Chapter 9
1786 Words
เมื่อมาถึงที่ไร่คาวีวิลล่า น้ำเหนือก็พาหญิงสาวขึ้นมายังห้องนอนปล่อยให้เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ส่วนเขาก็เก็บของให้เธอไว้ตรงโซฟาช่วงเย็นค่อยให้เธอเก็บเองเพราะเขาก็ไม่รู้ว่าเธอจะจัดของไว้ตรงไหนบ้าง
"พี่น้ำเหนือไม่อาบน้ำเหรอคะ"
หญิงสาวเดินออกมาในชุดใหม่ก็เอ่ยถามทันที เขาส่ายหน้าเล็กน้อยยังไงก็ต้องเข้าไร่เดี๋ยวก็ตัวสกปรกอยู่ดี ค่อยมาอาบทีเดียวดีกว่า
"ไม่อ่ะเดี๋ยวพี่ต้องไปตรวจงานที่ไร่อยู่ดี ค่อยมาอาบทีเดียว เราอยากจัดของก่อนมั้ยหรือว่าจะไปเก็บองุ่นก่อน"
"เก็บองุ่นค่ะ"
ดิวยิ้มออกมาก่อนจะวิ่งมายืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม เขาหันไปหยิบหมวกสวมให้เธอก่อนจะยิ้มออกมาอย่างใจดี
"พรุ่งนี้ไปเก็บของที่หอพักมาให้หมดเลยนะ แล้วก็แจ้งออกไปเลยจะได้ไม่ต้องเสียค่าเช่า"
"เก็บออกมาหมดเลยเหรอคะ พี่น้ำเหนือจะให้ดิวอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ"
เธอเอ่ยถามอย่างสงสัย ตอนแรกทำท่าทางไม่อยากจะรับผิดชอบด้วยซ้ำอยู่ๆก็มาเลี้ยงดูแถมยังให้อยู่ที่นี่ด้วยอีก เอาใจยากชะมัดเลยแหะ
"ก็เป็นเมียพี่ไม่ใช่เหรอ... แม่พี่ก็บอกแล้วไม่ใช่ไงว่าพี่ต้องรับผิดชอบเรา ทำไรไม่ได้แล้วนี่จริงมั้ย"
ดิวมองเขาอย่างรู้สึกผิด คงจำใจรับผิดชอบเธอเพราะแม่สั่งสินะ อยู่กันไปแบบไม่ได้รักกันซักวันเธอคงถูกทิ้งแน่นอน แต่ตอนนี้เขาพร้อมจะรับผิดชอบและส่งเสียเธอเรียนในระหว่างนี้เธอควรทำตัวน่ารักให้เขาเอ็นดู มีคนจ่ายค่าเทอมให้มีที่อยู่แถมยังมีเงินเดือนอีกจะเรียกว่าสบายทางลัดก็ได้แต่เธอจำเป็นต้องทำ เพราะไม่อย่างนั้นก็จะลำบากอยู่อย่างนั้นแถมยังมีเวลาเรียนไม่มากพออีก
"ขอโทษนะคะที่มาเป็นภาระ"
เธอเอ่ยออกมาเสียงสลด น้ำเหนือเหมือนจะคิดได้ว่าตัวเองพูดจาแรงไปก็ทำเป็นกลบเกลื่อนเปลี่ยนเรื่องไปคุยอย่างอื่น เขาพูดหวานไม่เป็นแต่ต่อจากนี้ไปจะพยายามพูดกับเธอให้ดีกว่านี้และจะเปิดใจมองเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้คงเกินการเรียนรู้ไปมากเพราะกินนอนอยู่ด้วยกันขนาดนี้แล้ว
"ไปกันเถอะเดี๋ยวจะร้อนกว่านี้"
เขายื่นมือตัวเองไปตรงหน้าหญิงสาว ดิวยิ้มออกมาก่อนจะกุมมือชายหนุ่มแล้วทั้งสองคนก็เดินไปพร้อมกัน
หญิงสาวในตอนนี้ถือตะกร้าใบใหญ่มองไปรอบอย่างเพลิดเพลินตา ที่ไร่นี้กว้างมากและมีผลไม้เยอะมากจนเลือกไม่ถูก
"มีมังคุดด้วย"
"มีสิ แต่ถ้าอยากกินสั่งคนงานเก็บมาให้ไม่ต้องไปเอาเองมันสูง แต่ถ้าสตรอว์เบอร์รี่หรือองุ่นไปเก็บเองได้"
"ค่ะ"
เธอหันไปยิ้มให้เขาก่อนจะมองไปรอบๆ น้ำเหนือขับมาถึงแปลงองุ่นก่อนจะลงจากรถแล้วเดินมาฝั่งหญิงสาวแล้วพาเธอเดินไปพร้อมกัน
"สวัสดีครับคุณน้ำเหนือ"
"สวัสดีครับลุงคง ฝากดิวหน่อยนะเธอจะเก็บองุ่น ผมจะไปโรงไวน์แป๊บหนึ่ง"
"ได้ครับ ว่าแต่คนนี้เมียนายเหรอครับ"
ลุงคงเอ่ยแซวเจ้านายเด็ก เขาเงยหน้ามองหญิงสาวก่อนจะพยักหน้าอย่างยอมรับนั้นทำให้หญิงสาวที่เป็นคนกลางถึงกับเขินจนหน้าแดง
"อืม นั่นแหละผมฝากด้วย ดิวอยู่กับลุงคงนะพี่จะไปโรงไวน์แป๊บหนึ่ง"
"ค่ะ สวัสดีค่ะลุงคง"
ดิวหันไปยกมือไหว้ลุงคงอย่างมีมารยาท เขารับไหว้เด็กสาวแทบไม่ทัน
"สวัสดีครับหนูดิว ยังเด็กอยู่เลยนะเนี่ยถึงสิบแปดแล้วใช่มั้ยครับ"
"ถึงแล้วค่ะลุงจะยี่สิบแล้ว"
ลุงคงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เขาขยับไปใกล้เจ้านายเด็กก่อนจะกระซิบกระซาบ
"ตามรอยพ่อเลี้ยงคาวีเหรอคุณน้ำเหนือ"
"ลุงก็มาแซวผม เห้อ!"
