One Night With A bewitching Stranger (Filipino)

Chapter 3 - 1 "Destiny Decides"

GABRIEL

Five years later...

BEFORE anything else, let me first introduce myself. I am Gabriel Sandoval Anderson, 29 years old. Oldest son of Giovanni Anderson. A Filipino-American business tycoon who owns Anderson & Co.. Which consists of different kinds of business establishments like Paradise Valley Mall, restaurants, bars and many more.

I'm an illegitimate child or what people called a bastard. Yes, I'm my father's bastard. I have two younger sisters from a different mother.

I first met my father when I was already in high school. It was after his wife passed away, then he looked for my mother and found out that they have a child together and that was me.

As the oldest child and only son of Giovanni Anderson I inherited his position as the CEO of his company after he retired.

And now I am one of the young Billionaires of the country and the newest member of the famous group "The Billionaire's Club".

My attitude?

I'm a born leader, with extraordinary drive and determination. I don't let anything or anyone stand in my way once I committed to my goal. I can become irritated and even domineering when important things do not go my way. I can also be impatient with my shortcomings and those of others. I assume the responsibility to be the protector and provider for those I love, but demands their respect and attention in return.

Physical attributes?

I'm six-feet-four inches  tall with a deep pair of hazel colored eyes, pointed nose and I'm athletic with 6 pack abs. A hot hunk indeed. I have an almond skin tone, it’s a lovely light shade of tan with hints of red undertones because my father has black american blood from his grandparents and my mother is a pure filipina.  My physical stamina is strong, and I love doing sports involving running and swimming. I feel better spending time outdoors and eating natural foods.

But enough talking about me. Let's know my love story and let's begin it here…

I was on my way to one of my meetings and decided to stop to buy my favorite Caffè macchiato in Dream Mugs. It’s a coffee shop not too far away from my office. Their variety of coffees are really good and I keep coming back for more every time I get a chance to stop by. 

I will also buy a whole round shaped  black forest mousse cake. Naalala ko kasi ang parinig ng secretary ko kanina na si Melissa na kaarawan daw niya ngayon. Kaya bilang mabait na boss naisip kong bumili na rin ng cake maliban pa sa gift certificate sa Paradise Valley Mall. Actually hindi naman niya kailangan magparinig dahil alam ko naman na kaarawan niya. Ako kasi yung tao na pinahahalagahan ang kahit mga simpleng bagay tulad ng pagbati sa kaarawan ng mga taong malalapit sa akin at nagtatrabaho para sa akin. 

Pagpasok ko ng coffee shop ay nagtinginan sa akin ang ilang mga customers nila pati narin ang waitress na nadaanan ko.

Tsk. Ngayon lang ba sila nakakita ng gwapo… I mean ng tao? Kung makatingin kasi sila sa akin ay akala mo isa akong Ellien na napadpad sa earth. 

Nakakainis lang minsan ang attention na nakukuha ko sa mga tao. Hindi ako komportable kapag pinagtitinginan ako. Kaso kahit saan naman ako magpunta ay ang bilis kong makatawag ng pansin. Lalo na sa mga babae. In all ages 'to ha! Huwag nang isama ang mga binabae. I sighed and walked directly to the counter to order for take out. 

"One Caffè macchiato large size and whole round black forest mousse cake, please," order ko sa barista. Kaso hindi man lang natinag ang babaeng barista at nakatingin lang sa akin na akala mo ay nakakita ng Hollywood actor na naligaw sa coffee shop. 

Letse! Natulala na.

Tinanggal ko ang suot kong black sunglasses. At nakasalubong ang mga kilay akong pumitik sa may mukha ng barista na parang nananaginip na yata ng malaswa. "I said one Caffè macchiato large size and whole round black forest mousse cake," medyo pikon kong pag-ulit sa order ko.

Doon lang ito parang natauhan. "W-What's your order again, sir?"

Letse naman oh. Hindi niya parin nakuha ang order ko?

"How many times do you want me to repeat my order for you to get it?" banas kong tanong sa bobitang barista. Paano ba naman imbis na trabaho niya ang atupagin ay ang pagtulala nalang sa akin ang inuuna. Siguro ay baguhan siyang nagtatrabaho dito. Sa ilang beses ko kasing nagpunta dito ay ngayon ko lang siya nakita at ngayon lang nangyari ang ganitong encounter ko sa tatanga-tangang barista. 

