โคตรเลว #3 - ผู้ชายโรคจิต
793 Words
"ปล่อยสิวะ" เนเน่ยังคงดิ้นพล่านทั้งกระชากผมอีกฝ่ายเต็มแรงจนใบหน้าคมคายหันตามแรงกระชาก ระหว่างที่โจรหนุ่มแบกร่างเธอก้าวเดินเข้ามาในบ้านของเขาต้องหยุดชะงัก แล้วเอี้ยวหน้าไปมองการกระทำที่โง่เขลาของเธอ
แรงแค่นี้ไม่ทำให้เขารู้สึกเจ็บได้หรอก
ตุ้บ!
"อึก" หยาดน้ำตาปริ่มออกมา พร้อมกับความจุกเข้าเล่นงานเธออีกรอบเมื่อร่างถูกเหวี่ยงลงบนพื้นปูนภายในบ้าน ส่งผลให้บั้นท้ายของเธอกระแทกลงอย่างจัง มือเล็กสั่นเทากุมหน้าท้องตัวเอง พร้อมกัดฟันกรอดเงยหน้าเหยเกจ้องมองคนกระทำอย่างเคียดแค้น ท่ามกลางสีหน้าตื่นตระหนกตกใจของพวกผีพนันทั้งหญิงและชายที่นั่งเล่นกันอยู่บนโต๊ะเกือบห้าสิบคน
เสียงเจี๊ยวจ๊าวของผู้คนพวกนั้นพานทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง เนเน่กลัวว่าตัวเองจะไม่ปลอดภัย ซึ่งคนอย่างเขาสามารถทำสิ่งที่ไม่คาดคิดได้ตลอดเวลาโดยที่เธอเองไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลย เพราะนิสัยของเขามันโหดเหี้ยมเกินไปไม่สนใจว่าคนตรงหน้าจะเป็นใครหรือเพศไหน
"....." มุมปากหนายกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นสีหน้าและท่าทางของหญิงสาวที่จ้องมองเขาราวกับอยากฆ่าให้ตายยังไงยังงั้น เพลิงค่อยๆย่อตัวลงนั่งยองๆตรงหน้าเธอ เอื้อมมือไปจับคางมนเชยขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น "มองหน้ากูทำไม หน้ากูเหมือนพ่อมึงเหรอ"
ผัวะ!
สิ้นประโยคใบหน้าคมคายของเพลิงก็หันตามแรงกระแทกจากหมัดหนักๆของเนเน่ที่เหวี่ยงเข้ามาใส่ซีกแก้มของเขาเต็มแรงหลังได้ยินเขาเอ่ยถึงโน่ผู้เป็นพ่อ ซึ่งเธอไม่ชอบให้ใครมาลามปามพ่อที่เปรียบเสมือนพระในบ้าน ครั้งแรกพอทนได้แต่นี่มันครั้งที่สองบอกเลยว่าเธอไม่โอเค
"....." โจรหนุ่มดันลิ้นในกระพุ้งแก้มด้วยสีหน้าเดือดดาล ค่อยๆขยับตัวเข้าไปประชิดตัวอีกฝ่ายช้าๆ
หมับ!
มือหนาตะปบลำคอเธออย่างแรงจนเจ้าของร่างดิ้นพล่าน เบ้หน้าไปด้วยความเจ็บปวด
"อึก..ปะ..ปล่อย..ฉะ..ฉัน"
"กล้ามากนะที่ต่อยคนอย่างกู มึงคงไม่รู้สินะว่าคนที่มันกล้ามาเป็นศัตรูกับกูจุดจบของมันจะเป็นยังไง" ใครที่มันกล้าทำร้ายร่างกายเขา ถือว่ามันผู้นั้นคือศัตรู
"อึก..ปะ..ปล่อย..เฮือก..ฉะ..ฉัน..อึก..หายใจไม่ออก" เนเน่พยายามแกะมือหนาออกจากคอของตัวเองเมื่อรู้สึกว่าตอนนี้เริ่มจะขาดอากาศหายใจ หยาดน้ำตาที่ปริ่มขอบตาอยู่นานก็ไหลกลิ้งลงมาบนพวงแก้มในที่สุด
ใบหน้าสวยส่ายไปมา พร้อมทั้งน้ำตากระเซ็นใส่ท่อนแขนแกร่งหมายให้เขาปล่อย แต่กลับถูกบีบรัดแน่นกว่าเดิม
น้ำตาของเธอไม่ได้ช่วยให้คนป่าเถื่อนอย่างเขาสงสารเลยแม้แต่น้อย
"ฮึก..เฮือก" ดวงตาแดงก่ำจ้องมองคนตรงหน้าด้วยความเกลียดชัง เธอกำมือเข้าหากันแน่น สัญญากับตัวเองว่าถ้าไม่ตายก่อน..จะเป็นคนทำปลิดชีพเขาด้วยน้ำมือของเธอเอง
"หึ! ถูกบีบคอแค่นี้จะตายแล้วเหรอ ไม่เห็นเก่งเหมือนตอนต่อยกูเลย" ลำคอหนาแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ เพลิงค่อยๆปล่อยมือออกจากลำคอของอีกฝ่าย
แค่ก~ แค่ก~
เขาดันตัวลุกขึ้นเอื้อมมือไปกระชากผมของเนเน่ให้เงยหน้ามองตน ในตอนที่เธอกำลังสำลักหน้าดำหน้าแดงอยู่บนพื้น
"ฮึก! โอ๊ยไอ้เลว..จะ..เจ็บ..ฮืออออ"
"ฮ่าๆๆๆ" ปากหนาปล่อยเสียงหัวเราะร่าอย่างชอบใจ "สุดท้ายมึงก็แหกปากร้อง ดีร้องออกมาดังๆกูชอบ" จะว่าเขาเป็นพวกโรคจิตก็ไม่เชิง เขาชอบเวลาที่ได้ยินเสียงร้องของผู้หญิง ทุกครั้งที่เพื่อนของเขาฉุดผู้หญิงมาข่มขืนเขาจะได้ยินเสียงร้องแบบนี้ทุกครั้ง มันทำให้เขารู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
"มะ..มึงมันเลว..ไอ้ชาติชั่ว..ฮึก..คนอย่างมึงต้องไม่ตายดะ..โอ๊ยยยย!" คำพูดกลืนหายลงไปในลำคอเมื่อโดนโจรชั่วดึงลากเข้าไปข้างในอย่างแรงราวกับกำลังถูกถลกหนังออกมายังงั้น ทำให้ร่างกายส่วนล่างของเธอบริเวณเนื้ออ่อนเสียดสีกับพื้นปูน สร้างความเจ็บปวดให้แก่เธอไม่น้อย
ความเจ็บปวดครั้งนี้เธอจะไม่มีวันลืมมัน
---------------------------------------
ไอ้พี่เพลิงเป็นประสาทเหรอทำรุนแรงกับน้องเกินไปแล้ว นั้นคนนะไม่ใช่เหล็กที่จะไม่มีความรู้สึก
(อ่านจบแล้วถูกใจและคอมเมนท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ)
- Writer
