เวลาเก้าโมงเช้าทั้งสามก็มาถึงบริษัท ฝ่ารถติดบนถนนกว่าจะหลุดออกมาได้ แต่เวลานี้ถือว่าไม่สายมากเท่าไหร่สำหรับขุนเขาเพราะงานช่วงเช้าคุณพ่อคุณแม่รับไปดูแลแล้ว
รถเลี้ยวเข้ามาจอดบริเวณที่จอดรถประจำตำแหน่งจากนั้นทั้งสามก็ทยอยออกมาจากรถ มือหนาหยิบกระเป๋าห่อข้าวลายการ์ตูนมาถือไว้แต่ก็ถูกคีรินทร์จับไว้เช่นกัน
“ให้รินทร์ถือดีกว่าครับ” คีรินทร์กลัวภาพลักษณ์ท่านประธานจะเสียเอาได้หากถือกระเป๋ากล่องข้าวลายน่ารักแบบนี้ หากแต่มือหนากลับเบี่ยงของออกไม่ให้คีรินทร์จับได้แต่ยื่นแฟ้มงานให้คนน้องรับไปแทน
“รินทร์ถือแฟ้มนี้ให้เฮียดีกว่าค่ะ”
“แล้วจะพูดค่ะทำไม”
“เอ้า ฮ่าฮ่าฮ่า” ขุนเขาระเบิดหัวเราะออกมากลางโรงจอดรถอย่างเอ็นดู คีรินทร์หน้าแดงเหมือนลูกมะเขือเทศกำลังถลึงตาใส่เขาก่อนจะเบือนหน้าหนีไปหยิบกระเป๋าของตัวเองมาสะพาย ไม่รู้เลยว่าร่างสูงกำลังมองด้วยสายตารักใคร่อย่างไม่รู้ตัวเองเช่นกัน
ภูผาออกมาจากรถพร้อม
