EP.4 เปลี่ยนไป

1633 Words

"พี่ชอบเรา" ปากหนาเอ่ยบอกคนตรงหน้าด้วยถ้อยคำที่อ่อนโยน ดวงตาคมที่จ้องมองเปรียบดั่งเหมื่อนดวงตาเสือนักล่าที่ปรารถนาอยากจะครอบครองเหยื่อของตน มันช่างแพรวพราว จนดวงใจหญิงสาวที่ถูกคร่อมร่างไว้ เต้นแรงขึ้น แรงขึ้นยิ่งกว่าแผ่นดินไหว "พะ พี่พีท~" ปากเล็กเอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบา เมื่อคนตัวสูงด้านหน้า นำนิ้วแกร่งมาปัดป่ายไรผมของเธอ เพียงแค่ต้องการเห็นใบหน้าหวานให้ชัดเจนขึ้น เพราะแก้มป่องๆ นั้นเริ่มแดงระเรื่อจากการเขินอาย "พี่ขอโทษ ก็เรา...น่ารักไม่ไหว" "...ไม่ไหวเลยจริงๆ" "...แล้วเราละ" "คะ" "ในสายตาเราพี่เป็นยังไง" "เอออ...กะ ก็.." "หึ...ว่าไง" ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก เขาชอบท่าทางเขินอายไร้เดียงสาของคนตรงหน้า มันช่างน่ารัก น่ารักแบบที่ไม่ไหวต่อหัวใจเขาจริงๆ "ละ หล่อ~ อื้ออ~..." ชายหนุ่มประกบริมฝีปากเข้าหาเรียวปากบางทันทีที่ร่างบางยังพูดไม่จบด้วยซ้ำ เพราะเขาไม่คิดจะฟังคำตอบของเธออยู่แล้ว ดูๆ แล้วเธอก็มีความรู้สึกดีๆ ให้แก่เขาแน่นอน เขามั่นใจ จ๊วบ~ มือหนาข้างหนึ่งประคองใบหน้าหวานให้เงยขึ้นตอบรับรสจูบอันแสนอ่อนโอนที่เขาบรรจงมอบให้ ใจดวงน้อยพลันเต้นโครมครามอยู่ภายในอกด้านซ้าย ยอมรับเลยว่าสัมผัสจากรุ่นพี่หนุ่มทั้งแสนอ่อนโยนและนุ่มนวล จากที่เป็นฝ่ายเผยอปากปล่อยให้เขาได้ทำตามใจทั้งดูดดึงเรียวลิ้นคว้านรสหวานภายในโพลงปากเล็ก กลับตล่อมต้อนสอนเธอให้เป็นฝ่ายรุก นำลิ้นเล็กหยอกล้อลิ้นหนา แม้จะเก้ๆ กังๆ เพราะนี้คือจูบครั้งแรกเธอ แต่กลับทำให้รุ่นพี่หนุ่มพึงพอใจไม่น้อย "พี่ทำให้หนู ใจเต้นแรง ได้บ้างไหม~" 3 เดือนผ่านไป "สุขสันต์วันเกิดค่ะ" เด็กสาวในชุดเดรสกระโปรงพริ้วสีขาวสดใส ที่ในมือถือเค้ก เดินมาเซอร์ไพร้ชายหนุ่มที่นั้งรออยู่ที่ม้าหินอ่อน บริเวณริมน้ำในสวนสาธารณะ "ว้าว..เค้กน่ารักจัง" "หนูทำเองเลยนะคะ ชอบไหมคะ?" เค้กช็อกโกแลตถูกยื่นลื่นไปวางไว้ตรงหน้าของชายหนุ่มรุ่นพี่ ด้านหน้าเค้กถูกวาดเป็นรูปชายหนุ่ม พร้อมด้วยข้อความ HBD ที่ร่างเล็ก อุตส่าห์บรรจงทำให้เองกับมือ "ชอบครับ ขอบคุณนะคะ" ชายหนุ่มยิ้มกริ่มท่าทางใจดี สายตาทอประกายเอ็นดูให้คนตรงหน้า "ก็ลองไม่ชอบสิ" คนตัวเล็กทำหน้าขึงขัง ถ้าเขาไม่ชอบเธอก็จะงอลเขาให้ดู "หึ ไม่เห็นน่ากลัวเลย มีแต่ความน่ารักเต็มไปหมด" ฝ่ามือหนายกขึ้นลูบหัวทุยเล็กอย่างนึกเอ็นดู ผสมความรักใคร่ที่เต็มอยู่ในอกของเขาให้กับคนตรงหน้า "วันนี้หนูสวยไหมค่ะ" "สวยค่ะ ทั้งสวยทั้งน่ารักที่สุดเลย" ชายหนุ่มยิ้มชมเปราะ เมื่อร่างเล็กลุกขึ้นยืนหมุนตัวอวดชุดกระโปรงที่เธอออกแบบและสั่งตัดเพื่อวันนี้โดยเฉพาะ ครืด~ ครืด~ "พี่รับโทรศัพท์แปบนะ" งึกๆ ~ หญิงสาวพยักหน้า ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกไปรับโทรศัพท์ "มีอะไรหรือเปล่าคะ" "เปล่าค่ะ กินเค้กกันดีกว่า" "หนูขอโทษนะคะ ที่คืนนี้ไปร่วมงานด้วยไม่ได้" ใช่วันนี้วันเกิดของชายหนุ่ม แต่เธอไปไม่ได้เพราะมันจะดูไม่งามนัก เธออยู่แค่ ม.