Dear สายลม
ทำไมอุปสรรคในชีวิตฉันมันถึงได้เยอะนักนะ วุ่นวายยุ่งเหยิงไปหมด ฉันเหนื่อยเหลือเกิน เธออยู่ที่ไหน เมื่อไหร่เราถึงจะได้คุยกันอีก ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวเหลือเกิน ความรู้สึกในตอนนั้นมันวนกลับมาวนความคิดฉันอีกแล้ว ฉันพยายามเข้มแข็ง พยายามบอกกับตัวเองว่าไหว ตัวคนเดียวในต่างแดนแบบนี้ชีวิตมันก็ยากอยู่นะ แต่ฉันเป็นคนเลือกมาที่นี่เองนี่นะ มาเพราะหวังจะได้เจอกับมนุษย์ต่างดาว แต่จนถึงตอนนี้ แม้แต่งานวิจัยเกี่ยวกับมนุษย์ต่างดาวที่นี่ก็ยังไม่มีให้ฉันเห็น สุดท้ายแล้ว เธอจะเป็นแต่ความทรงจำจริงๆ น่ะเหรอ สายลม อย่าใจร้ายกับฉันนักเลย ฉันทรมานกับการรอเธอมานานเหลือเกิน จนหลายครั้งฉันคิดว่าหรือจริงๆ แล้วสิ่งที่ฉันต้องทำคือการยอมรับความจริงสักทีว่าชีวิตนี้ จะไม่มีทางได้เจอกับเธอเลย
นั่นแหละถึงฉันจะบอกว่าฉันอยากถอดใจ แต่ไม่มีสักวินาทีเดียวที่ฉันเลิกหวัง ตลกดีนะกับการหลงรักใครที่ไม่เคยเจอกัน หลงรักคนที่ไม
