แม่บ้านโรสเข้ามาตามนาถลดาแต่เช้า เมื่อคาร์ลขอพบหล่อน หญิงสาวกำลังเตรียมตัวออกไปรับหลานสาวของคาร์ลที่บินมาจากเมืองไทยพร้อมๆ กับคาร์ลและเควิน... แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาคาร์ลจึงให้คนเรียกหล่อนไปคุยด้วยก่อนเป็นการส่วนตัว...
หญิงสาวหยิบกระเป๋าและเสื้อสูทเดินตามแม่บ้านโรสไปหาคาร์ลที่ห้อง... คาร์ลนั่งเอนพิงหัวเตียงอยู่เหมือนคนไร้ซึ่งเรี่ยวแรง สังขารที่ร่วงโรยกับโรคที่รุมเร้าทำให้คาร์ลแก่กว่าวัยเล็กน้อย ผมสี บลอนด์เริ่มจางลง หากแววตายังดูเด็ดเดี่ยวแม้ดวงหน้าอิดโรย...
“ฉันคงไปรับหลานไม่ไหว... เธอไปกับเควินได้ไหม” เสียงแหบของคาร์ลบอก
“ไม่มีปัญหาค่ะคุณตา” หญิงสาวนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เตียงของคาร์ล สำหรับการร้องขอของเขา แม้ไม่เต็มใจหล่อนไม่มีวันที่จะเคยขัดข้องเลย ถึงแม้ว่าช่วงนี้หล่อนกับเควินจะไม่ค่อยได้พูดกันเพราะ วริษาวดีมักมาขวางกั้นกันท่าเสมอทั้งต่อหน้าและลับหลังเควินก็ตามที หล่อนยังตกลงอะไรกับเขา
