H.D อุบัติเหตุรัก

บทนำ "หลบๆ คันหน้าหลบหน่อยโว๊ยยย" นี่เป็นเสียงโวยวายของฉันเอง ตอนนี้ฉันรีบมาก ๆ แต่รถคันข้างหน้าขับเหมือนคลาน แถมยังกันท่าไม่ให้ฉันแซงอีก ฉันแนะนำตัวก่อนดีกว่า สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโบว์ อายุ21 เรียนปี3 คณะบริหาร มหาวิทยาลัยK ฉันมีพี่ชาย1คน คือพี่บีม                      เรียนปี4 คณะบริหารเช่นเดียวกับฉัน ฉันมีแฟนแล้ว ชื่อบอย เราคบกันมาตั้งแต่ปี1 ^^ ฉันมีเพื่อนน่ารัก ๆ 2 คน คือ เอแคร์ สาวประเภท 2 แสนสวย ที่แปลงร่างเป็นหญิงเรียบร้อย และอีกคน คือน้ำขิง สาวสวยสุดแซ่บ ดีกรีดาวคณะบริหาร ผู้ชายขายขนมจีบเป็นประจำ แต่นางไม่สนใจใครสักคน... "อ๊ะ เฮ้ย ๆ" ฉันตกใจสุดขีด เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะฉันตัดหน้ารถคันอื่นน่ะสิ ~ เอี๊ยดดดดดด ~ เสียงเบรกของรถยนต์คันหนึ่งดังขึ้น หลังจากที่ฉันขับรถตัดหน้ารถของเขา ทำให้รถเขาต้องเบรกกะทันหัน เสียงเบรกขนาดนั้น ยางรถไหม้แล้วมั้ง ฉันค่อย ๆ หันไปดูรถคันนั้น เฮ้อออ ค่อยโล่งใจ เขาไม่ได้เป็นอะไร เพียงแค่ขูดกับขอบถนน ~ก๊อก ก๊อก~ "นี่คุณ คุณออกมาจากรถเดี๋ยวนี้นะ ออกมาคุยกัน ขับรถประสาอะไร ถ้าผมเบรกไม่ทันจะทำไง" เสียงชายคนหนึ่งโวยวายขึ้น จากคำพูดของเขาก็เดาได้ไม่ยากเลยว่าเขาคือคนที่ขับรถคันนั้น ฉันชั่งใจอยู่สักครู่หนึ่ง ไม่กล้าที่จะลงไปคุย แต่เขาก็เคาะกระจกและโวยวายไม่หยุดหย่อน จนฉันต้องยอมเปิดประตูลงจากรถไป "ฉันขอโทษ พอดีฉันรีบ" ฉันเอ่ยปากขอโทษทั้งที่ก้มหน้าอย่างเดียว ไม่กล้าที่จะมองหน้าเขา "ขอโทษเหรอ ถ้าผมเบรกไม่อยู่ ผมชนต้นไม้ตาย จะทำยังไง" "ฮึ่ยย ก็ขอโทษ ละ ละ แล้วไง" ฉันเริ่มโมโหแล้วนะ ยิ่งรีบๆอยู่ ฉันเงยหน้าขึ้นมาเถียงเขา แต่พอฉันสบตาเขา ฉันแทบพูดไม่ออก คนอะไรหล่อมากขนาดนี้ แต่ใบหน้าหล่อ ๆ นั้นแสดงความโกรธออกมาชัดเจนมาก จนฉันต้องก้มหน้าหลบสายตาเขาอีกครั้ง ==" "เอางี้ เดี๋ยวฉันจะให้ประกันเอารถไปทำ และตอนนี้เธอต้องไปส่งฉัน และคอยรับส่งฉันที่มหาวิทยาลัย จนกว่าฉันจะได้รถ" เขาบอกออกมาเสียงเรียบ เขาคงใจเย็นแล้วมั้ง แต่ฉันรีบฉันไปส่งเขาไม่ได้ "ฉันมีธุระด่วน ฉันไปส่งคุณไม่ได้" "ฉันไปด้วย ขึ้นรถ" เจ้าตัวเดินอ้อมไปอีกฝั่ง และเปิดประตูขึ้นนั่งทันที ไม่ให้ฉันได้มีโอกาสแย้งอะไร  #เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น 'จะกินอะไรดีน๊า' จริง ๆ แล้ววันนี้ฉันมีนัดกับน้ำขิง และเอแคร์ แต่นางทั้ง 2 คนดันเบี้ยวนัดฉัน ด้วยเหตุผลที่ว่า น้ำขิงท้องเสีย และเอแคร์ขี้เกียจ =..