KABANATA 11
2147 Words
THIRD PERSON POV
Gulung-gulo ang isipan ni Von ngayon dahil sa nangyari sa kanilang dalawa ng kanyang kumareng si Rosanna.
Nagtaksil si Von sa kanyang asawang si Ruth kasama ang kanilang kumare.
Hiyang-hiya si Von sa kasalanang kanyang nagawa.
Nakokonsensya si Von sa kanyang ginawang pagtataksil sa misis na si Ruth at sa pagkakanulo ng tiwalang ipinagkaloob sa kanya ng kumpareng si Armand, ang asawa ni Rosanna.
Kanina pa naroon si Von sa loob ng kwartong kanyang inookupa at ng kanyang misis sa loob ng ancestral house ng kanyang angkan na nagmula pa sa kanyang mga ninuno.
Sa kwartong iyon dumiretso si Von matapos niyang mahimasmasan pagkatapos ng makasalanang pagniniig nila ni Rosanna.
Hindi alam ni Von kung bakit hindi man lang niya nakitaan ng pagsisisi ang mukha ni Rosanna matapos na may mamagitan sa kanilang dalawa.
Animo'y tuwang-tuwa pa si Rosanna rahil sa ngiting nakapaskil sa mukha nito nang iwanan niya ito kanina sa loob ng kwartong naging saksi ng makasalanang pag-iisa ng mga katawan nila ni Rosanna.
Ipinatong ni Von ang kanyang dalawang siko sa ibabaw ng kanyang mga hita at sinabunutan ang kanyang sariling mga buhok habang dismayadong-dismayado sa kanyang sarili.
Sa mahinang tinig ng boses ay sinimulang kausapin ni Von ang sarili sa loob ng kwartong iyon.
Von: Bakit, Von? Bakit mo sinira ang sinumpaan mong pangako sa pinakamamahal mong asawang si Ruth sa harap ng altar?
Namumula ang mukha ni Von dahil sa kanyang nararamdamang galit para sa sarili.
Von: Bakit ka nagpadala sa tukso, Von? Bakit mo hinayaang may mangyari sa inyong dalawa ng iyong kumareng si Rosanna?
Halos maglabasan ang mga ugat sa mga bisig ni Von dahil sa higpit ng kanyang pagkakakapit sa kanyang sariling mga buhok.
Von: Hindi ka na nahiya. Inaanak mo pa man din ang anak ni Rosanna. Ano na lang ang mukhang ihaharap mo sa iyong kumpareng si Armand?
Gustong sumigaw ng malakas ni Von para kahit papaano ay mabawasan ang bigat ng loob na kanyang nararamdaman nang mga sandaling iyon.
Ngunit alam ni Von na makakaagaw ng atensyon ng kanyang mga kasama sa bahay kung malakas siyang sisigaw sa loob ng kwartong iyon.
Naramdaman ni Von na nangingilid ang mga luha sa kanyang mga mata.
Gustong umiyak ni Von. Gusto niyang iiyak ang kanyang nararamdamang pagsisisi at pagkadismaya sa sarili.
Von: Patawarin mo ako, Ruth. Nagkasala ako sa iyo.
Tumingala si Von sa kisame ng kwartong iyon na para bang hinahanap doon ang magiging solusyon ng kanyang kinakaharap na problema.
Iniisip ni Von kung paano niya aaminin sa asawang si Ruth ang kasalanang kanyang nagawa kasama ang kumare at kaibigan ng kanyang misis.
Paniguradong masasaktan si Ruth kapag nalaman nitong nagtaksil dito ang mister nitong si Von at kasama sa pagtataksil na iyon ang babaeng halos ituring na rin nitong kapatid.
Natatakot si Von sa magiging reaksyon ng kanyang asawa kapag sinabi na niya ritong pinagtaksilan niya ito.
Alam ni Von na maraming magbabago sa relasyon nila ni Ruth bilang mag-asawa oras na ipagtapat niya rito ang kanyang ginawang kamalian.
At hindi alam ni Von kung kakayanin ba niya ang mga magiging pagbabagong iyon sa samahan nila ni Ruth kung sakaling aminin niya rito ang kanyang ginawang pakikipagtalik kay Rosanna.
