นางร้ายหนีรัก

ตอนที่ 3 สร้างบุญ

“เฮ้อ ชวนคุณพ่อออกไปไหนดีนะวันนี้ เฮียไม่กลับซะด้วย”

หลังจากส่งสามีไปทำงานเสร็จ คุณหนูคนสวยก็มาหา ผู้เป็นบิดาที่บ้านทันที นึกอยากชวนท่านออกไปเที่ยวให้หายเหงา เลเน่จึงเอ่ยทักแม่บ้านเก่าแก่ที่เดินมาพอดี

“คุณพ่ออยู่บ้านมั้ยป้าอิ่ม”

ป้าอิ่มเดินยิ้มมาหาคุณหนูที่นางนั้นเลี้ยงมากับมือ ด้วยความรัก

“คุณหนูคะ วันนี้คุณท่านชวนไปทำบุญค่ะ”

นางรีบบอกคุณหนูทันทีเพราะเพิ่งจะถูกใช้ให้มาโทรบอกคุณหนูเลเน่ว่าต้องการจะไปทำบุญที่ต่างจังหวัด เพราะท่านเห็นว่า นี่ก็ใกล้วันครบรอบวันเกิดของคุณหนูแล้ว

“ดีเลยค่ะ เน่กำลังเหงา ๆ อยู่พอดีเลย เราไปเตรียมของถวายสังฆทานกันเถอะค่ะ”

เมื่อได้ยินว่าจะไปทำบุญหญิงสาวก็นึกดีใจที่จะได้ไปทำบุญบ้างสักครั้ง ช่วงนี้ยิ่งรู้สึกไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ด้วย

.

.

.

.

.

กาญจนบุรี

สองพ่อลูกเดินเข้ามานั่งในศาลาหลังเล็ก ๆ ไม่กว้างใหญ่นักแค่กลับเต็มไปด้วยมวลดอกไม้ต้นไม้ที่อุดมสมบูรณ์มองไปทางไหนจิตใจก็ให้ความรู้สึกปลอดโปร่งไปเสียหมด

“คุณพ่อรู้จักวัดนี้ได้ยังไงคะเนี้ย อยู่ไกลมาก ๆ เลย”

เลเน่ถามบิดาที่เพิ่งกราบพระพุทธรูปสีเหลืองอร่ามเสร็จก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ลูกสาวคนสวยที่ช่างสงสัยไม่มีเปลี่ยน

“พ่อเคยมาเที่ยวที่กาญจนบุรี ได้ยินคนเขาลือกันว่ามี พระธุดงค์มาปักกลดที่ตรงนี้ พ่ออยากมีลูกมากก็เลยชวนแม่มาขอพระท่านหน่ะแล้วพ่อก็ได้ลูกสาวที่น่ารักอย่างลูกมาไงเลเน่”

ท่านเล่าไปยิ้มไปเมื่อนึกถึงวันที่ท่านนั้นมาของลูก กับพระธุดงค์ที่คนในหมู่บ้านละแวกนี้ล่ำลือกันว่าศักดิ์สิทธิ์ วันที่มานั้นทั้งลมทั้งฝนเปียกไปทั้งตัวแต่ท่านกับภรรยาก็มาถึงจนได้ และไม่นานหลังจากขอพรภรรยาที่รักของท่านก็ตั้งครรภ์ขึ้นมา

“โห นี่มันประวัติของเน่เลยนะคะเนี้ย”

หน้าขาวอมชมพูยิ้มอย่างตื่นเต้นและรู้สึกศรัทธาพระท่านไปด้วย ความรู้สึกบางอย่างมันทำให้หล่อนรู้สึกเช่นนี้จริง ๆ

“อ่าว โยมสันติมาหาอาตมามีเรื่องอะไรรึ”

พระธุดงค์อายุพอ ๆ กับบิดานั่งลงบนอาสนะพร้อมกับทักทายพร้อมทั้งปรายตามองมาทางเลเน่นิด ๆ

“นมัสการครับท่าน”

“นมัสการค่ะหลวงพ่อ”

“เจริญพร นี่คงเป็นแม่หนูน้อยสินะ โตเป็นสาวแล้วงดงามทั้งกายใจน่าเสียดายมีกรรม”

พระท่านทักยิ้ม ๆ ก่อนจะหลับตาลงช้า ๆ แล้วลืมตาขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

“หนูขี้เหวี่ยงแน่ ๆ เลยถึงได้มีบาปกรรม”

เลเน่บอกอย่างไม่คิดอะไรเพราะรู้ตัวดีว่าตนเองนั้นไม่ใช่คนที่นิสัยดีนักจะมีบาปมากกว่าบุญนั้นก็คงไม่แปลกนัก

“ฮ่าฮ่า เจ้านี่ช่างเจรจา ภายนอกนั้นเป็นอย่างไรอาตมา ไม่อาจรู้เพราะไม่ได้อยู่ด้วย แต่หากให้อาตมามองไปถึงจิตใจภายในเจ้าก็เป็นคนดีมากคนหนึ่ง ต่อไปให้พึงระวังกายใจอย่าได้มีโทสะ กรรมเจ้าแม้จะดูหนักแต่เมื่อผ่านไปแล้วจะมีแต่ความสุข ขอเพียงเจ้าเป็นคนดี”

“ลูกสาวผมจะมีกรรมหนักหรือครับ”

ความห่วงใยของบิดาทำให้สาวน้อยยิ้มออกมาด้วย ความยินดี

“จะเรียกกรรมก็ได้จะเรียกบุญก็ไม่เชิง อยู่ที่มุมมองของคนนั่นแหละ”