยไว้ที่ท้ายทอยอย่างไม่ยี่หระ
“อืม”
หญิงสาวครางเสียงหลง เธอไม่เห็นใบหน้าของเขาว่าหล่อเหลาหรืออัปลักษณ์ เพราะเขาก้มหน้าละเลงปลายลิ้นลงบนจุดสงวนของเธอราวกับว่ามันคืออาหารเลิศรสที่เขาดื่มกินด้วยความหิวโหย
“ชอบหรือเปล่า”
เขาเอ่ยถามพลางเลื่อนมือไปแก้มัดเชือกที่ขาของหญิงสาวออก มนรดาตั้งใจจะง้างขาถีบเขาให้เต็มแรง แต่ทันทีที่เธอยกขาขึ้นอ้าออกเขากลับตวัดลิ้นแทรกเข้าไปในร่องลึก หัวใจของเธอกระตุกวูบขาที่ง้างขึ้นสูงจำต้องวางลงบนบ่าแข็งแกร่งของเขาอย่างไร้เรี่ยวแรง
ยิ่งเขาตวัดลิ้นรัวเร้าเร่งร้อนลงบนเกสรสวรรค์ กอปรกับสอดนิ้วมือเข้าไปชำแรกเข้าออกร่องลึกเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เธอก็ถึงกับดิ้นพล่านด้วยไม่เคยลิ้มรสกามหฤหรรษ์เช่นนี้มาก่อน ไม่เคยรู้เลยว่าการร่วมเสพสมจะอิ่มอาบซ่านไปทั่วทั้งสรรพางค์กายเช่นนี้
“อือ...อาห์ คะ...คุณ”
เธอครางเรียกเขาเมื่อร่างกายบิดรัดจนแทบทนไม่ไหว ทว่าจู่ๆ เขากลับชะลอปลายนิ้วและปลายลิ้นลงราวกับต้องการจะกลั่นแกล้ง
“เรียกข้าว่ากาแอล...”
นาทีที่เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นสบตาเธอ มนรดารู้สึกราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน ดวงตาของเขามีสีแดงเพลิงราวกับมีเปลวไฟเต้นเร่าอยู่ในดวงตาคู่นั้น ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตรหาใช่อสุรกาย หรือว่านี่จะเป็นภาพมายากันแน่
“อือ...”
หญิงสาวผวาสุดตัวเมื่อจู่ๆ เขาก็ดันปลายนิ้วเข้าไปจนสุด ความคิดเมื่อสักครู่ถูกซัดหายแทนที่ด้วยความเสียวซ่าน
“กา...แอล ดะ...ได้โปรด”
“ขอร้องข้าอีกสิ ขอร้องข้า...เร็วเข้า”
หญิงสาวสะบัดหน้าแรงๆ ไม่! เธอไม่ควรขอร้องเพราะมันดูไร้ยางอาย เธอถูกสอนมาในกรอบวัฒนธรรมให้ผู้หญิงห้ามแสดงออกเรื่องเพศ เพราะจะกลายเป็นผู้หญิงร่านไม่รักนวลสงวนตัว เธอจึงพยายามฝืนใจ พยายามปฏิเสธเขา
“ฉันทรมานค่ะ กรุณาหยุด! ได้โปรดหยุด!”
“แน่ใจหรือว่าเจ้าอยากให้ข้าหยุด” เขาหยักยิ้มที่มุมปาก เป็นยิ้มที่กระตุกหัวใจของหญิงสาวให้เต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ใช้ปลายลิ้นเลียริมฝีปากของตนเองไปมา
นาทีนี้ร่างกายของเธอต้องการให้เขาละเลงลิ้นลงบนกลีบสวรรค์ของเธอ ต้องการให้นิ้วของเขาสอดชำแรกตรวจตราเข้าไปในกายเธอ เธอต้องการเขาเหลือเกิน
กาแอลไม่เคยรู้สึกสนุกกับการร่วมสังวาสมาก่อนเลย ทุกครั้งที่เขาหลับนอนกับสาวพรหมจรรย์ เขาทำเพียงเพราะต้องการล้างคำสาปเท่านั้น ทว่ากับผู้หญิงคนนี้กลับแตกต่าง เขาไล่เลียกุหลาบหวานแล้วดื่มกินน้ำเชื่อมที่หลั่งไหลออกมาอย่างไม่รังเกียจ ทั้งที่เขาไม่เคยทำให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน เธอเป็นคนแรกที่เขาอยากจะลิ้มรสตัวเธอ แล้วรสชาติกลิ่นสาบสาวของเธอก็ไม่ทำให้เขาผิดหวัง...
“ว่ายังไงเจ้ายังอยากให้ข้าหยุดอยู่หรือเปล่า”
หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะส่ายหน้าไปมาด้วยความสับสน หอบหายใจแรงเมื่อปลายนิ้วหนาบดขยี้ลงบนกลีบกุหลาบแรกแย้มเป็นจังหวะต่อเนื่องก่อนที่จังหวะเนิบจะเร็วขึ้น เร็วขึ้นจนเธอหอบหายใจแรง บิดเกร็งจิกปลายเท้าลงบนผ้าปูที่นอนอย่างไม่อาจต้านทานความเสียวซ่านที่เธอเพิ่งเคยได้สัมผัสเป็นครั้งแรกได้เลย มันทรมานคล้ายจะขาดใจแต่มันก็ซ่านหฤหรรษ์จนไม่อยากให้เขาผละจากไป
“อาห์...”
“สะ...เสียวจัง ซี๊ด...” มนรดาครวญครางเสียงกระเส่า บิดกายไปมาคล้ายกำลังจะขาดใจ
แล้วหญิงสาวรู้สึกราวกับภายในร่างกายตอดรัดนิ้วของเขาอย่างรุนแรงจนเธอสั่นสะท้านไปหมดทั้งตัว คล้ายว่าเธอถูกดึงขึ้นไปบนท้องฟ้าเบื้องบนแล้วทิ้งตัวดิ่งลงมายังพื้นพิภพเบื้องล่างอย่างรวดเร็ว มันเป็นความรู้สึกที่เธอก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายมันออกมาได้อย่างไร
“มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น...ราตรีนี้ยังยาวนานนัก”
มนรดาระทวยอยู่ในอ้อมกอดของอสุรกายหนุ่มอย่างหมดท่า ใบหน้าหวานแดงจัดด้วยความเขินอาย เมื่อสักครู่เธอมีความสุขจนเผลอแอ่นสะโพกเบียดเข้าหาใบหน้าของเขาที่ก้มต่ำโลมเลียกลางหว่างขาเพื่อดูดกลืนน้ำหวานอย่างดูดดื่ม มันน่าอายเสียจนเธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา
“มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น...ราตรีนี้ยังยาวนานนัก”
หมาป่าหนุ่มไม่พูดเปล่าแต่กลับก้มลงบดจูบริมฝีปากอิ่มที่กำลังร้องปฏิเสธ คราวนี้เขาจูบแรงดุดันบ่งชัดว่านี่ไม่ใช่การโหมโรงอีกต่อไป แต่มันคือการพร่าผลาญพรหมจรรย์เพื่อล้างคำสาป คำสาปจากแม่มดร้ายที่ไม่มีอำนาจใดจะลบล้างคำสาปได้
- Writer