Kaya naman nahahati rin ang kalooban ni Von sa mga tanong na bumabagabag sa kanyang isipan nang mga sandaling iyon.
Kailangan pa bang ipagtapat ni Von ang kanyang nagawang kasalanan kay Ruth?
Paano kung hindi mapatawad ni Ruth si Von sa ginawa niyang pagtataksil sa asawa?
Pero kung hindi aaminin ni Von ang kanyang ginawang pagkakamali kay Ruth, kakayanin ba iyon ng kanyang konsensya?
Makakaya bang mamuhay ni Von kasama ang kanyang asawa habang alam niya sa kanyang sariling may nagawa siyang malaking kasalanan dito?
Hindi ba magiging unfair iyon para kay Ruth kung mananatili itong walang alam sa malaking kasalanang ginawa ng asawa nito?
Hindi ba ang isang pundasyon ng masaya at matiwasay na pagsasama ng isang mag-asawa ay ang tiwala?
Kung hindi ipagtatapat ni Von kay Ruth ang nangyari sa pagitan nilang dalawa ni Rosanna, hindi ba isa iyong matibay na patunay na binabali ni Von ang tiwalang ipinagkaloob sa kanya ng kanyang asawang si Ruth?
Sumasakit na ang ulo ni Von sa mga katanungang kanina pa nagpapaikot-ikot sa kanyang isipan.
Sa katunayan ay hindi pa rin sigurado si Von sa kanyang gagawin ngunit mas lamang sa kanyang puso at isipan na gawin ang tama.
Mas gusto ni Von na gawin ang nararapat.
Pakiramdam ni Von ay iyon ang gusto ng kanyang konsensya na gawin niya.
Ang ipagtapat kay Ruth ang kasalanang ginawa ni Von.
Isang kasalanang ni sa hinagap ay hindi maiisip ni Von.
Pakiramdam ni Von ay parang may isang malakas na pwersang nagtulak sa kanyang magtaksil sa kanyang asawa kanina.
Hindi alam ni Von pero maraming kakaibang mga nangyari nang magtalik sila ni Rosanna.
Mga pangyayaring hindi kayang maipaliwanag ni Von.
Katulad na lamang nang akmang itutulak na ni Von ang hubo't hubad na si Rosanna palayo sa kanyang katawan ay biglang may narinig siyang mga tinig sa kanyang isipan na may mga katagang binabanggit na naging dahilan para pumikit ng mariin si Von.
Ngunit nang idilat na ni Von ang kanyang mga mata ay nagulat na lamang siyang nakapasok na sa loob ng lagusan ni Rosanna ang kanyang malaking alaga.
Ipinagtaka iyon ni Von lalo na nang maramdamang parang may pwersang tumutulak sa kanya para ipagpatuloy ang pag-ulos ng kanyang malaking alaga sa loob ng namamasang hiyas ng kumareng si Rosanna.
Hindi rin maipaliwanag ni Von ang nakita niyang pagpapalit ng mukha ni Rosanna sa kanyang harapan habang nakikipagtalik siya rito ngunit mismong si Von ay hindi iyon masigurado sa sarili rahil saglit lamang iyon at muli ring bumalik sa kanyang paningin ang mukha ni Rosanna.
At matapos mangyari ang hindi maipaliwanag na bagay na iyon na may kinalaman sa pagbabago ng mukha ni Rosanna ay muling narinig ni Von sa kanyang isipan ang mga tinig na may mga katagang binabanggit kasabay nang lalong paglaki ng kanyang alaga sa loob ng mainit na hiyas ni Rosanna.
Hindi rin makakalimutan ni Von kung paanong nawala sa ere ang malapot na mga likidong sumabog mula sa kanyang malaking alaga.
Nanlaki ang mga mata ni Von nang matunghayan ang kakaibang pangyayaring iyon at kasunod niyon ay muli na namang narinig ni Von sa kanyang isipan ang mga tinig na may mga katagang binabanggit.
"Likido ng buhay!"
"Sa amin ay ialay!"
"Katas ng init!"
"Sa amin ay huwag ipagkait!"
