Oncs in memmories | ครั้งหนึ่งในความทรงจำ

"แกๆ ดูพี่ม.6 กลุ่มนั้นดิโคตรหล่ออ่า" เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้นขณะที่เพื่อนทั้งสองของเธอกำลังก้มหน้าก้มตาทานข้าวที่วางอยู่ตรงหน้า "เพิ่งเปิดเรียนมาวันแรกแกก็ส่องรุ่นพี่ละ" อายที่นั้งฝั่งตรงข้ามทักทวงอีกคนขึ้น "ก็หล่อจริงๆ นี้หน่า ไม่เชื่อแกก็หันหลังไปดูดิ" นานะเชิ่ดหน้าส่งสายตาชี้เชิญไปยังกลุ่มของเหลาบรรดารุ่นพี่ที่เธอกล่าวถึง "หูยย...หล่อมากอ่าา~ ทั้งกลุ่มเลย" อายพูดเสริมขึ้นแม้บางคนจะเห็นเพียงแค่ข้างหลัง แต่ก็รู้เลยว่าหน้าตาดีกันทั้งแก๊งค์ "ก็ว่าแต่ฉัน เห็นไหมหล่อจริงๆ ไม่จกตา" นานะละช้อนในมือ ใช้ศอกทั้งสองข้างค้ำไว้กับโต๊ะ สองมือนำมากอบกุมใบหน้าเคียงคอส่งยิ้มหวานเคลิ้มไปยังกลุ่มคนที่เธอพูดถึง "ฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ เอาไรไหม" แต่ทว่าเซียร์เด็กสาวอีกคนกลับไม่ได้สนใจตามเพื่อนๆ ทั้งสอง "เอาๆ น้ำเปล่า" "ด้วย" เด็กสาวพยักหน้าตอบ และมุ่งหน้าเดินไปร้านขายน้ำ "ป้าค่ะ น้ำเปล่า 3 ขวดค่ะ" "ผมเอาน้ำเปล่าขวดนึงครับ" ควับ~ เพียงแค่ต้องการหันมามองดูเจ้าของเสียงทุ้มน่าฟังเมื่อสักครู่ทีาบวกกับกลิ่นน้ำหอมที่ลอยโชยมาก็ต้องถึงกับต้องชะงัก เมื่อคนข้างๆ นี้เขามองมาที่เธออยู่ก่อนแล้ว "นี้จ้ะของหนู ส่วนสุดหล่อรอแปบนึงนะ" เด็กสาวสะตุ้งตกใจ บวกกับมีท่าทีเลิ่กลั่กเมื่อรู้ว่าตัวเองได้เผลอสบตากับหนุ่มรุ่นพี่ไปนานสองนาน "ครับป้า ให้พี่ช่วยถือไหม?" ชายหนุ่มข้างกายยืนยิ้มให้กับท่าทางเลิ่กลั่กที่กำลังถือขวดน้ำอย่างเก้ๆ กังๆของเด็กสาวข้างกายเขา "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ" ใบหน้าจิ้มลิ้มก้มต่ำลงทันที เมื่อรู้ว่าอีกคนกำลังจ้องมองมาจนทำให้เธอเขินอายและเกิดอาการประหม่า ยิ่งอยู่ใกล้หัวใจของเธอก็ยิ่งเต้นแรงขึ้น 'อย่านะหัวใจ เห็นไหมมือเราสั่นไปหมดแล้ว' พรึ่บ~ เด็กสาวกลับมานั้งลงที่เดิม ฝ่ามือน้อยทาบอกข้างซ้ายจับจังหวะการเต้นของหัวใจ 'แค่เพียงไม่กี่นาทีการที่ได้อยู่ใกล้รุ่นพี่คนนั้นทำไมถึงทำให้ใจเราเต้นแรงได้ขนาดนี้' "กูว่าพี่คนนั้นเขามองมึงว่ะ" เด็กสาวหันมองตามสายตาของเพื่อนด้านข้าง ก็พบกับสายตาของบุคคลที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงในตอนต้น "มองตาไม่กระพริบเลยมึง~" เพื่อนสาวฝั่งตรงข้ามพูดเสริม "พี่เขาอาจจะมองแบบเหม่อๆ ไม่โฟกัสอะไรก็ได้ คิดมากน่า~ กินๆ ข้าวกันเถอะ" ถึงแม้ในความเป็นจริงก็พอจะมั่นใจว่าชายรุ่นพี่คนนั้นกำลังมองมาที่เธอจริงๆ แต่ก็ต้องพูดเบี่ยงประเด็นออกไป เพราะไม่อยากให้เพื่อนทั้งสองรับรู้ถึงความผิดปกติในใจ "อุ๊ย เขาเดินมาทางนี้ด้วยอ่า" เด็กสาวรีบเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อน "เมื่อกี้น้องลืมเงินทอน" เพราะด้วยความเขินอายทำตัวไม่ถูกในตอนนั้น เธอจึงวางเงินไว้และรีบเดินออกมา ไม่คิดว่าเขาจะใจดี ถึงขนาดตามมาค*****นทอนให้ ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงเมื่อคนตรงหน้าเอาแต่จ้องมองหน้าเขานิ่งอยู่อย่างไม่ละสายตา "ขะ ขอบคุณค่ะ" เด็กสาวกล่าวออกไปด้วยเสียงที่ตะกุกตะกัก ก่อนจะยื่นมือออกไปเพื่อหยิบเหรียญบนฝ่ามือแกร่งของคนด้านหน้า "อ่ะ~" เสียงขัดใจถูกเปร่งออกมาจากลำอย่างไม่ตั้งใจนัก เมื่อรุ่นพี่หนุ่มกำเหรียญในมือและกระชากมือกลับเพื่อหลบมือเล็กๆ ของอีกคนอย่างรวดเร็ว "พี่ชื่อพีทนะ แล้วเราละ" "เอ่อ...ซะ เซียร์ค่ะ" "ชื่อว่าน่ารักแล้ว แต่คนก็น่ารัก...กว่าอีกนะ" วันกีฬาสี "ไปเลย" "ฉันไม่กล้า~" "ไม่กล้าไม่ได้ ไปๆ" เด็กสาวสองคนกำลังพยายามพลักไส เพื่อนสาวของพวกเธออยู่บริเวณขอบสนามบาส โดยมีอายและนานะเป็นตัวตั้งตัวตี "อะ เออ...นะ น้ำค่ะ" "ขอบคุณครับ" "สู้ๆ นะคะ" "ฮึ ~ ขอบคุณครับ น่ารัก...นะเรา รู้ตัวไหม?" ชายหนุ่มก้มลงกระซิบใกล้ๆ ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มของคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนมือหนายกขึ้นโยกศรีษะทุยเบาๆ ด้วยความเอ็นดู และอ่อนโยน "ฉันเห็นสายตาตอนที่พี่เขามองแก เหมื่อนไอ้ต้าวคลั่งรักยังไง ยังงั้นเลยอ่า~" "บ้า~ คลั่งรงคลั่งรักอะไรเล่า" "แหม่ๆ แซวแค่นี้ทำเป็นเขินยิ้มไม่หุบเลยน้า..." "บ้า" "เออ เมื่อกี้พี่เขาคุยอะไรกับแก" "ปะ เปล่าหนิ" "น่ารัก...นะเรา รู้ตัวไหม?" 'น่ารัก แล้วรักไหมล่ะ' เด็กสาวคิดอยู่ในใจริมฝีปากบางเผยยิ้มออกมาพร้อมกับใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อนึกถึงคำพูดของรุ่นพี่หนุ่ม บวกกับเขินอายในสายตาที่รุ่นพี่หนุ่มส่งมายังเธอตลอดขณะที่เขากำลังทำการแข่งขันอยู่ในสนาม พีรพัท อนุกรกาญ (พีท) เจ้าของกิจการ AASuperCLUB อายุ 28 เซียระดาว กิตการ (เซียร์) นักศึกษา ปริญญาโท อายุ 24 ปี ------------- Example of the next episode "แกเปลี่ยนไปมากยัยคุณหนู" ฝากไลค์+คอมเม้นต์ กดติดตาม เป็นกำลังใจในการเขียนผลงานต่อๆไปให้ไรต์ด้วย นะคะ?