เขาส่ายหน้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างยอมรับ ไม่ได้เถียงเลยซักนิดก็เป็นตามที่คนอื่นพูดนั่นแหละ
"ฮ่าๆ ลุงไปละ ไปครับคุณหนูดิวลุงพาไปแปลงองุ่น"
"ค่ะ ดิวไปนะคะ"
"จ้ะ เดี๋ยวพี่ไปหาที่แปลงนะ"
"ค่ะ"
ดิวเดินตามลุงคงไปก่อนจะตอบโต้ลุงอย่างสนุกเพราะชวนคุยเก่งมาก
"ลุงช่วยเก็บมั้ยหนูดิว หรือว่าจะเก็บเอง"
"เก็บเองค่ะ แต่ว่าคุณลุงช่วยสอนหนูเลือกได้มั้ยคะ หนูเก็บไม่เป็นค่ะ"
"มาๆเดี๋ยวลุงสอนให้"
ดิวตั้งใจดูลุงคงช่วยสอนการเก็บองุ่น เธอกำลังสนุกกับสิ่งตรงหน้าเป็นอย่างมาก อยู่แบบนี้ก็สบายใจดีไม่ต้องพบเจอผู้คนมากมายโดยเฉพาะลูกค้าอย่างเช่นร้านกาแฟ ต่างพ่อต่างแม่ความเรื่องมากของคนไม่เหมือนกัน วันๆเธอต้องรองรับอารมณ์ของลูกค้าหลายคนบางทีก็ท้อจนเครียดแต่ก็ต้องอดทนเพราะความจนมันน่ากลัว
"ตามสบายเลยนะหนูดิว ลุงไปดูคนงานทางนั้นก่อน"
"เอ่อ ลุงคะดิวอยากถามอะไรหน่อย"
"ว่าไงครับ ถามได้เลยลุงตอบได้จะตอบ"
ลุงคงยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูเด็กสาว เป็นเด็กที่มารยาทน่ารักมากพูดจาไพเราะมีสัมมาคารวะกับผู้ใหญ่ไม่ถือตัวด้วย
"พี่น้ำเหนือเค้าชอบกินผลไม้อะไรในไร่เหรอคะ"
"อ่อ องุ่นที่หนูเก็บก็ชอบนะ แต่ที่ชอบที่สุดจะเป็นเมล่อนสายพันธุ์ญี่ปุ่นตรงแปลงฝั่งโน่นอ่ะ เค้าชอบกินของแพง"
ลุงคงแอบกระซิบก่อนจะหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี ดิวพยักหน้าอย่างจดจำก่อนจะยิ้มออกมา
"ถ้าดิวจะขอซักลูกได้มั้ยคะ เย็นนี้จะปอกให้พี่เขากินค่ะ"
"ได้สิ เดี๋ยวลุงให้คนเอามาให้นะ งั้นหนูดิวเก็บองุ่นไปก่อนลุงไปจัดการให้"
"ขอบคุณมากนะคะ"
เธอยกมือไหว้คุณลุงก่อนจะเดินไปเก็บองุ่นต่อ ลูกใหญ่มากและลุงบอกว่าที่ไร่นี้ปลูกแบบออแกนิคปลอดสารพิษ หยิบชิมได้เลยไม่ปนเปื้อนสารเคมีแน่นอน เธอเด็ดมาชิมก่อนจะร้องว้าวออกมาทันที
"อร่อยจัง หวานมาก"
เธอเดินวนไปทั่วไร่จนแทบลืมดูเวลา น้ำเหนือที่ไปโรงไวน์ออกมาก็รีบมาตามหาหญิงสาวทันที เขาเดินวนไปโดยรอบแปลงก็เจอดิวกำลังเขย่งเท้าจะเด็ดองุ่นพวกใหญ่ แต่ด้วยความสูงเป็นอุปสรรคจึงทำให้เธอเอื้อมไม่ถึงซักที
"สูงจังเลย โมโหแล้วนะ"
เธอกระทืบเท้าอย่างขัดใจก่อนจะพยายามที่จะเอาพวงนั้นให้ได้ น้ำเหนือเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูเด็กสาว เขาเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะยืนซ้อนหลังเธอแล้วใช้มือเอื้อมเด็ดให้แทน
"ยัยเตี้ยเอ้ย! ไม่เจียมตัวเลยนะหยิบพวงซะสูงเชียว"
หญิงสาวสะดุ้งเซถอยหลังไปชนหน้าอกของชายหนุ่ม เธอหันหน้าไปหาเขาก่อนจะทำหน้างอ
