“ตาขุน ตาขุน”
“อืม”
“ตื่นเร็วลูก มาเซ็นต์เอกสารแฟ้มนี้ก่อน” คนปลุกเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่คุ้นเคย ขุนเขาลืมตาขึ้นมองก็เห็นว่าเป็นมารดา ทีแรกเข้าใจว่าอีกฝ่ายมาปลุกเขาที่คอนโดแต่พอมองไปรอบ ๆ ห้องก็จำได้ทันทีว่านี่คือห้องนอนในบริษัท นี่เขาเผลอหลับไปนานขนาดไหน
“แม่”
“หลับสบายเชียว บ่ายสามแล้วค่ะลูกชาย” คุณหญิงไม่ได้ดุด่าอะไร งานที่เหลืออยู่ตอนนี้สามีเธอจัดการหมดแล้ว เหลืออยู่แค่แฟ้มเดียวที่เป็นของเจ้าตัวโดยตรงจึงต้องมาปลุกลูกชายหัวแก้วหัวแหวนไปทำงาน ทั้งตอนนี้ยังใกล้จะสี่โมงเย็นแล้ว หลานชายกับลูกสะใภ้เองก็ต้องตื่นไม่อย่างนั้นกลัวจะปวดหัวเอา
คนถูกปลุกละใบหน้าจากมารดามองคนที่เกาะเขาอยู่บนตัวรวมถึงคีรินทร์ที่นอนหนุนแขนเขาอยู่ แม้อยากจะอยู่แบบนี้นานกว่านี้ก็ไม่ได้แล้ว
ขุนเขาลุกขึ้นอุ้มหลานนอนลงบนเตียงแทนที่ตัวเอง และให้คิรินทร์หนุนหมอนแทนด้วยความเขินอายเพราะคนปลุกยังไม่ไปไหน คุณน
