"แกๆ ดูพี่ม.6 กลุ่มนั้นดิโคตรหล่ออ่า" เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้นขณะที่เพื่อนทั้งสองของเธอกำลังก้มหน้าก้มตาทานข้าวที่วางอยู่ตรงหน้า
"เพิ่งเปิดเรียนมาวันแรกแกก็ส่องรุ่นพี่ละ" อายที่นั้งฝั่งตรงข้ามทักทวงอีกคนขึ้น
"ก็หล่อจริงๆ นี้หน่า ไม่เชื่อแกก็หันหลังไปดูดิ" นานะเชิ่ดหน้าส่งสายตาชี้เชิญไปยังกลุ่มของเหลาบรรดารุ่นพี่ที่เธอกล่าวถึง
"หูยย...หล่อมากอ่าา~ ทั้งกลุ่มเลย" อายพูดเสริมขึ้นแม้บางคนจะเห็นเพียงแค่ข้างหลัง แต่ก็รู้เลยว่าหน้าตาดีกันทั้งแก๊งค์
"ก็ว่าแต่ฉัน เห็นไหมหล่อจริงๆ ไม่จกตา" นานะละช้อนในมือ ใช้ศอกทั้งสองข้างค้ำไว้กับโต๊ะ สองมือนำมากอบกุมใบหน้าเคียงคอส่งยิ้มหวานเคลิ้มไปยังกลุ่มคนที่เธอพูดถึง
"ฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ เอาไรไหม" แต่ทว่าเซียร์เด็กสาวอีกคนกลับไม่ได้สนใจตามเพื่อนๆ ทั้งสอง
"เอาๆ น้ำเปล่า"
"ด้วย"
เด็กสาวพยักหน้าตอบ และมุ่งหน้าเดินไปร้านขายน้ำ
"ป้าค่ะ น้ำเปล่า 3 ขวดค่ะ"
"ผมเอาน้ำเปล่าขวดนึงครับ"
ควับ~
เพียงแค่ต้องการหันมามองดูเจ้าของเสียงทุ้มน่าฟังเมื่อสักครู่ทีาบวกกับกลิ่นน้ำหอมที่ลอยโชยมาก็ต้องถึงกับต้องชะงัก เมื่อคนข้างๆ นี้เขามองมาที่เธออยู่ก่อนแล้ว
"นี้จ้ะของหนู ส่วนสุดหล่อรอแปบนึงนะ" เด็กสาวสะตุ้งตกใจ บวกกับมีท่าทีเลิ่กลั่กเมื่อรู้ว่าตัวเองได้เผลอสบตากับหนุ่มรุ่นพี่ไปนานสองนาน
"ครับป้า ให้พี่ช่วยถือไหม?" ชายหนุ่มข้างกายยืนยิ้มให้กับท่าทางเลิ่กลั่กที่กำลังถือขวดน้ำอย่างเก้ๆ กังๆของเด็กสาวข้างกายเขา
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ" ใบหน้าจิ้มลิ้มก้มต่ำลงทันที เมื่อรู้ว่าอีกคนกำลังจ้องมองมาจนทำให้เธอเขินอายและเกิดอาการประหม่า ยิ่งอยู่ใกล้หัวใจของเธอก็ยิ่งเต้นแรงขึ้น 'อย่านะหัวใจ เห็นไหมมือเราสั่นไปหมดแล้ว'
พรึ่บ~
เด็กสาวกลับมานั้งลงที่เดิม ฝ่ามือน้อยทาบอกข้างซ้ายจับจังหวะการเต้นของหัวใจ 'แค่เพียงไม่กี่นาทีการที่ได้อยู่ใกล้รุ่นพี่คนนั้นทำไมถึงทำให้ใจเราเต้นแรงได้ขนาดนี้'
"กูว่าพี่คนนั้นเขามองมึงว่ะ" เด็กสาวหันมองตามสายตาของเพื่อนด้านข้าง ก็พบกับสายตาของบุคคลที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงในตอนต้น
"มองตาไม่กระพริบเลยมึง~" เพื่อนสาวฝั่งตรงข้ามพูดเสริม