= ทำให้ฉันต้องมาหาอะไรกินคนเดียว แต่ขณะที่ฉันกำลังขับรถหาร้านอาหารอร่อย ๆ กิน ฉันดันเห็นแฟนตัวเอง รับผู้หญิงหุ่นดีอย่างกับนางแบบขึ้นรถออกไป ฉันจึงรีบขับรถตาม จนถึงทางแยก แต่ฉันดันขับตัดหน้ารถคันหนึ่งเข้า โชคดีที่รถเขาแค่ขูดขอบถนนจนเป็นรอย ถ้าเขาเป็นอะไรมากกว่านี้ ฉันแย่แน่ ๆ #เหตุการณ์ปัจจุบัน ฉันตามรถของบอยไม่ทันแล้ว แต่ดูจากเส้นทางก็พอจะเดาได้ว่าเขากำลังไปที่คอนโดของเขา "เธอกำลังจะไปไหน" เสียงทุ้มจากคนข้าง ๆ ดังขึ้นมา ฉันตอบกลับโดยที่ไม่หันไปมองเขา เพราะกำลังใจจดใจจ่อกับเส้นทางที่กำลังไป "ตามแฟน" "แฟนเธอจะกระทืบฉันปะ มากับเธอด้วยเนี่ย ฉันว่าฉันลงนั่งแท็กซี่กลับดีกว่า" ฉันหันไปมองหน้าเขาทันที อะไรของเขานักหนาทีเมื่อกี้นึกจะขึ้นมาด้วยก็ขึ้นพอมาตอนนี้จะมาลง "ไม่ได้ นายต้องไปกับฉันด้วย ฉันไม่มีเวลาที่จะมาแวะจอดส่งนายหรอกนะ" แค่นี้ก็เสียเวลามามากพอแล้ว และอีกอย่างคือ ยิ่งใกล้ถึงจุดหมาย ฉันยิ่งรู้สึกกลัว ไม่กล้าที่จะไปเผชิญหน้าคนเดียว รถยนต์ขับเคลื่อนตัวเข้ามาจอดที่คอนโดหรูใจกลางเมือง สถานที่ที่ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดี แต่ตอนนี้ฉันกลับกลัวไม่กล้าที่จะเข้าไป "เฮ้ยยย นี่เธอพาฉันเข้าคอนโด เธอจะปล้ำฉันหรอ ไม่นะ ฉันยังไม่พร้อม ปล่อยฉันไปเถอะ" เขาพูดพร้อมทำท่าทางบิดไปบิดมา ฉันบอกตรงๆ กระแดะมาก ลักษณะนายนั่น 'เพลย์บอย' ชัดๆ "ประสาทละนาย ฉันมาตามแฟนฉันย่ะ" ฉันกรอกตามองบนก่อนจะเบ้ปากใส่เขา มือบางจับที่ประตูแล้วเปิดออก "โถ่ รู้แล้วน่า แค่ไม่อยากให้ทำหน้าเครียด" "ฉันจะเครียดกว่าเดิมน่ะสิ" ฉันส่ายหัวเล็กน้อยด้วยความเอือมระอา ก่อนจะก้าวขาลงไปที่พื้นข้างหนึ่ง "เธอจะให้ฉันลงไปด้วยหรือเปล่า" "ไปสิ ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย" เวลานี้ฉันต้องการคนอยู่ข้างๆ ถึงจะเป็นคนแปลกหน้าแบบเขาฉันก็ต้องการ เขาพยักหน้าส่งๆแล้วเปิดประตูลงจากรถ เรา 2 คนเดินเข้ามาด้านใน ขึ้นลิฟต์มายังชั้น 12 เดินตรงมายังห้องหนึ่ง "เธอไม่เข้าล่ะ" เขาถามขึ้นเมื่อเห็นฉันยืนนิ่ง ๆ อยู่ที่หน้าประตูห้อง "ฉันไม่กล้าเข้าไป" ฉันเงยหน้าขึ้นสบตาเขา