ทางด้านแม่ทัพหนุ่ม เมื่อจัดการกับกลุ่มโจรได้แล้วจึงถามรองแม่ทัพโจว “ทางด้านนั้นเรียบร้อยดีใช่หรือไม่”
“ขอรับ ทางด้านนั้นไม่มีสิ่งใดผิดปกติ แต่ว่าเหตุใดพวกโจรกระจอกเหล่านี้จึงมาโผล่แถบนี้ได้ล่ะขอรับ ปกติเส้นทางนี้ไม่เคยมีโจรดักปล้นมาก่อน ดูท่าคนเหล่านี้เป็นแค่อันธพาลเท่านั้น ไม่น่าจะใช่คนกลุ่มเดียวกันกับที่เรากำลังตามอยู่”
“ข้าก็คิดเช่นนั้น วรยุทธ์อ่อนด้อยถึงเพียงนี้ต้องไม่ใช่พวกนั้นแน่นอน” เหมาหย่งเยวี๋ยนเอ่ยเสียงเรียบ แล้วเดินกลับไปดูหญิงสาวซึ่งบัดนี้สลบไสลไปแล้ว
รองแม่ทัพโจวมองไปยังทิศทางที่ร่างกำยำเดินไป ก่อนจะต้องอุทานออกมาเสียงดัง “ไอ๊หยา! ท่านแม่ทัพ นี่ท่านไปฉุดบุตรสาวบ้านใดมาหรือขอรับ”
เหมาหย่งเยวี๋ยนส่งสายตาคาดโทษไปให้รองแม่ทัพหนุ่มโดยพลัน “เพ้ย! อย่ามาใส่ความข้า คนเยี่ยงข้าจำเป็นต้องฉุดคร่าสตรีด้วยรึ”
“โอ้ว ข้าน้อยลืมไป คนอย่างแม่ทัพเหมามิจำเป็นต้องฉุดคร่าสตรี เพียงวาจาเ