"Kami ay iyong palayain!"
Malakas na napasinghap si Von nang muling marinig sa isipan ang mga katagang iyon.
Iyon ang mga katagang ilang beses niyang narinig na binabanggit ng mga tinig na narinig niya sa kanyang isipan habang nakikipagtalik kay Rosanna.
"Likido ng buhay!"
"Sa amin ay ialay!"
"Katas ng init!"
"Sa amin ay huwag ipagkait!"
"Kami ay iyong palayain!"
Parang gustong sumakit ng ulo ni Von dahil sa mga tinig na iyon na naririnig niyang bumabanggit sa mga katagang iyon sa kanyang isipan.
Sigurado si Von na narinig na niya ang mga tinig na iyon sa panaginip na napapanaginipan niya gabi-gabi.
Ang mga tinig na iyon na animo'y nanggagaling mula sa ilalim ng lupa.
"Likido ng buhay!"
"Sa amin ay ialay!"
"Katas ng init!"
"Sa amin ay huwag ipagkait!"
"Kami ay iyong palayain!"
Napahawak si Von sa kanyang sentido nang muling marinig ang mga katagang iyon sa kanyang isipan.
Hinihiling ni Von na sana ay tumigil na ang mga tinig na iyon sa paulit-ulit na pagbanggit ng mga katagang iyon sa kanyang isipan.
"Likido ng buhay!"
"Sa amin ay ialay!"
"Katas ng init!"
"Sa amin ay huwag ipagkait!"
"Kami ay iyong palayain!"
Ipinikit ni Von ang kanyang mga mata at sinisikap na mag-isip ng ibang bagay na walang kinalaman sa panaginip na madalas niyang mapanaginipan at sa nangyari sa kanilang dalawa ni Rosanna kanina.
Ngunit mukhang hindi nagtatagumpay si Von.
"Likido ng buhay!"
"Sa amin ay ialay!"
"Katas ng init!"
"Sa amin ay huwag ipagkait!"
"Kami ay iyong palayain!"
Pinagpapawisan na ang sentido ni Von dahil sa kanyang ginagawang konsentrasyon na sikaping mawala sa kanyang isipan ang mga tinig na iyon na paulit-ulit na binabanggit ang tungkol sa likido ng buhay at katas ng init.
"Likido ng buhay!"
"Sa amin ay ialay!"
"Katas ng init!"
"Sa amin ay huwag ipagkait!"
"Kami ay iyong palayain!"
Maya-maya ay nagmulat ng mga mata si Von nang biglang may maalala.
Naalala ni Von ang unang beses na narinig niyang binabanggit ang mga katagang iyon.
Oo.
Tama.
Ang unang beses na narinig ni Von na binabanggit ang mga katagang iyon ay sa kanyang panaginip kagabi.
Kagabi din ang unang beses na narinig ni Von ang mga tinig ng boses na parang nagmumula sa ilalim ng lupa.
Sa panaginip na gabi-gabing napapanaginipan ni Von una niyang narinig ang mga katagang iyon na paulit-ulit na binabanggit ng mga tinig ng boses na iyon na parang galing sa hukay.
Biglang napatayo si Von mula sa pagkakaupo sa ibabaw ng kama.
Ngayon ay iniisip ni Von kung bakit narinig niya sa kanyang isipan ang mga tinig ng boses na iyon sa kanyang panaginip nang magtalik silang dalawa ni Rosanna kanina.
Konektado ba ang dalawang bagay na iyon?
Siguro nga ay konektado talaga ang panaginip na madalas mapanaginipan ni Von sa limang babae sa kanyang buhay.
Sa limang babaeng ang mga tinig ng boses ay kapareho sa mga tinig ng boses na nagmamay-ari ng limang pares ng kamay sa panaginip ni Von.
Ang limang babaeng sina Angel, Betsy, Megan, Rochelle, at Rosanna.
Ano ang ibig ipahiwatig kay Von ng kanyang panaginip na iyon?
Gusto bang iparating ng panaginip na iyon kay Von na makakatalik niya ang limang babaeng may kaboses sa kanyang panaginip?
