โคตรเลว #1 - ไม่มีทางเลือก
1139 Words
ความกลัวทำหญิงสาวลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ไม่รู้ว่าโชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรกับเธอ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่กล้าปลดล็อกประตูให้ ศีรษะทุยเอนพิงลงกับพนักเบาะ พลางครุ่นคิดหาวิธีทำยังไงถึงจะรอดพ้นจากตรงนี้ได้
นานพอสมควรที่เธอยังคงนั่งเฉยไม่ปลดล็อกประตูรถ จนคนที่ยืนรออยู่ชักจะหงุดหงิดทุบกระจกขึ้นอีกด้วยความโมโห
ปึง! ปึง!
"เฮือก!" เนเน่หลุดจากห้วงภวังค์สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงทุบกระจกดังขึ้นสนั่นหวั่นไหว ทำให้ความคิดของเธอหายลับกลับเข้าไปในสมองดังเดิม ถ้าเปิดก็กลัวตายไม่เปิดก็ตายซึ่งมันไม่มีทางเลือกให้เธอเลยสักนิด แม้จะแข็งแกร่งมากแค่ไหนก็คงจะสู้แรงผู้ชายไม่ได้อยู่ดี
"มึงจะเปิดไม่เปิด กูนับหนึ่งถึงสามถ้ายังไม่เปิดกูยิง" เธอมองหน้าเจ้าของเสียงเดือดดาลที่ปกคลุมไปด้วยโม่งสีดำด้วยแววตากังวล เมื่อความตายรออยู่ตรงหน้าเธอจึงจำใจค่อยๆกดปลดล็อกประตูรถให้อย่างถูกบังคับ
ทันใดบานประตูก็ถูกเปิดขึ้นพร้อมกับชายร่างสูงกำยำก้าวเข้ามา ผลักร่างของเธออย่างแรงจนเซล้มไปอยู่เบาะคนนั่ง
ตุ้บ!
ปึก!
"โอ๊ยยยยยยย! ไอ้บ้าเอ้ย" ความเจ็บปวดแล่นสู่ข้อมือในตอนที่ถูกผลักแล้วแขนเธอได้เหวี่ยงไปกระแทกกับคอนโซนประตูเต็มแรง ดวงตากลมโตที่จ้องมองเจ้าของการกระทำเขม็งอย่างคาดโทษค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเบิกกว้างทันทีที่เขาถอดโม่งคลุมหน้าออก เผยให้เห็นหน้าตาอันหล่อเหลา
เธอมองลึกเข้าไปในตาสีเข้ม ก่อนจะกลอกกลิ้งไปมาจนทั่วใบหน้าคมคาย ทั้งคิ้วเข้ม ตาสองชั้นทรงรี จมูกโด่งคมสัน ริมฝีปากหนาหยักได้รูปมันชวนให้เธอหลงใหลอย่างไม่เคยเป็นกับชายใดมาก่อน
โจรหนุ่มหันไปโยนโม่งคลุมหน้าไว้ด้านหลัง พลางปรายตามองคนข้างๆในชุดนักศึกษารัดรูปที่กำลังนั่งจ้องหน้าเขาอยู่ มุมปากหนาแสยะยิ้มอย่างยากจะคาดเดา ก่อนเขาจะโน้มตัวเข้าไปใกล้ๆ แล้วโผบีบลำคอระหงอย่างแรงจนคนโดนกระทำตกใจดิ้นพล่าน
"อ๊ะ! ทะ..ทำบ้าอะไรของนาย..อึก..ปล่อยนะ”
"จะสแกนหน้ากูไปฟ้องพ่อมึงรึไง" เพลิงเค้นเสียงลอดฟัน มองลึกเข้าไปในตาคู่สวยที่เอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตา
ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกอะไรเลยสักนิด
แม้ว่าหน้าตาสวยจิ้มลิ้มของเธอจะตรงสเปคทุกอย่าง แต่ความที่นิสัยเย็นชาไม่เคยสนใจใครนอกจากตัวเองมาตั้งแต่เด็ก จึงทำให้เขามองข้ามเรื่องพวกนี้
"มะ..มองเฉยๆไม่ได้รึไง..อึก..ถะ..ถ้าฉันคิดจะฟ้องป๊าจริง..อึก..นายไม่รอดหรอก" เนเน่พยายามแกะมือหนาออกจากลำคอ สายตาที่อีกฝ่ายมองมาราวกับจะบดเธอให้แหลกคามือยังไงยังงั้น ซึ่งเธอไม่รู้เลยว่าตัวเองจะได้มีชีวิตรอดกลับไปหรือไม่ และเขาจะทำอะไรต่อจากนี้
"หึ! คิดว่าคนอย่างกูจะกลัวพ่อมึงปะ" ลำคอหนาแค่นหัวเราะออกมาเบาๆอย่างนึกตลก เพลิงบีบคอเธอแรงขึ้นตามนิสัยเหี้ยมเกรียมของตัวเอง
“อึก..ปะ..ปล่อยฉัน เฮือก!” การกระทำเลือดเย็นของเขา ส่งผลให้คนในอุ้งมือกระตุกเกร็งเพราะเริ่มขาดอากาศใจ มือสั่นเทาที่พยายามช่วยเหลือตัวเองก็เริ่มหมดเรี่ยวแรง ค่อยๆคลายออก
"กูไม่ชอบให้ใครมามองหน้า ทีหลังอย่าสะเออะมามอง" ว่าจบเขาก็ปล่อยมือจากลำคอระหง พร้อมผลักเธอเต็มแรง
ปึก!
