ยัยตัวแสบ
1382 Words
Devil gang แก๊งหล่อปีศาจกับยัยนางมารขัดดอก
Ep.3
"งื้ออออ หนาววว กึกๆ"
เสียงฟันกระทบกันจนสั่นกึกๆเพราะความหนาวจับขั่วหัวใจ เพราะไอ้พวกบ้านี้มันจับฉันแช่ในอ่างอาบน้ำโดยมีน้ำแข็งเต็มอ่าง
"คราวหลังจะได้ไม่ร้อนอีก"
ลูซิเฟอร์พูดพร้อมกับปรายตามามองฉัน
"เชอะ! คิดว่าแค่นี้จะทำอะไรฉันได้เหรอ กึกๆ"
ฉันเชิดหน้าตอบอย่างไม่เกรงกลัวชุดคอสเพลย์แสนบางที่เปียกปอนยิ่งทวีเพิ่มความหนาวขึ้นไปอีก
"นอนอยู่ในนี้เหละจนกว่าน้ำในอ่างจะอุ่น"
"ไอ้พวกปีศาจ"
"เพิ่งรู้เหรอ?"
ลูซิเฟอร์เลิกคิ้วถาม จนฉันแทบจะกรี๊ดไอ้ความเลวไม่สกสะท้านนั่นมันน่าโมโหนัก คนดีๆที่ไหนเขายอมรับกันน่าตาเฉยแบบนี้ หน้าด้านมากกกก
"แค่นี้มันยังน้อยไป ถ้าเกิดบ่อนไฟไหม้ขึ้นมาเธอจะรับผิดชอบยังไง"
เลเวียธานนั่งกอดอกถามฉัน
"ฉันจะรับผิดชอบด้วยการโทรแจ้งรถดับเพลิง แต่แน่นอนมันจะเป็นหลังจากที่บ่อนของนายไหม้หมดแล้วฮ่าๆ"
ฉันหัวเราะอย่างนางร้ายในละครเอาเซ่ ไม่ยอมปล่อยฉันนักฉันก็จะนำหายนะมาให้พวกนายแทน
"เธอนี่มัน น่าจะจับไปตัดแขนตัดขาขายตลาดมืดซะจริง"
"ดีแต่ขู่ๆอยู่นั่นเหละไอ้หัวขวานเอ้ย!"
ฉันแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เลเวียธานที่แทบจะพุ่งมาขย้ำคอฉันถ้าไม่ติดว่าแอสโมดิวส์ห้ามเอาไว้ อะโด่! ไมแน่หนิหว่าเฮอะ!
"แช่ให้แข่งตายไปเลยเถอะ"
้เลเวียธานเอ่ยพลางมองฉันอย่างเคืองๆแต่แค่นี้มันไม่ระคายฉันหรอกย่ะ
ปัง!
เสียงปิดประตูห้องน้ำปิดลงแล้วพร้อมกับพวกเขาที่พากันเดินออกไปข้างนอก
"ฮึก ฮื้ออออ ไอ้พวกปีศาจใจร้าย ไอ้ผีห่าซาตาน"
ฉันปล่อยหยาดน้ำตาให้ไหลลงมาช้าๆ ไอ้พวกคนไร้หัวใจ ฉันหลับตาลงช้าๆผ่านน้ำเย็นจนร่างกายชามือสั่นระริก คิดถึงพวกเธอจังลูกพีชลูกพลัม พี่คิดถึงพวกเธอ
ปังๆ ปังๆ
"เปิดประตูนะยัยบ้า!"
เสียงเอะอะโวยวายพร้อมกับเสียงทุบประตูอย่างแรงดังจนแสบหูไปหมด
"ไม่เปิด!"
ฉันตะโกนกลับไป หึ!อยากจะขังฉันไว้นักก็จัดให้เลย
"โอ๊ย! เปิดประตูนะโว้ย! จะออกอยู่แล้ว"
ฉันคงจะเดาได้ว่าเสียงโวยวายนี้น่าจะเป็นของเลเวียธานแน่ๆ
"ให้ขี้แตกอยู่ตรงนั้นเหละฮ่าๆ ยังไงก็ไม่เปิด"
"ได้! แล้วเราจะได้เห็นดีกัน"
อีกฝ่ายกดเสียงต่ำผ่านประตู อุ๊ย กลัวตายเลยให้ขี้แตกขี้แตนอยู่นั่นเหละ
แกร๊ก ตึง!