Matapos bang makatalik ni Von ang kanyang kumareng si Rosanna ay sunod niyang makakatalik ang kanyang inaanak na si Angel, ang kasintahan ng stepson na si Orly na si Betsy, ang kaibigan at katrabaho ng kanyang asawa na si Megan, at ang kanyang inaanak na si Rochelle?
Iyon ba ang nais ipabatid ng panaginip ni Von sa kanya?
Parang gustong manlambot ng mga tuhod ni Von dahil sa naisip niyang ideya.
Parang hinahalukay ang sikmura ni Von dahil sa iniisip niyang mga scenario na posible na naman siyang magtaksil sa kanyang asawa.
Parang hindi na kakayanin ng konsensya ni Von kung muli na naman siyang magtataksil sa kanyang asawang si Ruth.
No.
Hindi pwedeng magtaksil na naman si Von sa kanyang asawa.
Kailangang pigilan ni Von ang mga pwedeng mangyari.
Hindi man sigurado si Von sa gustong ipahiwatig sa kanya ng kanyang panaginip na iyon ay kailangan niya pa ring mag-ingat.
Mag-ingat sa mga posibleng panganib na maaaring makasira ng relasyon ni Von sa kanyang asawa.
Kung kinakailangang iwasan ni Von sina Angel, Betsy, Megan, Rochelle, at Rosanna ay gagawin niya alang-alang sa kanyang sinumpaang pangako sa kanyang asawa sa harap ng altar.
Malakas ang pakiramdam ni Von na hindi maganda ang idudulot sa kanyang buhay ng kanyang panaginip na iyon kaya ang sinumang konektado sa panaginip niyang iyon ay kailangan na niyang iwasan habang maaga pa.
Maliban doon ay gusto ring alamin ni Von kung sinu-sino ang mga nagmamay-ari ng mga tinig ng boses na parang nagmumula sa ilalim ng lupa sa kanyang panaginip.
May palagay si Von na ang mga tinig ng boses na iyon ay may malaking parte sa mga kababalaghang nangyayari sa kanya nitong mga nakalipas na araw.
Kailangang maging matatag ni Von hindi lamang para sa kanyang sarili kundi para na rin sa relasyon nilang mag-asawa.
----------
Nanggagalaiti sa galit sina Concepcion, Juliana, Minerva, at Trinidad habang paikot-ikot silang naglalakad sa loob ng kadilimang iyon.
Muntikan na nilang makamit ang kalayaang inaasam kung hindi lamang ipinutok ng lipi ni Alejandro na si Von ang likido ng buhay nito sa kawalan.
Concepcion: Hindi nagtagumpay ang iyong liping si Rosanna sa pagkamit ng kalayaan para sa atin, Minerva.
Bumalatay ang pagkadismaya sa mukha ni Minerva nang titigan si Concepcion.
Minerva: Maging ako ay hindi natutuwa sa kabiguang ito ng aking lipi, Concepcion.
Pinagdaop ni Juliana ang dalawang kamay nito habang nakapikit ang mga matang tumingala sa kawalan.
Juliana: Hindi ko nais na magtagumpay ang lipi ni Alejandro ngunit sadyang kaylakas ng depensa ng kahuli-hulihang lipi ni Alejandro sa mundong ito.
Ikinuyom ni Trinidad ang mga palad nito at halos manliit ang mga mata nito sa paniningkit ng mga iyon dahil sa nararamdamang galit nang mga sandaling iyon.
Trinidad: Hindi maaaring mabigo tayo sa puntong ito kung kailan isang lipi na lamang ni Alejandro ang hadlang para tayo ay tuluyang makatawid sa kabilang buhay.
Si Kristina ay nanatiling tahimik sa isang sulok ng kadilimang iyon at palihim na ngumiti.
Alam ni Kristina sa kanyang sariling umaayon sa itinakda ang lahat.
Ang tunay na pag-ibig ang magpapalaya sa kanya at sa kanyang mga kasamahang nilalang.
At para kay Kristina ang tunay na pag-ibig na iyon ay ang pagmamahalan ng kanyang lipi at ng lipi ni Alejandro.
----------
itutuloy...
- Writer
