EP.10 เริ่มแผนต่อไป
1045 Words
สุดท้ายฉันก็บอกให้เขามาส่งที่คอนโด แต่ไม่ใช่คอนโดฉันหรอก เป็นคอนโดยัยอาย เรื่องอะไรจะบอกที่อยู่ให้ศัตรูรู้ ใช่ฉันขึ้นบัญชีดำให้เขาเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งไปเรียบร้อยแล้ว
คอนโดอาย
"ไง ยับมาเลยนะ" นานะพูดขึ้นจากอีกฝั่งของโซฟา ตอนนี้ฉันเหมื่อนนักโทษที่มีผู้คุมนั้งอีกฝั่งกำลังรอเพื่อจะสอบสวนคดียังไง ยังงั้นเลย
"อะ นี้น้ำ"
"ขอบใจ"
อึก
ฉันเอ่ยขอบคุณอายด้วยรอยยิ้มแห้งๆ เพราะฉันขอน้ำกับนางเพื่อจะมากินยาคุมฉุกเฉินที่เขาซื้อให้นั้นแหละ ก็ยังดีที่มีความรับผิดชอบ แต่ทำไมไม่ป้องกันนะ ฉันก็ลืมด่าไปซะได้ ไอ้คนสารเลว
พอฉันกินยาเสร็จเรียบร้อย ก็ส่งยิ้มหวานให้กับแม่ๆ สองคนที่นั้งเป็นคุมด้านหน้า
"ไม่ยิ้มค่ะ อธิบายด่วนเลยค่ะ"
"ค่า แม่...ก็ ที่ฉันแยกจากพวกแกไป..." และฉันก็เริ่มเล่าเรื่องทุกอย่าง ตั้งแต่ต้นจนจบให้ฟัง ตั้งแต่คอยล้วงความลับบางของเขาจากพนักงานหนุ่มบาร์เทนเดอร์คนนั้น อ่อยผู้ชายคนอื่นเพื่อดูปฏิกิริยาของอีกคน และเป็นไปตามแผน เหยื่อติดกับ และก็หลังจากนั้นที่ฉันได้กลายเป็นอาหารของเหยื่อซะเอง
"หื้มม เลว! ทำไมเลวได้ขนาดนี้ แถมยังเจ้าชู้เอาไม่เลือกอีก ทำไมพี่เขาถึงเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้" อายพูด น่าจะไม่ใช่พูดนะ ด่าขึ้นต่างหากเมื่อฉันอธิบายจบ
"นั้นสิ แต่ก่อนนะ ฉันกับยัยอายยังอิจฉาแกอยู่เลย ที่ได้คบกับผู้ชายอบอุ่นอย่างพี่พีท"
"อืม มาตอนนี้สิ..." แต่ก่อนเขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่น ใจเย็น สุขุม ใจดีกับฉันเสมอ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แบบนั้นแล้ว
"เฮ้อ ยัยคุณหนูเอ่ย ห่างจากอกพ่ออกแม่มาไม่ทันข้ามคืน โดนเสือคาบไปก่อนซะละ"
ถ้าแม่กับป๊ารู้มีหวังได้กลับเชียงใหม่ถาวรแน่ๆ เลย งือออ...
"จะทำอะไรต้องคิดดีๆ คิดให้รอบคอบ อย่าวู่วามอีก รู้ว่าอยากแก้แค้น แต่แกต้องมีสติ"
"อืม...เข้าใจละ"
"...แผนต่อไป ต้องรอบคอบกว่านี้"
ท่าทางจริงจังของฉันทำเอาอายและนานะหันไปมองหน้ากันทันที ใครสน ต่อให้พลาดกี่พันครั้งฉันก็ยอมเพื่อให้เขาได้เจ็บแบบที่ฉันเจ็บ
"นี้แกยังคิดที่จะจับเสืออีกหรอ โดนขย้ำมาขนาดนี้ไม่เข็ดเลย"
"ฉันไม่ได้จับ ฉันจะล่าและเฉือนเนื้อมันออกมาเป็นชิ้นๆ ต่างหาก "
ฉันไม่ได้จะจับเพื่อเอามาไว้เลี้ยงดูเล่น แต่ฉันนี้แหละคือนายพรานที่จะล่า เพื่อฆ่า!
"จะห้าวไม่ดูสภาพตัวเองตอนนี้เลยนะ "
ควับ
ฉันหันไปหลี่ตาคิ้วขมวดใส่นานะทันที ฉันจริงจังนะ มาพูดขัดแบบนี้ได้ไง
"แล้วแกจะทำยังไง"
เมื่ออายพูดจบฉันก็คิดตามทันที
'แต่เห็นเฮียเขาเสือแบบนี้แต่เขาก็ไม่เคยกินลูกน้องตัวเองนะ เขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว'
"คิดจะจับเสือต้องเข้าถ้ำเสือ"
"แกยังจะไปอีกหรอ?"