ต้น "ไม่เป็นไรค่ะ พี่เข้าใจอีกอย่างถึงหนูจะไปพี่ก็ไม่ให้ไปอยู่ดี" "ทำไมคะ?" ใบหน้าหวานแสดงความไม่พอใจออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน "อย่าเพิ่งงอลพี่สิค่ะ" "แล้วทำไม..." เสียงเล็กแผ่วเบาลง เมื่อคนตรงหน้าเอ่ยพูดขึ้นความอ่อนโยน สิ่งนี้แหละที่ทำใฟ้เธอแพ้ทางชายหนุ่มรุ่นพี่ เพราะเขาอ่อนโยนกับเธอเสมอ "ก็หนูยังเด็ก อีกอย่างนะมีแต่พวกผู้ชาย มีเหล้า มีแอลกอฮอล์ ไม่เหมาะที่หนูจะไป" "ค่ะ พี่พีทก็อย่าดื่มเยอะนะคะ" "ครับ แล้วพี่จะโทรหานะ" @AA SuperClub "ร้านนี้เลย ผู้งานดีเพียบ คอนเฟิร์ม" อายเอ่ยแนะนำเพื่อนสาวเมื่อเดินเข้ามายังคลับฮิตที่สึดในย่าน "อืมจริงด้วย ดนตรีก็เพราะ สมเป็นแกจริงๆ เทสดีไม่เคยเปลี่ยน" เซียร์เธอมองไปรอบๆ ก็พบกับความจริงที่ว่า ผู้คนส่วนใหญ่หน้าตาดี ทั้งหนุ่มๆ สาวๆ ดนตรีที่เปิดก็เพราะ น่าตื๊ด ไม่เบา "ชัวร์" อายเอ่ยออกมาทันทีโดยไม่ถ่อมตัว ก็เธอนะเทสดีเป็นไหนๆ ทุกๆ เรื่องเลยก็ว่าได้ "แล้วยัยนานะ นางจะมาไหม นานแล้วนะ" เมื่อนั้งดื่มกันไปสักพัก กลับยังไม่เห็นอีกบุคคลหนึ่งที่นัดกันไว้ดิบดียังไม่โผล่มาใฟ้เห็นแม้เงา "นั้นสิ ยัยนี้ยิ่งสายเทอยู่ด้วย เดี่ยวฉันมา ขอออกไปโทรหานางก่อน" งึกๆ~ หญิงสาวพยักหน้าให้เพื่อนก่อนที่อายจะเดินไป สายตากลมสอดส่องไปทั่วบริเวณ สำรวจรอบๆ ผับ ตามประสาคนที่เคยมาครั้งแรก หยุด สายตากลมหยุดจ้องมองแผ่นหลังของใครบางคน ที่ยืนหันหน้าเขาเคาร์เตอร์บาร์ "ไม่ใช่หรอก อะไรกันแค่สองแก้วเมาแล้วหรอเรา หึ! คออ่อนจริงๆ เลยยัยเซียร์" หญิงสาวละสายตาจากภาพตรงหน้าก้มมองลงยังแก้วน้ำที่อยู่ในมือ แผ่นหลังนั้นมันช่างเหมื่อนคนแผ่นหลังของบุคคลที่เธอไม่เคยลืม "เซียร์~ เพื่อนร้ากกก จุ๊บ! จุ๊บ!" ไม่ทันได้คิดนาน หญิงสาวก็สะดุ้งหลุดจากภวังค์ เมื่อมีเสียงของนานะเข้ามา พร้อมโอบกอดหญิงสาว ด้วยความคิดถึง "อื้อออ~ แหวะ" ถึงจะเป็นเพื่อนกันแต่เมื่อโดนหอมแบบนี้ก็อดจะรู้สึกขนลุกไม่ได้ "รังเกียจเพื่อนหรอ" นานะละอ้อมกอดออกจากเพื่อนสาว ก่อนจะทำท่าทางน้อยใจปากงอปากคว้ำใส่เธอ "...ไม่ต้องแสดงค่ะ ดูออก" เพราะความเป็นเพื่อนกันมานาน การเสแสร้งน้อยใจมักดูออกง่ายเสมอ "ไม่เจอกันนานก็คิดถึงป่ะ!" "เมื่อต้นปีที่แกกลับบ้านก็เจอป่ะ!" ทั้งสองต่างเอ่ยกระแทกกระทั้นคำท้ายของประโยค ด้วยหมายประชดกันและกัน "ก็นั้นต้นปี นี้กลางปีป่ะ!" ประโยคถัดมาของนานะ ทำให้รู้ว่าเธอน้อยใจให้เพื่อนรักจริงๆ "โอ๋ๆ คิดถึงงงง" สุดท้ายก็เป็นเซียร์ ที่เอ่ยง้อเพื่อนสาวของเธอ "...