อัญญา
หลังจากฉันวางสายของเขาไป น้ำตาฉันก็ไหลออกมาเหมือนกับเขื่อนแตก เพียงแต่มันกลับไร้เสียงสะอื้นของฉัน
“อัญ” เสียงแซมดังขึ้น ดึงสติฉันให้กลับมา ก่อนฉันจะหันไปมามัน แล้วส่งยิ้มทั้งน้ำตาให้มัน
“เขา บอกเลิกกูแล้ว” เสียงที่สั่นอย่างบังคับไม่ได้ดังขึ้น จนมันทำให้ฉันสมเพชตัวเองที่มีสภาพแบบนี้
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร มึงยังมีกูอยู่” แซมมันก็ยังไม่รู้เรื่องอะไรมากหรอก แต่ฉันคิดว่าจากที่มันได้ยินฉันคุยโทรศัพท์ไป ก็พอเข้าใจอะไรได้บ้าง
“เขาหลอกกู เขาเข้ามาทำให้กูรัก แล้วเขาก็มาบอกเลิกกูไปคบกับแฟนเก่าเขา” ฉันแค่ต้องการระบายเรื่องในใจให้เพื่อนฟังเท่านั้น แต่ทำไมน้ำตามันถึงไม่หยุดไหลนะ แบบนี้จะประจานความอ่อนแอของฉันให้คนอื่นเขารู้กันหมดหรอ
“.....” แซมไม่ได้พูดอะไร นอกจากกอดฉันไว้แล้วลูบแขนฉันอย่างปลอบ
“ตอนนั้น...” แล้วฉันก็พูดในสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเขาให้แซมฟังทุกอย่าง(แต่ก็ไม่ได้ละเอียดเจาะ
