ตาลหวานรู้สึกเหมือนตัวเองถูกกักขังเอาไว้ไม่ต่างจากนักโทษ ไร้อิสระทุกย่างก้าว จะออกไปไหนมาไหนแต่ละที ต้องมีคนคอยเดินตามเธอไม่ห่าง แม้นหลังยามว่างจากการทำงาน เธอยังถูกกักตัวไว้ใกล้กับเจ้าของไร่ เขามักพาเธอติดตัวไม่ห่างสายตา
ใจจริงเธอเองนั้นอยากออกไปเปิดหูเปิดตานอกไร่กาแฟนี้บ้าง กลับถูกสั่งห้ามเสียงเหี้ยม ไม่ให้เธอเหยียบขาพ้นออกจากไร่โดยไม่ได้รับอนุญาต และคนสั่งห้ามนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนอื่นไกล ก็เจ้าของไร่หน้าดุของที่นี่นั่นเอง...
ฉัตรข่มขู่เธอไว้สารพัด ห้ามเธอออกไปไหนจากไร่นี้เด็ดขาด จนกว่าจะมีคำสั่งจากเขาเท่านั้น เธอถึงจะออกไปไหนได้ ตัวเธอนั้นไม่เข้าใจ เขาทำแบบนี้กับเธอทำไม มีเหตุผลอะไร?ถึงได้ทำแบบนี้กันแน่ ทุกอย่างมันเป็นสิ่งค้างคาใจ เป็นความสงสัยที่ไม่เคยได้รับคำตอบจากผู้ชายไร้รอยยิ้ม
ฉัตรเก็บโทรศัพท์มือถือกับกระเป๋าเงินของเธอไป เขายึดของมีค่าของเธอทั้งหมด ถึงไม่ถูกจับล่ามโซ่ขังไว้ภายใน