แล้วยัยอายละ ไม่เจอกันหรอ นางออกไปโทรตามแก" "สงสัยสวนทางกัน" "เดี่ยวฉันไปดูเอง แกอยู่เฝ้าโต๊ะเถอะมาเหนื่อยๆ" "อืมงั้นก็ได้ คิดถึงแอลกอฮอล์ที่รักจนจะตุยอยู่แล้ว" เซียร์ส่ายๆ หัวเบาๆ ให้กับเพื่อนของเธอ และเดินออกมายังบริเวณหน้าร้าน "ไปไหนของนางนะ" ปากเล็กบ่นพึมพำระหว่างทาง เมื่อบริเวณหน้าร้านไม่มี เธอจึงเดินมาทางหลังร้าน เพราะมีห้องน้ำเผื่ออายจะเข้าห้องน้ำอยู่ก็ได้ ตึก! เสียงส้นสูงของร่างบางหยุดก้าวเดิน เพราะเมื่อหันหลังกลับก็เผชิญกับร่างสูงของชายหนุ่มด้านหน้า ทั้งสองสบตากัน บรรยากาศของสถานบรรเทิงที่มีแต่เสียงเพลงกลับเงียบสงัด ไม่มีเสียงใดลอดเข้าผ่านโสดประสาท นอกซะจาก เสียงเต้นของหัวใจของทั้งสอง ในขณะที่หัวใจเต้นโครมคราม แต่ใบหน้าสวยกลับตึงเรียบไม่แสดงอาการอะไรออกมา เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้นที่เธอหยุดสบตากับเขา และเธอก็เดินก้าวต่อไป ทำทีอย่างคนไม่รู้จักกัน ตึก! ตึก! "เซียร์" เสียงส้นสูงหยุดก้าวเดินอีกครั้ง เพราะเสียงเรียกของชายหนุ่ม แต่เธอก็ไม่สนใจ เดินผ่านพ้นร่างสูงไป "เซียร์ ใช่ไหม?" ชายหนุ่มหันหลังกลับไปมองยังแผ่นหลังบางที่ค่อยๆ เดินห่างออกไปและเอ่ยขึ้น "คุณคงจำผิดคนแล้วละค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ" หญิงสาวตอบกลับเขาไป โดยที่ยังยืนอยู่ที่เดิมไม่คิดจะหันกลับมามอง "เซียร์!" "...ป่ะ เข้าข้างในกัน ยัยนั้นมาแล้วใช่ไหม" ไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวเดิน อายก็โผล่ออกมาจากห้องน้ำ ด้วยท่าทางร่าเริงผิดกับอีกคน ที่ภายในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกที่มากมายถ่าโถ้มเข้ามา "แกเข้าไปก่อนเถอะ" หญิงสาวบอกเพื่อนตรงหน้าของเธอ "อุ๊ย นั้น..." อายที่กำลังจะเดินออกไปก็พบกับอีกคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว เธอแสดงท่าทีตกใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะมองหน้าเพื่อนตัวเองและชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เคยทำให้เพื่อนตัวเองเจ็บซ้ำใจไปหลายปี แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าทั้งสองคงอยากเคลียร์ใจกันเลยเดินออกไปอย่างเข้าใจ "สบายดีใช่ไหม เซียร์" เมื่อหญิงสาวหันหลังกลับมาหาเขา ชายหนุ่มก็รีบเอ่ยขึ้นออกมาทันที น้ำเสียงและแววตาที่เขาใช้ มันยังเหมื่อนเดิมไม่เคยเปลี่ยน มันยังเต็มไปด้วยความอ่อนโยน อย่างที่เธอเคยได้รับ "ก็อย่างที่เห็น ไม่คิดเลยนะคะว่าชาตินี้...จะได้เจอกันอีก" แต่สิ่งที่เปลี่ยนคงจะเป็นเธอเอง "เซียร์คนเดิมน่ารักกว่านี้นะ" "อย่าถามถึงคนที่ตายไปแล้ว ยังไงเขาก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอกค่ะ" "...ต้องให้บอกไหม ว่าเพราะอะไร" -------------------- Example of the next episode "ฉันจะทำให้เขาเจ็บ แบบที่เคยทำไว้กับฉัน"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more