Akşam yemeği aynı sakinlikte geçmişti. Hiç değilse benim için öyleydi. Artık alışmak değil de bu evde misafir olduğumu hissediyordum. Onların arasına sonradan katıla bendim. Ne kadar istensem de bu olanları değiştirmiyordu. Onlar oğullarının beni sevdiğini bilmiyordu. Onlar Sultan ' ı biliyorlardı. Ben bu hikayede ikinci kadın gibi olmuştum. En çok zoruma giden de buydu. Bunu bana yakıştırması kanıma dokunuyordu. Ben kimseye karışmadan etmeden kendi halimde yaşayan bir kadınken şimdi burada bu sorunlarla uğraşıyordum. Kimin hakkını yemiştim? kimin günahına girmiştim de bunları yaşıyordum?
' ' Cemre yesene. ' '
Gülizar annenin sesi ile ona baktım. Bana bakıyordu ona tebessüm ettim;
' ' Çok yemek yiyen biri değilim, doydum. ' '
Emin Bey;
' ' İyi de hiçbir şey yemedin ki kızım! ' '
Aşi
