วันหยุดวันนี้ฉันเลือกที่จะมานั่งกินหมูกระทะจิบเบียร์ชิลๆ ดูดาวบนดาดฟ้าหน้าห้องของฉัน วันนี้ฉันไม่ได้เขียนไดอารี่เพราะรู้สึกเหนื่อยกว่าทุกวัน เหนื่อยจนมันไม่เอาอะไรเลย ตัวคนเดียวไกลบ้านนี่มันแย่มากจริงๆ
“ทำอะไรเหรอ?” เสียงของใครบางคนเอ่ยถาม พอเงยหน้าขึ้นไปมองก็เจอเอโอลัสยืนมองด้วยความสงสัย คงจะไม่รู้จักหมูกระทะสินะ
“นั่งก่อนสิ นี่อาหารดังจากบ้านฉันล่ะ” ฉันว่าไม่รู้แหละว่าหมูกระทะมันมีถิ่นกำเนิดที่ไหน ฉันจะเคลมว่าเป็นของฉัน ฉันไม่สนโว้ย!!! แล้วในอุดมคติฉันน่ะต้มยำกุ้งไม่ใช่อาหารประจำชาติหรอก มันต้องนี่ หมูกระทะนี่ต่างหาก หากินก็ง่ายกินได้ทุกเทศกาล ทุกเพศทุกวัน จะสอบตกอกหัก แอบรักคนมีเจ้าของ ที่ที่ควรไปย้อมใจใคร ๆ ก็ร้านหมูกระทะทั้งนั้นแหละ ขนาดฉันบินลัดฟ้ามาถึงเปรูฉันยังแบกเอาหมูกระทะมาด้วยเลย
“แปลกดีแฮะ” เขาว่าพร้อมกับจ้องมองเจ้ากระทะที่ฉันสั่งมาจากเว็บขายของ แพงตาแตกเลยจะบอกให้ ส่วนประอ
