รุ่งเช้า ร่างแน่งน้อยที่สลบไปก็รู้สึกตัวตื่น ฉิงเฟยเซียนลืมตาโพลงขึ้นมาและลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตเบิกกว้างทันทีที่เห็นว่ามีคนนั่งหลับอยู่เบื้องหน้าตน ด้วยความตกใจบวกกับความหวาดกลัวจากเหตุการณ์ในค่ำคืนที่ผ่านมา ส่งผลให้นางไม่ทันสังเกตรอบข้างให้ดีเสียก่อน มือบางคว้าเอาท่อนฟืนที่ไฟมอดไปแล้วมาถือไว้แน่น ก่อนจะเงื้อมือขึ้นหมายจะฟาดเจ้าโจรชั่วเต็มแรง คนผู้นี้ต้องเป็นคนที่ฉุดนางเมื่อคืนเป็นแน่
หมับ!
เหมาหย่งเยวี๋ยนคว้าท่อนฟืนไว้ได้อย่างฉิวเฉียดก่อนที่มันจะตีลงบนศีรษะเขา ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมองผู้ที่ลอบทำร้ายตน เขาเพิ่งจะงีบหลับไปได้ไม่นาน กลับรู้สึกได้ถึงจิตมุ่งร้าย ด้วยสัญชาตญาณจึงรับไม้ท่อนนี้ไว้ได้ทัน
“ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะเจ้าโจรชั่ว” ตวาดเสียงดังลั่นลืมสิ้นความหวาดกลัว นางจำได้ว่าถูกคนผู้นี้ลากเข้าไปหลังต้นไม้ใหญ่ด้วยกัน ซ้ำมือของเขายังมาโดนหน้าอกนางอีก
คิ้วเข้มรูปกระบี่กระตุกท
