รอยสัก
1474 Words
Devil gang แก๊งหล่อปีศาจกับยัยนางมารขัดดอก
Ep.5
แกร๊ง!
เสียงเปิดประตูจากหน้าห้องน้ำทำให้ฉันต้องหันขวับกลับไปมองอย่างไม่พอใจ
"ไม่มีมารยาทไม่รู้จักเคาะประตูหรือไง"
ฉันมองลูซิเฟอร์ที่เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตอย่างหน้าตาเฉย
"อย่าลืมว่านี่มันบ้านฉัน"
อีกฝ่ายตอบนิ่งๆได้น่าตบมาก
"แล้วไง ก็ตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่ฉันมีสิทธิ์ในห้องน้ำนี้"
ฉันเบะปากอย่างไม่สบอารมณ์ถ้าเกิดฉันกำลังอาบน้ำอยู่แล้วพวกเขาดันเปิดเข้ามาได้ตามใจชอบฉันก็แย่สิฉันยิ่งบอบบางอยู่ด้วย
"เธอก็อยู่ไปสิ"
เขาเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะหันหลังถอดเสื้อยืดออกแล้วแขวนมันเอาไว้
"จะทำอะไรน่ะ! นี่ฉันนั่งหัวโด่อยู่ไม่เห็นเหรอ"
"ฉันจะอาบน้ำหรือเธอจะอาบให้ฉัน"
"เฮอะ! ฉันดูเหมือนว่างหรือไง โอ๊ะ! นั่นรอยสักนายเหรอ?"
ฉันชี้ไปที่รอยสักใหญ่ๆบนแผ่นหลังของเขาจนเจ้าตัวถึงกับเลิกคิ้วน้อยๆ
"รูปปีกเหรอ? อย่าบอกนะว่า...."
ฉันมองดูอย่างพินิจพิเคราะห์อยู่สักพักก็นึกขึ้นมาได้จากรูปปีกที่ใหญ่พอสมควรดูเท่และลึกลับมีเสน่ห์ยิ่งอยู่บนตัวของคนนิ่งเงียบเย็นชาแบบลูซิเฟอร์แล้วมันยิ่งทำให้ดูดีขึ้นอีกเป็นร้อยเท่า ฉันมั่นใจได้เลยว่านี่คงเป็นรอยสักของ
"ปีกอีแร้งเรอะ!"
ฉันพูดออกมาอย่างตื่นตกใจ มันใช่เลยคนน่ากลัวๆแบบเขามันเหมาะกับปีกอีแร้งที่คอยจิกซากศพซะจริงๆ
หากแต่อีกฝ่ายกลับหมุนตัวมาจ้องฉันด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"อีแร้ง?"
เขาทวนซ้ำอีกครั้งพร้อมหรี่ตาลงอย่างกับจะให้ฉันตอบเขาให้มั่นใจ
"อ้าว ไม่ใช่เหรอ"
ฉันขมวดคิ้วขึ้นเป็นปมไม่ใช่อีแร้งได้ไงหน้าตาดูเลวๆแบบนี้คงไม่ใช่ปีกนกกระยางแน่ฉันมั่นใจ
"มันคือปีกของฉัน"
ลูซิเฟอร์ยกยิ้มมุมปากนิดๆเขาก้าวเข้ามาหาฉันช้าๆอย่างกับฆาตกรโรคจิต
"ละแล้วไงฉันไม่เข้าใจ"
"ปีกของลูซิเฟอร์"
ฉันกระพริบตาปริบๆสมองกำลังระดมความคิดอยู่ สงสัยฉันจะคิดนานไปหน่อย คนตัวสูงถึงกับถอนหายใจยาวอย่างเอือมๆ
"นี่ไม่รู้จริงดิ"
"เออดิ หรือนายมีกูเกิลให้ฉันหาความหมายป่ะฉันแค่ถามว่าปีกอะไรนายก็ช่วยตอบง่ายๆแค่เนี๊ย มันยากนักเหรอ"
ฉันยืนเท้าสะเอวมองคนตรงหน้าที่ส่งสายตาพิฆาตมาให้ นี่ฉันผิดตรงไหนแค่บอกว่าปีกนกกาหรือนกเอี้ยงแค่นี้มันยากตรงไหนก็ไม่ได้อยากจะรู้ขนาดนั้นสักหน่อยโธ่!
