รางวัล
1537 Words
Devil gang แก๊งหล่อปีศาจกับยัยนางมารขัดดอก
Ep.10
เสียงเอะอะโวยวายจากหน้าบ่อนทำให้นักพนันทั้งหลายต่างหยุดเล่นโดยอัตโนมัติและหันไปมองที่มาของเสียง
"เกิดอะไรขึ้นอ่ะ"
ฉันหันไปถามบาร์เทนเดอร์ที่กำลังชงเหล้าให้ลูกค้าที่มาคอยอยู่
"ถามฉัน ฉันจะรู้ไหมอยู่ตรงนี้ด้วยกัน"
อีกฝ่ายตอบหน้านิ่งๆฉันล่ะอยากจะตบหน้ามันกับถาดใหญ่ๆนี่ซะจริง
แต่ความสอดอุ๊ย! อยากรู้อยากเห็นทำให้ฉันเดินปรี่ไปดูใกล้ๆ เพื่อจะได้เห็นช๊อตเด็ดเหตุการณ์ดังขึ้นมาก็ได้ เพลอๆอาจจะขึ้นข่าวหน้าหนึ่งแล้วมีหน้าฉันติดไปด้วยแก๋วเลยหึๆ
"ฉันจะเข้าไป! เขาต้องรับฉันกับลูกในท้องของฉัน! ฉันไม่ยอม"
ผู้หญิงคนนึงยืนโวยวายอยู่หน้าบ่อน เธอถูกการ์ดห้ามไม่ให้เข้ามา น่าเห็นใจจัง
"เขาต้องรับผิดชอบ ฉันมาหาเขาขนาดนี้แล้วยังไม่ออกมาอีกหรือไง"
เธอร้องตะโกนโวยวายชี้ไปข้างในบ่อน มาหาถึงที่แบบนี้ยังไม่รับผิดชอบอีกหรอไอ้คนใจทราม
"มายืนเอ๋ออยู่ทำไม"
น้ำเสียงเยือกเย็นจนเสียวสันหลัง ทำให้ฉันต้องหันกลับไปมองอย่างหวาดๆ ใบหน้าเย็นชาของลูซิเฟอร์ทำให้ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม ก่อนจะฉุกคิดขึ้นได้
"มีเรื่องอะไรกันว่ะ"
"เมียนายมาตามมั้ง ไปไข่ทิ้งแล้วไม่รับผิดชอบ"
ฉันมองลูซิเฟอร์ด้วยสายตารังเกียจ หน้าตาโหดๆโฉดๆชั่วๆทำให้ฉันคิดได้แบบนั้นจริงๆ คิดในทางที่ดีไม่ได้หรอก
"ประสาท ฉันไม่เคยไปทำใครท้อง"
"เชื่อตาย! หน้าเลวๆแบบนี้ฉันไม่เชื่อหรอก"
"แล้วทำไมเธอคิดว่าเป็นฉันล่ะ?"
ลูซิเฟอร์หรี่ตาลงอย่างคาดคั้น แต่ฉันตอบกลับเขาอย่างมั่นใจสุดชีวิต
"ก็เพราะหน้าตาชั่วๆของนายมันฟ้องนะสิ"
"ออกมานะ! นี่ลูกของเราจะทำแบบนี้กับเขาไม่ได้นะ"
ผู้หญิงคนนั้นตะโกนมาอีกครั้ง ฉันเลยพยักเพยิดหน้าไปทางหน้าบ่อนให้ลูซิเฟอร์ออกไป
"ยืนบื่ออยู่ได้ ออกไปสิเมียมาตามแล้ว"
ลูซิเฟอร์ถอนหายใจออกมายาวยืดก่อนจะเดินออกไปหาผู้หญิงคนนั้น คงจะหนักใจน่าดูสินะเมียอุ้มท้องมาตามซะขนาดนี้
"มีอะไรกันว่ะ! เสียงดังไปทั่วทั้งบ่อน"
เลเวียธานที่เดินตามมาสมทบหยุดยืนข้างๆฉันก่อนจะเอ่ยถาม ไม่รู้หมอนี่ถามใครแต่ฉันชิ่งตอบเขาก่อน
"เมียลูซิเฟอร์มาตาม อุ้มท้องลูกมาด้วยพี่นายนี่จริงๆเลย"
ฉันพูดออกไปพร้อมส่ายหน้าราวกับผิดหวังอย่างรุนแรง
"เมีย? เห้ยไม่ใช่มั้ง"
"ไม่ใช่ได้ไง เห็นป่ะว่าพี่นายเดินออกไปหาเมียเขาแล้ว"
"เธอรู้ได้ไง มันบอกเหรอ"
"ไม่ แต่ฉันคิดว่าใช่แน่ๆผู้หญิงคนนั้นเขาบอกว่ามาหาถึงขนาดนี้แล้ว ก็แสดงว่าต้องเป็นคนในดิจริงป่ะ"
เลเวียธานกุมขมับ น่าเห็นใจนะที่พี่เขาไม่บอกอะไรเลย ฉันก็ทำได้เพียงตบบ่าเขาเบาๆเพื่อปลอบใจ
"เอาน่า อย่างน้อยนายก็จะได้เป็นน้าคนแล้วนะ ลดเรื่องเลวๆลงหน่อยก็ดี"
"นี่เธอ! ถึงพวกเราจะดูเลวแต่ไม่ไปทำใครเขาท้องหรอกเว้ย!"
