วันต่อมา จาฟาร์ตื่นขึ้นแล้วมองไปข้างกายแต่ไม่พบภรรยาของเขา เสียงอาบน้ำในห้องน้ำนั่นคงหมายความว่าเธอคงเตรียมตัวให้เขาไปส่งที่คฤหาสน์มาซุดะ เมื่อคิดได้แบบนั้นชายหนุ่มก็ดีดตัวลุกและคว้าผ้าขนหนูพันรอบเอวก่อนเดินตรงไปยังประตูห้องน้ำ เปิดเข้าไปโดยไม่เคาะ
“อ๊ะ เฮีย” ยูมิโกะร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อถูกสวมกอดจากทางด้านหลัง
“หอมจังเลยค่ะเด็กดี” เขาสูดดมไปตามลำคอขาวอย่างที่ชอบทำก่อนจะหอมแก้มเธอเบา ๆ
“ไม่เอาแล้วนะคะ เมื่อคืนหนูก็ยอมเฮียจนสลบคาอกแล้ว”
“ค่ะ ไม่เอาตอนเช้า งั้นไว้กลางคืนเนอะ” ร่างบางถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย ถ้าไม่บอกว่าเธอเป็นคนแรกของเขา ยูมิคงคิดแล้วว่าเมื่อก่อนจาฟาร์อาจมีคู่นอนหลายคน
“วันนี้จะอยู่บ้านโอโต้ซังของหนูทั้งวันเลยหรือเปล่า”
“น่าจะแบบนั้นค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวตอนเย็นเฮียไปรับ วันนี้เฮียงานยุ่งทั้งวัน หากจะไปไหนส่งข้อความมาบอกไว้หน่อยนะคะ”
“ได้ค่ะ” เธอตอบก่อนจะหมุนตัวหัน