"โง่"
คำพูดเรียบนิ่งจากใบหน้าเย็นชาของเขาแต่มันชั่งบาดใจฉันจนแทบเข่าทรุด
"ปีกลูซิเฟอร์ ถ้าเธอว่างก็ไปค้นกูเกิลเอา"
"แต่.."
ฉันอ้าปากจะเถียงแต่เขากลับยกมือขึ้นห้ามซะก่อนมันเลยทำให้ฉันเห็นรอยสักบนฝ่ามือของเขา
"ตรงนี้ก็มีด้วย"
ฉันจับมือของเขามาเพ่งดูอย่างไว รอยเส้นที่เหมือนเครื่องหมายหรืออะไรสักอย่างที่ฉันไม่เข้าใจ
"ประตูลูซิเฟอร์"
"หื้อ? ทำไมรอยสักต้องมีชื่อนายร่วมไปด้วยตลอดเลยไม่ใช่ว่าอุปโลกน์ขึ้นเอาเองหรอกนะ"
ฉันเหลือบตามองคนตัวสูงอย่างจับผิด จนเขาสะบัดมือออกอย่างแรงเล่นเอาหัวฉันแทบทิ่ม
"พูดไปคนโง่ๆแบบเธอคงไม่เข้าใจ"
ฉันถูกไล่ให้ออกมาจากห้องน้ำนั่งหน้าสลอนอยู่ใจกลางห้อง จนร่างสูงที่เดินออกมาจากห้องฝั่งตรงข้ามเดินมานั่งโซฟาข้างๆฉัน
"นี่เธอมาเป็นทาสหรือมาเป็นแขกของบ้านนี้กันวะ"
เลเวียธานมองฉันนิ่งๆแถมนั่งกระดิกหางเอ้ย! เท้าอย่างสบายใจ
"โทษนะเขาเลิกทาสมาเป็นชาติแล้วเถอะ อย่าโชว์โง่"
เลเวียธานส่งเสียงฮึดฮัดขึ้นทันที
"ไม่ยักรู้ว่าเธอจะสนิทกับไอ้ธานขนาดนี้"
แอสโมดิวส์เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับฉันรอยยิ้มหวานๆของเขาทำให้บรรยากาศดีขึ้นเป็นกองเลย
"ไม่สนิท"
ฉันตอบทันควันแล้วส่งยิ้มหวานกลับไปคงมีแต่แอสโมดิวส์นี่เหละที่ฉันยังเห็นความเป็นคนจากเขาได้อยู่
"เอ่อ..ถ้าฉันจะขอถามอะไรนายสักอย่างจะได้ไหม"
"ไม่ได้"
"ฉันไม่ได้ถามนายย่ะไอ้หัวขวาน"
ฉันหันไปมองเลเวียธานตาเขียวปั๊ดจนเขาแทบจะพุ่งมาบีบคอฉันแล้วถ้าแอสโมดิวส์ไม่ห้ามเอาไว้ พ่อพระของลูกแพร์ (^_^)
"ไอ้ดิวส์มึงให้ท้ายยัยนี่มากไปแล้ว แม่งเหลิงหมด"
ฉันหันไปแลบลิ้นใส่เลเวียธานที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากกัดฟันและด่าฉันทางสายตาเท่านั้น จนแอสโมดิวส์หัวเราะออกมาเบาๆเล่นเอาใจฉันกระตุกวูบขึ้นทันที
"ว่ามาสิ จะถามอะไร"
คนตัวสูงยกยิ้มมุมปากบางๆแล้วถามฉันอย่างตั้งอกตั้งใจ
"รอยสักน่ะ คือเมื่อกี้ฉันบังเอิญเห็นรอยสักของลูซิเฟอร์"
"เธอไปแอบดูรอยสักไอ้เฟอร์มันเหรอ โห้ย!ไรอ่ะหน้าไม่อายจริงๆ"
เลเวียธานส่ายหัวอย่างระอาจนฉันต้องรีบแก้ต่างให้ตัวเอง
"เปล่าสักหน่อยเขามาถอดให้เห็นเองต่างหาก"
"วุ้ยโรคจิต"
ฉันกำลังจะใช้กำปั้นทุบเข้าที่หน้าของเลเวียธานสักตุบสองตุบแต่ต้องหยุดชะงักซะก่อน เพราะนึกขึ้นได้ว่าแอสโมดิวส์นั่งมองอยู่ฉันเลยต้องลดกำปั้นลงแล้วยิ้มเจื่อนๆ
"รอยสักไอ้เฟอร์มันทำไมเหรอ"