"I-I'm sorry, sir!" hingi nito ng paumanhin na mukhang napapahiya.

Hindi ako suplado pero ayaw ko ng tao na tatanga-tanga kung magtrabaho.Inulit ko nalang ulit ang order ko  para matapos na at ng makaalis na ako dito. Mabuti naman at sa pagkakataong ito ay narinig na niya at mabilis niyang nagawa ang order ko.

At least nakabawi naman.

Mabilis na ako lumabas at naglakad papunta sa kotse ko pagkatapos kong magbayad.

Malapit na ako sa kotse ko ng may babae akong nakasalubong. Sobrang aligaga ito habang may kausap sa phone niya na nakaipit sa pagitan ng tenga at balikat niya habang may hinahalungkat naman sa bag niya. Ngunit huli na ng makita ko siya kaya bumangga siya sa katawan ko.

"Awww," hiyaw nito. Paano naman ay sumubsob siya sa matigas kong dibdib. E di nasaktan siya.

"You should watch your way, lady," matigas ang boses kong turan sa kanya.

Buti nalang at naiiwas ko ang hawak kong kape at box ng cake kundi baka natapon sa kanya at nalapnos pa ang makinis niyang balat sa mainit na kape. 

"I'm sorry," hingi nito ng pauman at nagmamadali na akong iniwan.

Napabuntong hininga nalang ako. Hindi ba alam ng babaeng ‘yon na delikado makipag-usap sa cellphone habang naglalakad sa daan? Marami na ang naaksidente at namatay dahil lang doon. Ano bang nangyayari sa mundo ngayon? Bakit lahat nalang ng babaeng nakakaharap ko ay tatanga-tanga. May babae pa bang ginagamit ang utak o puro nalang pagpapaganda ang inaatupag?

Magpapatuloy na sana ako sa paglalakad ng mapansin ko ang isang wallet. Mukhang nalaglag iyon noong babaeng nakabanggaan ko. Tawag ng magandang asal. Kinuha ko iyon at hinabol ang babaeng nakalaglag niyon. Mukhang papasok ito sa coffee shop na pinanggalingan ko.

"Miss, Miss..." tawag ko sa kanya at binilisan ang hakbang ko. Naabutan ko siya sa may pinto ng Dream Mugs.

Lumingon siya sa akin. "Yes? Ako ba ang tinatawag mo?" she uttered. Para akong inihipan ng hangin ng humarap siya sa akin.

Putcha! Ang ganda niya. Para siyang commercial model ng beauty soap. Sobrang kinis ng balat ang cute ng ilong at ang natural ng pagka pula ng labi. Wala siyang make-up pero mamula-mula ang pisngi niya. Sa mundong ginagalawan ko ay bihira nalang ako makakita ng natural beauty. Karaniwan na ay naka makeup ang iba naman ay nakaretoki pa. 

But most importantly, she reminds me of someone but I can't remember exactly who.

"Yes? May kailangan ka?" nakataas ang kilay niyang tanong sa akin.

"A e... y-your wallet. Nalaglag mo."

Letche! Bakit ako nag-stammer? Bigla ko tuloy naalala ang barista sa coffee shop at nakaramdam ng guilt dahil sa ginawa kong pagsusungit dito. Ngayon kasi naiintindihan ko na ang pakiramdam ng taong na starstruck sa kaharap mo. 

Bumaba ang tingin niya sa kamay ko.

"Oh, thank you! Nalaglag ko pala hindi ko napansin sa pagmamadali ko," turan niya at kinuha ang wallet sa kamay ko. "Thank you so much!" She showed me her perfect set of teeth that almost took my breath away. 

"You're welcome," turan ko.

Nginitian niya ako ulit tapos ay  tumalikod na.

Nakasunod lang ako ng tingin sa kanya hanggang sa makapasok na siya sa coffee shop na pinanggalingan ko.

Letche, Gabriel ngayon ka lang ba nakakita ng maganda? Para kang tanga sa totoo lang and to think na mukhang hindi manlang siya nakitaan ng kahit na kaunting interes sayo! Kastigo ko sa sarili ko.