เลเวียธานตะคอกใส่ฉันเสียงดัง จนฉันตกใจ
"แล้วจะขึ้นเสียงใส่ฉันทำไมเล่า! เป็นบ้าไง"
"เธอนี่มัน..."
เขายืนชี้นิ้วใส่หน้าฉันหุบปากอ้าปากอยู่อย่างนั้น ราวกับจะด่าแต่คิดคำด่าไม่ออก
จนลูซิเฟอร์เดินมาพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นเธอยังคงร้องห่มร้องไห้ไม่หยุด
"นี่มันเรื่องอะไร? "
แอสโมดิวส์เดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างฉันกับเลเวียธาน ฉันเลยมีน้ำใจกระซิบบอกเขาไปเบาๆ
"เมียพี่นายไง มาพร้อมหลานนายด้วย"
"เพ้อเจ้อ ไอ้เฟอร์เนี๊ยนะ เธอเข้าใจผิดหรือเปล่า"
"ฉันเห็นกับตาได้ยินกับหูเลยนะ"
ฉันชี้ตากับหูตัวเองไปด้วยเพื่ออรรถรสในการสมจริง
"ได้ยินว่า?"
"เขามาร้องห่มร้องให้ขอร้องให้ออกไปรับผิดชอบถึงหน้าบ่อนขนาดนี้ จะให้ฉันคิดว่าคิดว่าไงนอกจากพวกนายคงไม่ใช่อาแปะขายกุยช่ายร้านข้างๆแน่"
ฉันพูดอย่างออกรสออกชาติเน้นย้ำทุกคำอย่างหนักแน่น
"เอ่อ...ไม่ใช่นะคะ คนที่ฉันมาตามเขามาเล่นพนันในบ่อนนี้ค่ะ"
ผู้หญิงคนนี้พูดขึ้นเบาๆก่อนจะปาดน้ำตาทิ้งไปหนึ่งที
"คุณคะ ไม่ต้องไปกลัวพวกนี้หรอกนะคะเขาอาจจะใช้วิธีข่มขู่สารพัดคุณอย่าไปยอมนะคะ เชื่อฉันฉันจะเป็นพยานให้คุณเองค่ะฟ้องค่าเลี้ยงดูให้หนักเลยค่ะ"
ฉันเข้าไปกุมมือของเธอแล้วจะปรายตามองพวกปีศาจทั้งสามอย่างเคืองๆพร้อมจิกสายตาอย่างไม่พอใจ
"คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ เขาไม่ใช่พ่อของลูกฉัน"
"คุณอาจจะเสียใจมากไปจนช๊อคก็ได้ สติไม่ครบถ้วนดูให้ชัดๆนะคะว่าใครคือพ่อของลูกคุณฉันไม่เชื่อหรอกว่าคุณจะจำหน้าตาเลวๆของคนพวกนี้ไม่ได้"
ฉันจับหัวเธอหันไปมองหน้าลูซิเฟอร์ แต่เธอกลับส่ายหัวปฎิเสธ
"ไม่ใช่เขาค่ะ"
"แล้วคนนี้ล่ะ อาจจะเป็นเขาก็ได้หน้าตาเลวพอกัน"
ฉันใช้มือทั้งสองข้างจับหัวเธอหันไปหาเลเวียธานที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
"ไม่ใช่เขาค่ะ"
"แล้วนี่ล่ะ อาจจะดูว่าน่าไว้ใจขึ้นหน่อยแต่ความเลวพอกันค่ะ"
ฉันก็หันหัวเธอไปหาแอสโมดิวส์
"ไม่ใช่ค่ะ คนนั้นต่างหากล่ะคะพ่อของลูกฉัน"
ฉันหันไปมองตามนิ้วที่เธอชี้ไปยังโต๊ะๆนึง หน้าแตกหมอไม่รับเย็บเลยฉันโบกยางมะตอยซ่อมได้อย่างเดียว ฉันหันไปมองพวกปีศาจช้าๆแล้วหัวเราะแห้งๆแก้เขิน
"ไม่ใช่เนอะ ฉันก็ว่างั้นเหละ"
"อื้อ หน้าตาชั่วๆมันฟ้อง"
ลูซิเฟอร์เอ่ยเสียงเรียบแต่แววตาแฝงความเย้ยหยันอยู่ฉันดูออกนะยะ
"เลวพอกันสินะ"
เลเวียธานพูดเสริมขึ้นจนหน้าฉันแทบจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว
"น่าไว้ใจแต่เลวพอกัน"
แอสโมดิวส์ก็พูดเสริมขึ้นอีกคนเขายกยิ้มมุมปาก แต่ทำไมมันกลับดูน่ากลัวขึ้นมากกว่าเดิม
ฉันเลยรีบเดินออกมาก่อนจะตรงไปหาไอ้ผู้ชายตัวปัญหาก่อนจะง้างมือขึ้นตบเข้าไปที่หัวของมันอย่างแรง
เพี๊ยะ!!!