จิตใจของฉันตอนนี้มันว้าวุ่นเป็นอย่างมาก แฟนตัวเองรับผู้หญิงอีกคนมาห้องจะให้คิดอะไรไปได้ล่ะ  ตอนนี้ฉันกลัว กลัวว่าจะเห็นภาพบาดตาบาดใจ ถึงใจฉันจะอยากรู้มากแค่ไหน แต่ฉันก็กลัวมากกว่า ฉันจึงขอยืนทำใจนิ่ง ๆ "ไปกับฉัน เธอไม่ต้องกลัว ถึงเธอจะทำให้ฉันเกือบตาย ฉันก็จะอยู่เป็นเพื่อนเธอ" เขาพูดพร้อมกับดึงคีย์การ์ดในมือฉันไป มืออีกข้างก็จับมือฉันไว้แน่น มันก็น่าแปลกที่คนแปลกหน้าสามารถทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นขึ้นได้ ~แกร๊ก~ เสียงเปิดประตูดังขึ้น ใจฉันหวิว ๆ เขาดึงฉันเข้าห้องไป ฉันกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง แต่ไม่เจอแฟนฉัน คนข้างๆดึงฉันมาหน้าประตูห้องนอน พร้อมเปิดออก แต่ทันทีที่ประตูเปิด เขารีบเอามือปิดตาฉัน "อ๊ะ ๆ บอยแรง ๆ หน่อยค่ะ อ่า" "อื้ออ จะเสร็จแล้ว อื้ออ" "อ๊าา บอย เจนเสียวจังเลยค่ะ" "อย่าไปมองภาพทุเรศแบบนั้นเลยนะ" คนข้าง ๆ กระซิบบอกฉัน ถึงฉันจะไม่เห็นแต่เสียงนั้นฉันรู้ดี ว่าคนในห้องกำลังทำอะไรกัน ความรู้สึกฉันตอนนี้พังมาก ๆ ที่ผ่านมาบอยดีกับฉันมาก แต่ดูตอนนี้สิ... "ฮึก ฮือออ ฮือออ" ฉันทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น คนข้าง ๆ โอบไหล่จะดึงฉันขึ้น "ออกไปจากตรงนี้กับฉันนะ" ฉันพยักหน้ารับ พร้อมลุกขึ้น ฉันพยักหน้ารับ พร้อมลุกขึ้น แต่หันหลังเดินไปได้แค่ 2 ก้าว เสียงของคนในห้องนอนก็ดังขึ้นมา "โบว์ โบว์มาได้ยังไง" บอยตะโกนเรียกฉัน ฉันไม่หันกลับไป บอยเลยเดินมาด้านหน้าฉันแทน ตอนนี้บอยใส่แค่ผ้าขนหนู เหงื่อท่วมตัว ฮึ คงจัดหนักกันเลยสิท่า "นายทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง" คำต่อว่าที่หลากหลายความรู้สึก ทั้งโกรธ ทั้งผิดหวัง ทั้งเสียใจ "คือ คือ บอยไม่ได้ตั้งใจ" ไม่ได้ตั้งใจเหรอ เขาพูดออกมาได้ยังไง "พอสักทีเถอะนะ เราเลิกกันเถอะ" พอฉันพูดแบบนี้ไปเขากลับกระตุกยิ้ม ใจดวงน้อยฉันสั่นระริกแปลกใจกับท่าทางของเขา "อือ เลิกก็เลิกสิ" บอยตอบฉันหน้าตาเฉย เขาไม่รั้งฉัน เขาปล่อยฉัน มันเป็นความผิดหวังเล็ก ๆ เพราะในใจฉันคิดว่าเขาจะรั้งฉัน "..." ฉันพูดอะไรไม่ออกได้แต่มองหน้าเขานิ่ง ๆ "ฉันเบื่อเธอนานแล้วยัยโบราณ" ~เพี๊ยะ~ ฉันสะบัดฝ่ามือลงที่แก้มของบอยอย่างเต็มแรง บอยหันมามองหน้าฉันด้วยแววตาดุดัน เขาเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มข้างที่ฉันตบ "ก็เธอมันโบราณไง หัวโบราณขนาดนี้ฉันถึงต้องมีคนอื่นไง" เขากระตุกยิ้มและโอบไหล่ผู้หญิงอีกคนที่เพิ่งเดินเข้ามายืนข้างบอย เรือนร่างของผู้หญิงคนนั้นมีเพียงผ้าขนหนูที่ปกปิดอยู่ บริเวณลำคอ ไล่ลงมาจนถึงเนินอกมีแต่รอยจ้ำแดง คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนฉัน ยืนกอดผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าฉัน มันช่างเป็นภาพที่ทำร้ายจิตใจฉันมาก แต่ในความเจ็บปวดครั้งนี้มันก็ดีอย่างตรงที่ ฉันจะตัดเขาออกจากชีวิตฉันได้อย่างง่ายดาย ฉันคิดว่าฉันโชคดีที่เขาทรยศ เพราะได้เห็นท่าแท้ของเขา ก่อนที่ความสัมพันธ์ของเราจะไปไกลกว่านี้ "โชคดีของฉัน ที่ฉันหัวโบราณ ไม่งั้นฉันคงมีสามีชั่วๆแบบนี้" เขาแสดงความโกรธอย่างเห็นได้ชัด เขายกนิ้วขึ้นชี้หน้าฉัน "เออ จะไปไหนก็ไป ยัยโบราณ"   "บอยคะ เจนว่าเรามาสนุกกันต่อดีกว่าค่ะ ปล่อยผู้หญิงโบราณคนนั้นไว้ตรงนั้นแหละ" ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยขึ้น สายตาของเธอเหยียดฉันมาก เธอหมุนตัวหันหลังและเดินเข้าไปด้านในห้องนอน บอยเหยียดยิ้มมองฉันหัวจรดเท้าและเดินตามผู้หญิงคนนั้นเข้าไป "สารเลว เลวทั้งคู่" ฉันกำหมัดแน่นและวางคีย์การ์ดไว้ที่โต๊ะอาหาร แล้วเดินออกจากห้องมาทันที ฉันพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา ฉันพยายามเข้มแข็ง แต่ภายในใจฉันมันยิ่งรู้สึกเจ็บ ฉันเจ็บแบบที่ไม่เคยเจ็บมาก่อน "เธอไปนั่งฉันขับเอง ปล่อยเธอขับเดี๋ยวฉันตายก่อน" เขาบอกฉันพร้อมดึงมือฉันมายังฝั่งด้านข้างคนขับ "..." ฉันเงียบและเข้าไปนั่งตามที่เขาบอก "เดี๋ยวฉันพาไปนั่งพักผ่อนใจที่ที่หนึ่งก่อน แล้วค่อยกลับกันนะ" คำพูดของคนข้างๆเข้าหูผ่านๆไม่ได้สนใจจะฟัง ในสมองและหัวใจก็มีแต่เรื่องราวที่เพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ ฉันนั่งเหม่อมองออกไปนอกกระจก นั่งคิดเรื่องราวระหว่างฉันกับบอย ตั้งแต่ที่บอยจีบฉัน จนเราคบกัน จนตอนนี้เราเลิกกัน... ถ้าวันนี้ฉันไม่โดนเพื่อนเท ฉันจะต้องโง่ให้เขาหลอกไปอีกนานแค่ไหน 'ความรักครั้งนี้มันเจ็บจังเลย' ***** สวัสดีค่า นิยายเซ็ต H.D เป็นนิยายเซตแรกที่ไรท์เขียนนิยายเลยค่ะ (และเรื่องอุบัติเหตุรักก็เป็นเรื่องแรกด้วยค่ะ) อาจจะมีบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลไปสักเล็กน้อย ขอฝากไว้ด้วยน้า ขอบคุณค่า