"รูปปีกคือปีกอะไรเหรอ และที่ฝ่ามือด้วยมันมีความหมายหรือเปล่า"
ฉันตอบแอสโมดิวส์
"รอยสักก็สื่อความหมายถึงตัวตนอยู่แล้วหนิ รูปปีกก็คือปีกของลูซิเฟอร์ถ้าเธอเคยอ่านมาก็จะรู้ สัญลักษณ์ตรงฝ่ามือก็คือสัญลักษณ์ของประตูลูซิเฟอร์ รอยสักบ่งบอกถึงสัญลักษณ์ของตัวตนปีศาจพวกเราสองคนก็มีรอยสักสัญลักษณ์ที่บงบอกถึงปีศาจแต่ละตนไม่ต่างจากไอ้เฟอร์หรอกนะ"
คำอธิบายยาวเหยียดของแอสโมดิวส์ทำให้ฉันได้เข้าใจ สรุปว่าพวกเขาคือปีศาจตั้งแต่ชื่อไปถึงสันดานเลยว่างั้นถึงได้สักย้ำกันขนาดนี้
"งั้นนายก็มีรอยสักด้วยสิ ฉันขอดูหน่อย"
ฉันเขยิบไปใกล้เลเวียธานถกเสื้อของเขาขึ้นอย่างเร็ว กราดมองไปทั่วแพงอกและหน้าท้องแน่นปึกของเขาอื้อหื้อ ไม่ใช่น้อยๆเลยนะ
"ทะทำ อะอะไรของเธอว่ะ"
เลเวียธานตะครุบมือฉันเอาไว้ท่าทางตื่นตกใจของเขาทำให้ฉันรีบปล่อยมือจากเสื้อเขาอย่างกับถูกไฟลน
"อะไรแค่นี้ก็ต้องโกรธจนหน้าแดงด้วย"
ฉันบ่นออกมาเบาๆเจ้าตัวถึงกับเอามือลูบหน้าแล้วลุกขึ้นเข้าห้องไปทันที
ฉันหยุดคิดแล้วหันกลับมานั่งตามปกติก็ถูกสายตาเจ้าเล่ห์ของแอสโมดิวส์จ้องมาที่ฉันอยู่แล้ว
"เอ่อ..คือจริงๆฉันไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกนะ"
ฉันรีบปฎิเสธทันทีเดี๋ยวเขาจะคิดว่าฉันเป็นโรคจิตอย่างที่เลเวียธานพูด แต่คนตรงหน้ากลับระบายยิ้มออกมาพร้อมกับคำพูดของเขาที่ทำให้ฉันถึงกับหน้าเห่อร้อนไปทันที
"เธอจะดูของฉันไหมล่ะ แต่ต้องเข้าไปดูในห้องฉันนะ"
ใครบอกว่าแอสโมดิวส์ไม่ร้ายฉันขอยืนยันตรงนี้ได้เลยว่าหมอนี้ร้ายลึกสุดๆ
"แหะๆเกรงใจจังเลย ไม่ต้องลำบากนายหรอกเนอะ"
"ไม่ลำบากฉันหรอกแต่เสียแรงนิดหน่อย"
คำพูดล่อแหลมทำให้ฉันคิดดีไม่ได้เลยเสียแรงอะร๊าย แค่ดูรอยสักเฉยๆเอ๊งงงง
"จะนั่งอู้อยู่ตรงนี้หนี้เธอคงลดตามเวลาหรือไง"
น้ำเสียงทุ้มเข้มเย็นชาดังมาจากข้างหลังฉันจนต้องหันกลับไปมองอย่างช่วยไม่ได้
"รู้แล้ว ไหนอ่ะชุดหรือใส่ชุดเดิมน้ำไม่ต้องอาบดี"
ฉันนั่งกอดอกให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใครเป็นลูกหนี้ เจ้าหนี้ก็ต้องบริการหน่อยเซ่ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
ลูซิเฟอร์เดินไปหยิบชุดๆนึงมาก่อนจะโยนมาให้ฉัน สาบานว่านี่ชุดไม่ใช่ไปขโมยผ้าที่ยังตัดไม่เสร็จมาแบบนี้เลือกชุดดีๆให้ใส่มันจะทำให้ตังค์ในกระเป๋านายแฟ็ปหรือไง
หึ!เดี๋ยวจะได้รู้ว่าลูกแพร์คนนี้เตรียมแผนเซอร์ไพรส์ไว้ยังไง
- Writer