เสียงเปิดประตูออกอย่างแรงพร้อมกับร่างสูงที่ก้าวเข้ามา เลเวียธานมองฉันอย่างเคืองๆก่อนจะรูดซิบกางเกงยีนส์ลงต่อหน้าฉัน
"ทำบ้าอะไรของนายน่ะ โรคจิตเหรอ!"
ฉันเอามือทั้งสองปิดหน้าเอาไว้แต่ไม่วายแยกนิ้วชี้กับนิ้วกลางออกจากกันทำให้มีช่องว่างมองเห็นคนตรงหน้าได้
"ก็ไม่ยอมเปิดเองนี่หว่า บอกว่าจะออกอยู่แล้ว"
"นี่ๆจะมาขี้ต่อหน้าฉันไม่ได้นะ"
เลเวียธานขยับเดินเข้ามาใกล้ฉันช้าๆสายตาเจ้าเลห์พร้อมรอยยิ้มของเขามันเริ่มทำให้ฉันถอยหลังหนีอย่างไม่รู้ตัว
ตู้ม! ซ่าาาาาา
ฉันถอยจนชิดขอบอ่างอาบน้ำแต่เป็นเพราะผีผลักหรือเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจ ถึงได้หงายหลังลงอ่างจนน้ำกระเด็ดไปทั่ว โธ่เอ้ย!กว่าเมื่อคืนฉันจะทำให้ชุดแห้งได้นี่ต้องมาเปียกอีกแล้วเหรอ
"รู้บ้างไหมว่าชุดเธอมันบาง"
เลเวียธานยันมือทั้งสองไว้กับขอบอ่างอีกด้านโน้มลงมาใกล้ฉัน โดยที่ฉันอยู่ตรงกลางระหว่างแขนทั้งสองของเขา
ฉันยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเองก่อนจะเงยหน้าคิดว่าจะด่าคนตรงหน้าให้อับอายเสียชาติเกิด แต่กลับถูกสายตาของเลเวียธานที่จ้องมาจนฉันแทบจะกลั้นหายใจ เมื่อใบหน้าของเราสองคนห่างกันแค่ไม่กี่คืบ
"นะนาย ไม่ขี้แล้วเหรอ"
ฉันหลับหูหลับตาถามออกไปตอนนี้สมองเริ่มสั่งการผิดพลาดกับความคิดของฉันไปซะแล้ว
"หึ! งั้นก็ช่วยถอดให้ฉันหน่อยสิ"
"หื้ออออ"
ฉันตาโตทันทีที่เขาพูด ไม่นะไม่ได้มือฉันจะสัมผัสชายใดไม่ได้นอกจาก จินยองของฉัน
"ว่าไง จะได้เสร็จเร็วๆ"
"ก็ถอยออกไปสิ แล้วฉันจะช่วย"
ฉันบอกร่างสูงตรงหน้าก่อนจะระบายยิ้มหวาน เลเวียธานผละออกไปก่อนจะดึงฉันให้ลุกตามไปด้วย
"นายหลับตาก่อนสิ ทำแบบนี้ฉันก็เขินนะ"
ฉันยิ้มเขินๆพลางบิดตัวไปมาอย่างอายๆ ส่วนเลเวียธานกระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆแล้วหลับตาลงช้าๆ
ฉันเลยสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะระบายยิ้มออกมา แล้วใส่สุดแรง
พลั๊ก!!
"โอ๊ย! ยัยบ้า!"
ฉันรวบรวมแรงที่มีใส่ปลายเท้าก่อนจะถีบไปที่ช้างน้อยสุดรักสุดหวงของเลเวียธานก่อนจะวิ่งออกมาจากห้องน้ำ ทิ้งให้เขานอนร้องโอดโอ๊ยใกล้ตายไว้คนเดียว
"ฮ่าๆ เสร็จฉันล่ะไอ้หัวขวาน"
ฉันวิ่งออกมาจนถึงประตูหน้าแค่เอื้อมเปิดประตูเท่านั้น แต่เพราะพระเจ้าลงโทษหรือสวรรค์กลั่นแกล้งกันแน่ทำให้ลูซิเฟอร์เปิดประตูเข้ามาแทน
"จะไปไหน"
"อะแฮ่ม! เอ่อมา..."