"พี่เขาอาจจะมองแบบเหม่อๆ ไม่โฟกัสอะไรก็ได้ คิดมากน่า~ กินๆ ข้าวกันเถอะ" ถึงแม้ในความเป็นจริงก็พอจะมั่นใจว่าชายรุ่นพี่คนนั้นกำลังมองมาที่เธอจริงๆ แต่ก็ต้องพูดเบี่ยงประเด็นออกไป เพราะไม่อยากให้เพื่อนทั้งสองรับรู้ถึงความผิดปกติในใจ
"อุ๊ย เขาเดินมาทางนี้ด้วยอ่า" เด็กสาวรีบเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อน
"เมื่อกี้น้องลืมเงินทอน" เพราะด้วยความเขินอายทำตัวไม่ถูกในตอนนั้น เธอจึงวางเงินไว้และรีบเดินออกมา ไม่คิดว่าเขาจะใจดี ถึงขนาดตามมาค*****นทอนให้
ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงเมื่อคนตรงหน้าเอาแต่จ้องมองหน้าเขานิ่งอยู่อย่างไม่ละสายตา
"ขะ ขอบคุณค่ะ" เด็กสาวกล่าวออกไปด้วยเสียงที่ตะกุกตะกัก ก่อนจะยื่นมือออกไปเพื่อหยิบเหรียญบนฝ่ามือแกร่งของคนด้านหน้า
"อ่ะ~" เสียงขัดใจถูกเปร่งออกมาจากลำอย่างไม่ตั้งใจนัก เมื่อรุ่นพี่หนุ่มกำเหรียญในมือและกระชากมือกลับเพื่อหลบมือเล็กๆ ของอีกคนอย่างรวดเร็ว
"พี่ชื่อพีทนะ แล้วเราละ"
"เอ่อ...ซะ เซียร์ค่ะ"
"ชื่อว่าน่ารักแล้ว แต่คนก็น่ารัก...กว่าอีกนะ"
วันกีฬาสี
"ไปเลย"
"ฉันไม่กล้า~"
"ไม่กล้าไม่ได้ ไปๆ"
เด็กสาวสองคนกำลังพยายามพลักไส เพื่อนสาวของพวกเธออยู่บริเวณขอบสนามบาส โดยมีอายและนานะเป็นตัวตั้งตัวตี
"อะ เออ...นะ น้ำค่ะ"
"ขอบคุณครับ"
"สู้ๆ นะคะ"
"ฮึ ~ ขอบคุณครับ น่ารัก...นะเรา รู้ตัวไหม?"
ชายหนุ่มก้มลงกระซิบใกล้ๆ ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มของคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนมือหนายกขึ้นโยกศรีษะทุยเบาๆ ด้วยความเอ็นดู และอ่อนโยน
"ฉันเห็นสายตาตอนที่พี่เขามองแก เหมื่อนไอ้ต้าวคลั่งรักยังไง ยังงั้นเลยอ่า~"
"บ้า~ คลั่งรงคลั่งรักอะไรเล่า"
"แหม่ๆ แซวแค่นี้ทำเป็นเขินยิ้มไม่หุบเลยน้า..."
"บ้า"
"เออ เมื่อกี้พี่เขาคุยอะไรกับแก"
"ปะ เปล่าหนิ"
"น่ารัก...นะเรา รู้ตัวไหม?"
'น่ารัก แล้วรักไหมล่ะ' เด็กสาวคิดอยู่ในใจริมฝีปากบางเผยยิ้มออกมาพร้อมกับใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อนึกถึงคำพูดของรุ่นพี่หนุ่ม บวกกับเขินอายในสายตาที่รุ่นพี่หนุ่มส่งมายังเธอตลอดขณะที่เขากำลังทำการแข่งขันอยู่ในสนาม
พีรพัท อนุกรกาญ
(พีท)
เจ้าของกิจการ AASuperCLUB
อายุ 28
เซียระดาว กิตการ
(เซียร์)
นักศึกษา ปริญญาโท
อายุ 24 ปี
-------------
Example of the next episode
"แกเปลี่ยนไปมากยัยคุณหนู"
ฝากไลค์+คอมเม้นต์ กดติดตาม
เป็นกำลังใจในการเขียนผลงานต่อๆไปให้ไรต์ด้วย
นะคะ?