สัญญาร้ายพ่ายเพลิงรัก

ตอนที่สอง ออกลายร้ายกาจ 4

เควินพาผู้หญิงคนนั้นเดินมายืนตรงหน้านาถลดา ต่างคนต่างมองสบตากัน นาถลดารู้สึกว่าหล่อนกำลังใช้สายตาฟาดฟันกับสายตาของคนทั้งคู่ กับผู้หญิงของเควินหล่อนว่าหล่อนไม่แพ้ แต่เมื่อมามองตาเควินสายตาล้อเลียนเค้นลึกให้นึกถึงความใกล้ชิดระหว่างเขากับหล่อนทำให้หล่อนไม่อาจจ้องตาเขาได้นาน...

“น้ำฝน นี่นาเดียหรือนาถลดา คู่หมั้นของฉัน นาเดีย นี่น้ำฝน หรือวริษาวดีแฟนของฉัน” ภาษาไทยที่นาถลดาคุ้นเคยถูกเอ่ยออกมาจากปากของเควิน... เพราะเขารู้ว่ามีคนคอสอดแนมอยู่เขาจึงพูดภาษาที่เข้าใจกันเพียงสามคนกับนาถลดา...

“คุณทำอย่างนี้ไม่ถูกนะคะ” หญิงสาวบอกกับเควิน ก่อนจะมองไปยังวริษาวดี ผู้หญิงคนนี้ยิ้มแย้มให้หล่อนท่าทางไม่มีพิษไม่มีภัย แต่หล่อนเห็นแล้วขัดตาและรู้สึกว่ายิ้มนั้นไม่ใช่ความจริงใจ หรือว่าหล่อนคิดไปเองหล่อนก็ไม่แน่ใจ รู้แต่ว่าหล่อนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าหากวริษาวดีมาอยู่ที่บ้านนี้คาร์ลคงไม่สบายใจเป็นแน่... “ฉันกับเควินกำลังจะแต่งงานกัน คุณจะเข้ามาอยู่บ้านนี้ในฐานะอะไรคะ”

“ฉันเป็นแฟนของแมตต์ เขาบอกว่าคุณตาของเขาบังคับให้แต่งงานโดยที่เขาไม่ได้เต็มใจ เขาจำเป็นต้องแต่งงานแต่เขาจะไม่ทิ้งฉัน และเขารับรองด้วยการพาฉันมาอังกฤษด้วยและอยู่ร่วมบ้านกันเพื่อพิสูจน์ว่าเขาจะไม่ทอดทิ้งฉันและฉันจะได้รับการยอมรับ... อีกหน่อยคุณกับเขาก็เลิกกันแล้วเราก็จะเปิดตัวได้ แต่ตอนที่อยู่ในบ้านนี้ฉันต้องมาในฐานะเพื่อนของแมตต์ก่อน หวังว่าคุณนาเดียจะเห็นแก่ความรักของเรานะคะ เรื่องแต่งงานกันฉันไม่ว่าค่ะ คุยกันได้” วริษาวดีพูดด้วยเสียงนอบน้อมและเมตตายอมแบ่งเควินให้หล่อนได้

แต่นาถลดาไม่เข้าใจว่าทำไมหล่อนถึงได้ฉุนขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด หล่อนไม่เคยเป็นเลยทั้งที่วริษาวดีพูดดีๆ กับหล่อนแท้ๆ หญิงสาวเรียกเควินด้วยชื่อที่บิดาเขาตั้งให้แน่นอนว่าเควินย่อมพอใจมากกว่าการถูกเรียกว่าเควิน...

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ต้องแสดงให้แนบเนียนหน่อยนะคะ... อย่าให้คุณตารู้และไม่สบายใจ” หญิงสาวบอก “ฉันไม่มีปัญหาอะไรและไม่ขัดขวางพวกคุณแน่นอนค่ะ ตามสบาย แต่ขออย่างเดียว ช่วยทำอะไรให้เหมาะสมเท่านั้นค่ะ” นาถลดาบอกพร้อมกับจ้องมองยังมือของวริษาวดีที่ยังเกาะแขนเควินแน่น...