ฉันกวาดสายตาไปรอบๆหาทางเอาตัวรอด
"นี่ฉันมาหาไอ้นี่ น้องนายเขาเป็นลมไปในห้องน้ำฉันเลยจะหาไปพัดให้"
ฉันว่าพร้อมกับโบกหนังสือนิตยสารเล่มบางไว้ในมือ
"ไอ้ธาน?"
"ใช่ๆ นายรีบไปดูสิ"
ฉันพยักหน้ารัวๆก่อนจะชี้ไปที่ประตูห้องน้ำที่เปิดอ้าออก
"เธอต้องมากับฉันด้วย"
ลูซิเฟอร์ฉุดข้อมือฉันออกแรงให้เดินตามเขาไป ทันทีที่เข้าไปก็เห็นเลเวียธานนั่งหน้าซีดอยู่
"ยัย!..."
"ว้ายยย อย่าพึ่งพูดสูดหายใจลึกๆนะนายเป็นลมไปดื้อๆแบบนี้ฉันตกใจแทบแย่"
ฉันสบัดมือออกจากลูซิเฟอร์ก่อนจะรีบวิ่งไปปิดปากเลเวียธานเอาไว้ ก่อนจะแย่งพูดซะยาวเหยียด โดยที่เขาส่งสายตามองแรงใส่ฉัน
"หรือนายจะบอกว่าฉันเตะกระปู๊นายดีล่ะ อายเขาตายเลยนะนั้น"
ฉันกระซิบเบาๆให้เลเวียธานได้ยิน ก่อนที่ตัวเองจะฉีกยิ้มหวานให้เขาไป
"ไอ้ธานตกลงมึงเป็นอะไร"
ลูซิเฟอร์ถามเสียงเรียบมองฉันกับเลเวียธานสลับกัน
"ไม่เป็นอะไร"
เลเวียธานตอบเคืองๆมองฉันราวกับจะคาดโทษ
"มองฉันทำไม ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนะ"
ฉันตอบลอยหน้าลอยตาแสร้งไม่รู้เรื่องรู้ราว
"ระวังไว้เถอะยัยตัวแสบ"
"ระวังนกเขาไม่ขันเถอะไอ้หัวขวาน"
เลเวียธานกระซิบลอดไรฟัน ฉันก็พยักหน้ายิ้มหวานราวนางงามถูกสวมมงกุฎกระซิบตอบเขาไปจนอีกฝ่ายขบกรามแน่น
"ส่วนเธอไปเตรียมตัว ทำงานต่อ"
"ตอนนี้เหรอ?"
ลูซิเฟอร์ไม่ตอบอะไรเขาเพียงแต่มองฉันนิ่งๆก่อนจะเดินออกไป ฉันเลยต้องเดินตามออกไปด้วย
"ไปเปลี่ยนซะ"
ลูซิเฟอร์โยนชุดมาให้ฉัน แค่ฉันคลี่ชุดออกมาเท่านั้นเหละแม่อยากจะปาใส่หน้ามันจริงๆเลย
"ตลก ฉันไม่ใช่หุ่นเชิดนะ"
"หน้าฉันมันขำหรือไง"
ลูซิเฟอร์ตอบหน้านิ่ง ฉันเลยต้องจำใจเดินเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบโดยที่มีเลเวียธานเดินสวนออกมา ก่อนที่เขาจะใช้นิ้วปาดคอตัวเองมองฉัน
"กลัวตายเหละ แบร่!"
ฉันแลบลิ้นใส่แล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำปิดประตูอย่างเร็ว จะอยู่รอให้หมอนั่นมาปาดคอฉันเล่นหรือไงยิ่งดูไม่ค่อยเต็มอยู่ด้วย
อย่าได้คิดว่าคนอย่างลูกแพร์จะหยุดแค่นี้ ถ้าไม่วอดวายกันทั้งบ่อนฉันไม่ยอมแน่เฮอะๆ
- Writer