"แกไม่เคยได้ยินคำนี้หรอ ที่ๆ อันตรายที่สุด คือที่ๆ ปลอดภัยที่สุด"
"ยังไง/ยังไง"
"เดี่ยวพวกแกสองคนก็รู้เอง"
เดี่ยวรู้กัน คราวนี้แหละไม่มีทาง...พลาดแน่นอน
"แล้วรอยบ้าๆ นี้อีกกี่วันถึงจะหาย"
ก่อนจะเริ่มแผนต่อไปต้องให้ไอ้รอยพวกนี้จางหายไปก่อน
"เยอะขนาดนี้ ช้ำขนาดนี้ก็ซัก...อาทิตย์หนึ่งอ่ะ"
"หนึ่งอาทิตย์!" ฉันต้องทนรออีกอาทิตย์เลยหรอ จะลงแดงตายก่อนไหมเล่า เฮ้อออ...
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
AASuperCLUB
01.30 PM.
ตอนนี้ฉันมายืนอยู่ที่หน้าผับแล้ว คิดการใหญ่ใจต้องนิ่งอย่าไปกลัวเซียร์
"เริ่มแผน ฮึบ!"
ฉันเดินเข้ามาในร้านกวาดตาสอดส่องไปทั่วบริเวณ ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายๆ พนักงานเริ่มเตรียมของทำความสะอาดกันอยู่
"อะ เอ่อ ขอโทษนะคะ"
ฉันเข้าไปสะกิดที่ไหล่กว้างของพนักงานคนหนึ่งในร้าน
"ครับ คุณ...มาทำอะไรหรอครับ"
โอ๊ะ บาร์เทนเดอร์หนุ่มคนนั้นหนิ เหมื่อนเขาจะนึกหน้าฉันในตอนแรก แต่สุดท้ายก็เหมื่อนจะสะบัดความคิดนั้นไป นึกไม่ออกก็ดีแล้ว โล่งอกไปที
"อ่อ นี้ค่ะ ฉันมาสมัครงานหนะ"
ฉันก็ชูใบประกาศรับสมัครงานในมือให้เขาดู เห็นแป๊ะอยู่หน้าผับพอดี
"สมัครงาน?"
คนตรงหน้าพูดออกมาพร้อมสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำไม? ฉันมาสมัครงานไม่ได้หรอ?
"ค่ะ ไม่ทราบว่าต้องไปทางไหนค่ะ"
"อ่อ ชั้นสองฝั่งซ้ายห้อง HR เลย"
"ขอคุณค่ะ"
ขอบคุณเขาจบปุ๊บฉันก็รีบเดินออกมาทันที เหมื่อนเขาจะจำฉันได้ไหมนะ ไม่หรอก เจอกันแค่วันเดียว และก็แปบเดียวเอง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
"เชิญ"
"สวัสดีค่ะ มาสมัครงานค่ะ"
เมื่อได้รับอนุญาติฉันจึงเปิดประตูเข้ามา ก็พบกับผู้หญิงจะว่าแก่ก็ไม่แกนะ จะสาวก็ไม่เชิงสาว การแต่งตัวของเขาก็ดูแซ่บจี๊ดเลยละ
"ตำแหน่งอะไร"
"เอ่อ สักครู่นะคะ"
ตายแล้วเราจะมาสมัครงานก็ลืมดูตำแหน่ง ฉันเลยก้มหน้าลงอ่านดูกระดาษในมือ
"มาสมัครงานไม่ดูงานไว้หรอ แปลกคนนะเธอ"
ฉันยิ้มแห้งๆ ออกไปแต่หน้าก็ยังก้มมองลงอ่านสิ่งที่ในมือ
"เอ่อ เด็ก...ล้างจานค่ะ" กว่าจะกวาดสายตาหาเจอก็ทำเอาเหงื่อออกเลยแหะ
"สวยๆ แบบนี้จะมานั้งล้างจานเนี้ยนะ"
--------------------
Example of the next episode
'หนู เอ่อ...เพิ่งมาจากต่างจังหวัดค่ะ มาเรียนและหางานทำ เพื่อส่งเงิน...ไปให้ป๊ากับแม่ค่ะ"
จะโกหกอะไรคิดดีๆ นะ หนูเซียร์
กดไลค์+คอมเม้นต์+กดติดตาม
ให้กันด้วยนะคะ ?
- Writer