"ว่าดิวเตี้ยอีกแล้วนะ"
"ทำไมไม่หยิบพวงที่เอื้อมถึงล่ะ"
เขาอมยิ้มก่อนจะเด็ดให้เธออีกหลายพวง เขาเรียนรู้การเก็บผลไม้มาตั้งแต่เด็กไม่ต้องมานั่งเลือกมองตาเปล่าก็ดูออกแล้วว่าอันไหนพร้อมทานแล้ว
"ก็อันสูงๆมันสวยนี่คะ"
เธอชี้นิ้วไปยังพวงใหญ่อีกพวง สะกิดเขาให้เด็ดมาให้หน่อย น้ำเหนือทำตามอย่างว่าง่ายก่อนจะมองตะกร้าในมือของเธอ
"พอแล้วเยอะแล้ว ถ้าหมดจะพามาเก็บใหม่"
"สัญญาแล้วนะคะ"
เธอยื่นมือไปเกี่ยวก้อยตรงหน้าเขา น้ำเหนือดึงมือเธอมากุมไว้ก่อนจะพาเดินออกไปทันที
"เกี่ยวก้อยอย่างกับเด็ก ไร้สาระ"
ทั้งสองคนอมยิ้มมองสบตากันก่อนจะเดินไปเรื่อยๆตามทาง ลุงคงที่ไปเอาเมล่อนมาให้เด็กสาวก็อุ้มใส่ตะกร้ามาส่งให้ถึงที่
"อะไรนะลุง"
"เมล่อนของโปรดคุณน้ำเหนือครับ เมียเด็กเค้าจะปอกให้กินไงลุงเลยไปเอามาให้"
ลุงกะซิบเอ่ยแซวเจ้านาย เขาดึงตะกร้ามาถือไว้ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
"ได้ทีเอาใหญ่เลยนะลุง อย่าให้ผมแซวกลับบ้างนะ เห็นว่าไปจีบแม่บ้านเด็กๆในบ้านผมนี่"
"เอาไหนมาพูดครับ ใครจะทำแบบนั้นกันไม่มี้ ลุงไปดีกว่า"
ลุงคงรีบเดินหนีไปทางอื่นเพราะกลัวจะถูกเจ้านายแซวอีก น้ำเหนือมองตามลุงก่อนจะส่ายหน้าขำๆอย่างตลก ดิวมองทั้งสองคนก่อนจะยิ้มออกมา น้ำเหนือหันมามองหญิงสาวก่อนจะเลิกคิ้วอย่างสงสัย
"ยิ้มอะไรเด็กเตี้ย"
"เปล่าค่ะ พี่น้ำเหนือดูสนิทกับคนงานแบบเหมือนเพื่อนกันเลยค่ะ พวกเขาคงมีความสุขที่มีเจ้านายใจดีแบบพี่"
เธอเอ่ยออกมาตามความจริง เขายื่นมือไปลูบผมเด็กสาวก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
"พี่โตที่นี่และพวกเขาเหมือนญาติพี่น้องมากกว่าลูกจ้างหรือคนงาน ความรู้ที่ได้มากส่วนหนึ่งก็มาจากการสั่งสอนของพวกเขานั่นแหละ และการที่จะดูแลคนงานเป็นร้อยคนได้ใช้เงินอย่างเดียวไม่ได้ค่ะ ต้องใช้ใจด้วย"
ดิวพยักหน้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเข้าใจ
"เข้าใจแล้วค่ะ"
"ว่าแต่เมล่อนนี่ของพี่เหรอ"
เขาชูตะกร้าให้เธอดู หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงสดใส
"ลุงคงบอกว่าพี่น้ำเหนือชอบกิน เดี๋ยวคืนนี้ดิวปอกให้กินนะคะ แต่ว่าต้องเอากลับไปแช่เย็นไว้ก่อน"
"อืม เอาเยอะๆเลยนะ งั้นตอนนี้ไปขับรถเล่นดีกว่า เผื่ออยากกินอะไรเพิ่มให้คนงานจัดการให้"
"ค่ะ"
ทั้งสองคนพากันเดินไปขึ้นรถก่อนจะขับเล่นโดยรอบไร่อย่างเพลิดเพลิน น้ำเหนือชี้นั่นนี่ให้หญิงสาวดู เพราะเธอเพิ่งเคยมาครั้งแรกยังไม่รู้ว่าอะไรคืออะไร แต่ถ้ามาบ่อยๆคงจะจำได้เอง
"นั่นคืออะไรคะ"
"แปลงเมล่อนไง ตรงนั้นแตงโม"
"อ่อ ค่ะ"
- Writer