“นาเดีย นาเดีย” เสียงเรียกของเจคอบพร้อมกับร่างอวบของเด็กชายวิ่งตุ๊ต๊ะเข้ามาหานาถลดา โดยมีโซเฟียเดินตามมาติดๆ “นั่นใครเหรอ” เด็กชายกระซิบถามนาถลดาแต่เสียงกระซิบดังจนทุกคนได้ยิน...

“เพื่อนฉัน จะเข้ามาอยู่ที่บ้านนี้ด้วยกัน” เควินที่ไม่ค่อยญาติดีกับเจคอบอย่างที่คิดไว้ตอนแรกที่เจอกันบอกเสียงห้วนๆ

“ฉันรู้สึกกลัวเธอ” เจคอบกระซิบเสียงดังจนนาถลดาหัวเราะ...

“เธอเป็นเพื่อนของเควิน เธอไม่กินสมองนายหรอกน่า” นาถลดาบอกเด็กชาย...

“นี่ฉันไม่ใช่ซอมบี้นะ” วริษาวดีบอกเสียงขุ่น

“แล้วคุณจะดูดเลือดผมหรือเปล่าฮะ” เจคอบบอกกับตัวเองว่าเขาเป็นผู้ชายเหมือนที่มารดาสอนให้กล้าหาญบ่อยๆ เขาจึงมายืนขวางหน้านาถลดาคุณน้าที่เขารักรองจากมารดา แล้วกอดอกมองผู้หญิงที่เด็กชายสัมผัสได้ถึงความไม่น่าไว้วางใจ...

“ถ้าเธอทำตัวไม่ดี ก็ไม่แน่ เธอเป็นเด็กดีหรือเปล่าล่ะ” หญิงสาวรำคาญเด็ก พอๆ กับเควิน แต่หล่อนจะต้องอยู่บ้านนี้อีกนาน หรือว่าตลอดไปด้วยซ้ำ หากว่าหล่อนยังไม่เลิกกับเขา ชายหนุ่มได้เล่าให้หล่อนฟังบ้างแล้วว่าบ้านนี้มีใครกันบ้างจึงรู้ว่าตาของเควินเอ็นดูเด็กคนนี้อยู่มากจึงไม่อยากสร้างศัตรูและต่อล้อต่อเถียงกับเด็กทั้งที่ไม่ใช่วิสัยของหล่อนเลย...

“ไม่ต้องมาถามหรอก หน้าตาแบบคุณบอกชัดว่าถ้าเกิดหิว เด็กดีคุณก็ดูดเลือดผมจนซีดแน่ๆ ผมรู้ ผมต้องอยู่ห่างคุณให้มาก” เจคอบจีบปากจีบคอพูด นาถลดากลั้นหัวเราะไม่อยู่ ในขณะที่วริษาวดีฉุนจนแทบหน้าเขียว

“เจคอบ เราไปเปิดของฝากที่ห้องฉันกันเถอะ...” หญิงสาวเอ่ยชวนเด็กชายก่อนที่เจ้าตัวจะโดนกินสมองหรือว่าถูกดูดเลือดขึ้นมาจริงๆ หล่อนหันไปมองเควินที่มองมายังหล่อนอยู่ในสายตาของเขา... หล่อนตั้งใจจะหาเวลาคุยกับเขา แต่ว่าก็แทบไม่มีเวลาว่างเลยจริงๆ

“เด็กนี่มันแสบจริงๆ” วริษาวดีพึมพำเข่นเขี้ยวก่อนจะหันมามองหน้าเควินยิ้มๆ “แมตต์คะ บ้านหลังนี้สวยจริงๆ ค่ะ สวยเหมือนยกเอาโรงแรมดังๆ มาที่บ้านเชียวค่ะ... ในห้องนอนคงสวยมากสินะคะ...”

“ก็สวยนะ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ เขาชอบอะไรที่ตรงกันข้ามกับหล่อนอย่างเห็นได้ชัด เควินรู้เรื่องนี้ดี

เควินขอให้แม่บ้านโรสเปิดห้องพักแขกห้องหนึ่งในคฤหาสน์สำหรับวริษาวดี ก่อนจะพาหล่อนเดินขึ้นไป พร้อมกับข้อกังขาของเด็กรับใช้ทุกคน...