หลังจากมีอะไรกันเสร็จ จาฟาร์กับยูมิก็พากันเตรียมตัวข้ามฝั่งไปยังอีกเกาะ เพื่อไปหาลาซหรือพี่ใหญ่ของน้อง ๆ ที่เมื่อถึงวันนี้ของทุกปีเขาจะบอบช้ำ
"ยูมิถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ"
"ได้สิ ถ้าตอบได้เฮียจะตอบ"
"ทำไมวันนี้ทุกคนถึงรวมตัวกันเพื่อเฮียลาซเหรอคะ"
"อ่า เป็นวันที่เฮียถูกคนรักทิ้งไปน่ะ แถมยังเป็นวันที่เขาตั้งใจจะขอหมั้นเธอและพาเข้าบ้านใหญ่"
"อื้อ เลิกกันไม่ดีเหรอคะ"
"เขาคิดว่าเฮียลาซจน"
"หื้อ ทำไมคิดแบบนั้น"
"ลูกพี่ลูกน้องของเฮียไม่ค่อยปกติน่ะ งานที่บ้านมีไม่ค่อยทำ ชอบไปรับจ้างทั่วราชอาณาจักร"
"เหมือนพี่คิรินทร์เหรอคะ"
"ใช่ค่ะ แบบนั้นเลย"
"งั้นทำไมไม่เปิดเผยตัวเองไปตอนนั้นเลยล่ะคะ"
"จะว่ายังไงดี ตอนนั้นเฮียเขายังเด็ก อายุแค่ 18 เอง เลยคิดว่าหากรักกันจริง เงินทองคงไม่ได้สำคัญมากขนาดนั้น แถมยังคิดว่าสักวันคงทำใจได้และลืมกันไป แต่ใครจะรู้ว่าหลายปีต่อมา แผลมันยังสดเหมือนวันแรก ๆ เลย"
"