"อะไรว่ะ!"
"เมียมึงมาตาม! กลับบ้านไปรับผิดชอบเขากับลูกเลย"
ฉันถลึงตามองมันอย่างน่ากลัว พร้อมชูกำปั้นขึ้นขู่จนคนรอบข้างหันมามองกันเป็นตาเดียว
"มึงเป็นใครว่ะมาสั่งกู"
"ดูไว้นะคะ ทำเขาท้องแล้วไม่รับผิดชอบถ่ายวิดีโอไว้เลยนะคะหน้าอย่างนี้อย่าไปคบ เลวระยำตำบอน ลูกตัวเองแท้ๆยังทิ้ง ถ่ายเลยค่ะถ่ายเลย"
"อะไรของมึง เสือกไรว่ะ"
"เพราะแกทำให้ฉันต้องเสียหน้า รีบกลับไปรับผิดชอบเขาก่อนที่ฉันจะเจื๋อนช้างน้อยของแกทิ้ง ขอบอกก่อนเลยว่าตอนนี้ฉันหัวร้อนสุดๆ"
ฉันพูดเบาๆให้มันได้ยินแล้วปรายตามองตรงเป้าของมันก่อนจะทำท่าล้วงของบางอย่างจากด้านหลัง เท่านั้นเหละมันก็วิ่งแจ้นออกไปแล้ว ปั๊ดโธ่! ไม่แน่นี่หว่า
"ฉัน...ทำดีใช่ไหม"
ฉันฉีกยิ้มกระพริบตาปริบๆ มองพวกปีศาจทั้งสามอย่างน่ารักน่าเอ็นดู
"อยากได้คำชมหรือรางวัลล่ะ"
ลูซิเฟอร์เอ่ยขึ้น ฉันเลยยิ้มน้อยๆตอบเขากลับไป
"ถ้าไม่มากเกินไปขอรางวัลได้ป่ะ"
"ได้อยู่แล้ว ฉันจะจัดรางวัลให้เธอพิเศษเลย"
"ทำไมฟังดูเหมือนไม่ใช่เรื่องดียังไงไม่รู้"
ฉันมองพวกปีศาจสลับกันอย่างไม่ไว้ใจ พวกเขาคงไม่ฆ่าหั่นศพฉันแล้วพาไปโยนทิ้งบ่อจระเข้หรอกใช่ไหม
"ขอเปลี่ยนเป็นคำชมแทนได้ไหม ฉันไม่ใช่คนโลภมากหรอกนะเกรงใจ แฮะๆ"
"อย่าเกรงใจเลยเธอช่วยพวกเราซะขนาดนี้"
เลเวียธานกอดคอฉันแน่นแล้วพูดออกมา ตอนนี้ฉันยืนนิ่งไม่ขยับได้แค่ยิ้มเจื่อนๆกลับไปให้พวกเขา
"รับรองว่าเธอจะซาบซึ้งใจแน่นอน"
ฉันยืนอยู่มุมสุดของห้องหลังจากการทำงานเสริฟเครื่องดื่มให้พวกนักพนันเสร็จแล้ว ฉันพยายามทำตัวลีบตัวแบนติดไปผนังห้องถ้าสิงได้สิงไปแล้ว
"เธอเตรียมรับมือหรือยัง ของรางวัลที่พวกฉันจะให้"
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นจากที่นั่งโซฟากลางห้อง แอสโมดิวส์พูดขึ้นก่อนที่ฉันจะกวาดสายตามองพวกปีศาจนั่งกันอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาอย่างหวั่นๆ
"เธออยากได้ทีเดียวสามคนหรือคนละทีดีล่ะ"
- Writer