"อึก..” และเป็นอีกครั้งที่เนเน่ไม่ทันได้ตั้งตัว ครั้งนี้แผ่นหลังของเธอกระแทกเข้ากับคอนโซนประตูเต็มๆ เล่นเอาเธอถึงกับจุกอก ยกมือข้างหนึ่งมาทาบประคองอกตัวเองไว้ขณะหอบหายใจอย่างหนักรับอากาศเข้าปอดทันทีที่ได้รับอิสระ ทันใดความโมโหที่ปะทุอยู่ในกายทำให้เธอไม่ยอมโดนกระทำฟรีๆ หันมาตวาดต่อว่าเพลิงลั่นอย่างไม่เกรงกลัว “นายมันชั่วทำร้ายได้แม้กระทั่งเพศแม่ตัวเอง งานการไม่รู้จักทำมาปล้นจี้คนอื่นอยู่ได้ไม่ละอายใจบ้างเหรอ"
“.....” คนโดนด่าขบกรามแน่น หันไปกระชากผมเธออย่างแรง
"โอ๊ยยยยยยย! อึก..ปะ..ปล่อยฉันเจ็บ" ใบหน้าสวยเหยเกร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับมือเล็กจับรั้งไปที่ข้อมือของเขา
"กูไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทองเหมือนมึง คนรวยอย่างมึงจะไปรู้อะไร" ชีวิตของเขาลำบากมาตั้งแต่เด็ก ไม่มีทั้งพ่อและแม่เขาอยู่กับตายายมาโดยตลอด จนกระทั่งตายายเสียตอนเขาอายุสิบขวบก็เลยต้องอยู่คนเดียวอย่างยากลำบากอดมื้อกินมื้อ ตระเวนของานทำก็ไม่มีที่ไหนรับแรงงานเด็กจนเขาหมดหนทางต้องออกจี้ปล้นและทำสิ่งผิดกฎหมายมาตั้งแต่ตอนนั้น
"อึก..ก็ทำงานเอาสิไม่ใช่มาจี้ปล้นคนอื่นแบบนี้ คนอื่นเขาทำงานมากว่าจะได้แต่ละบาท แต่กลับมาโดนคนอย่างนายเอา.."
เพียะ!
ยังไม่ทันที่เนเน่จะพูดจบใบหน้าสวยของเธอก็หันตามแรงกระแทกจากฝ่ามือหนาอีกข้างของเพลิงที่ฟาดลงมาบนซีกแก้มเต็มแรง เพราะทนฟังคำพูดเชิงสอนจากเธอไม่ไหว
"ไม่ต้องเสือกมาสอนกู นั่งเงียบปากไปซะก่อนที่กูจะหมดความอดทนและฆ่ามึงทิ้งตอนนี้" พูดแค่นั้นเพลิงก็คลายมือผละออกจากกุมผมมาจับพวงมาลัย เท้าใหญ่อัดเหยียบคันเร่ง ก่อนจะกระชากรถแล่นออกไปจากตรงนี้ด้วยความเร็ว ฝ่าเสียงปืนที่ยังยิงปะทะกันดังสนั่นไม่หยุดระหว่างเพื่อนของเขากับตำรวจ
"อึก" หญิงสาวกำหมัดตัวสั่นเทิ้ม พลางเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ปล่อยให้เลือดไหลย้อยลงมาเปรอะเปื้อนปลายคาง ขณะจ้องหน้าโจรหนุ่มด้วยความโกรธแค้นที่ไม่สามารถทำอะไรคืนคนเลวอย่างเขาได้ ตั้งแต่เกิดมาครอบครัวของเธอยังไม่เคยตบตีเธอเลยสักครั้ง กลับมาโดนโจรตบเข้าซะงั้น
เธอเป็นคนสู้คนไม่ยอมอะไรง่ายๆ แต่พอมาเจอคนป่าเถื่อนอย่างเขาทำให้เธอไม่กล้าที่จะโผงผาง กลัวว่าจะไม่ปลอดภัยกับตัวเอง รอให้หลุดพ้นไปก่อนเธอกลับมาเอาคืนแน่
---------------------------------------
อีพี่เพลิงมึงจะรุนแรงกับน้องไม่ได้นะ
(อ่านจบแล้วถูกใจและคอมเมนท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ)
- Writer
