ตอนที่12 ปากแข็ง
860 Words
จินเฉิงอู่อุ้มร่างบางเปียกปอนของเจิ้งเหมยวางบนตลิ่ง โยวเสวียนว่ายน้ำเข้าฝั่งเพียงลำพัง เหตุใดเขาจะไม่รู้เล่าว่าโยวเสวียนว่ายน้ำเป็น ก็ในเมื่อยังเยาว์วัยโยวเสวียนและเขามักจะพาก้นไปว่ายน้ำที่สระในวังหลวงเสมอ แต่เจิ้งเหมยที่นอนสลบอยู่นี่กับไม่มีทีท่าว่าจะช่วยเหลือตัวเองได้
เสี่ยวป๋อนำเสื้อคลุมมาให้เขา โยวเสวียนมองมาที่จินเฉิงอู่ที่นั่งมองเจิ้งเหมย สายตาแม้เฉยเมยแต่โยวเสวียนกลับไม่วางใจ
"ตามหมอ"ผุดลุกขึ้นเดินไปที่โยวเสวียน
"น้ำเย็นมาก หวางเฟยรีบกลับไปแช่น้ำอุ่นแล้วจิบน้ำขิงเสียหน่อย เสี่ยวป๋อสั่งห้องครัวต้มน้ำขิงให้พระชายา"
คังซื่อฮั่นอุ้มเจิ้งเหมยกลับไปที่ห้องพัก ย่าหนานวิ่งตามด้วยความเป็นห่วง
คังซื่อฮั่น รีบรุดไปที่ห้องของจินเฉิงอู่
"พระชายาจงใจแกล้งเสี่ยวเหมย"
"เสี่ยวเหมย"
ยิ้มมุมปากเหมือนยิ้มเยาะให้กับตัวเอง
"ดูท่าเจ้าจะสนิทสนมกับนางไม่น้อยถึงกับเรียกนางแบบนั้น เช่นนั้นหากจะโกรธแทนนางใส่ร้ายพระชายาก็ไม่แปลก"
"ท่านอ๋อง พระชายาว่ายน้ำเก่งท่านก็รู้"จินเฉิงอู่นิ่ง
"นางเป็นตะคลิว"โยวเสวียนเข้ามาในห้อง
"ท่านอ๋อง โยวเสวียนถูกน้ำเย็นจัดจนเป็นตะคริวดังที่ท่านอ๋องสงสัย จึงร้องให้นางช่วย หากท่านคังจะเข้าใจผิดก็ไม่แปลก"
คังซื่อฮั่นถอนใจประสานมือคารวะก่อนออกจากห้องไป
"ร่างกายได้รับไอเย็น จะไม่สบายเอาได้"
ถอดเสื้อคลุมห่มให้โยวเสวียนอีกชั้น แล้วพาไปนั่งบนแท่นนอนทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ กุมมือไว้แน่น
"โยวเสวียนคิดว่าท่านอ๋องจะ... ไม่เข้าใจโยวเสวียนเสียอีก"
"เจ้าอยู่กับข้ามานานปี เจ้าเองก็รู้ใจข้าไม่น้อยว่าตอนนี้มีเรื่องใดให้กังวล จึงไม่มีเวลามาสนใจเรื่องเล็กน้อย"
"โยวเสวียนยินดีแบ่งเบา ทัพของท่านอ๋องตอนนี้แม้จะถูกลดทอนลง (อ๋องสมัยนั้นสามารถสะสมกำลังทหารได้ส่วนหนึ่ง) แต่ทัพหลวงที่ท่านพ่อของข้าคลุมอยู่ก็ยังจะภักดีกับท่านอ๋องตามคำบัญชาของท่านพ่อแน่นอน"
จินเฉิงอู่ยิ้ม โน้มตัวลงช้าๆ กดริมฝีปากที่ปากสีแดง โยวเสวียนทอดกายลงบนแท่นนอนลืมเรื่องราวขุ่นเคืองทั้งหมดในใจ…………………..
ดึกสงัดร่างสูงในเสื้อคลุมสีดำ มุ่งตรงยังที่พักของเจิ้งเหมย
เจิ้งเหมยนอนอยู่บนแท่นนอน จินเฉิงอ๋องยกมือขึ้นลูบแก้มบางเบาๆ ร่างเล็กสะดุ้งผวา จินเฉิงอู่กอดร่างบางแนบอก จุมพิตที่หน้าผากเนียนเบาๆ วางร่างบางลงบนแท่นนอนห่มผ้าให้แล้วเร้นกายออกมา เดินหายไปในเงามืด
ห้องพักของไทฮองไทเฮา
"ย่าเห็น สาวใช้บุตรีตระกูลเจิ้งหน้าตานางถูกชะตาย่าไม่น้อย หากย่าจะขอนางไว้ข้างกายรับใช้ส่วนตัว โยวเสวียนเจ้าจะขัดข้องไหม"
"เดิมทีนางถูกฝ่าบาทประทานให้เป็นชายารองของท่านอ๋อง อีกทั้งเป็นบุตรีของหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แม้จะเป็นเพียงลูกอนุ แต่นางก็เป็นที่รักของท่านเจิ้งอยู่สบายมาไม่น้อย โยวเสวียนเกรงว่านางจะช่วยงานเสด็จย่าได้ไม่ดีอย่างที่หวัง ไว้โยวเสวียนสาวใช้ที่คล่องแคล่วสักคนไว้รับใช้เสด็จย่าจะดีกว่า"
"ที่ข้ามาอยู่จวนอ๋องเพราะเบื่อการแย่งชิงในวังหลัง ไม่อยากเห็นการแย่งชิงในจวนอ๋อง อย่างไรเสียย่ารับนางไปค่อยๆ สั่งสอนฝึกปรืออีกหน่อยนางก็คงจะพอพึ่งพาได้"โยวเสวียนย่อตัวลงช้าๆ
"น้อมบัญชาไทฮองไทเฮา"โยวเสวียนจากไปแล้ว
จินเฉิงอู่ เข้ามานั่งลงข้างๆ ไทฮองไทเฮา
"เสด็จย่า ใจดีที่สุด"ลูบหัวเบาๆ ยิ้มบางๆ
"ใครกัน ที่จะปากแข็งเท่าเจ้าคงไม่มีแล้วเฉิงอู่ของย่า"
นอนหนุนตักปล่อยให้ไทฮองไทเฮาลูบหัว
…..วังหลวง….
"จินเฉิงอู่นะจินเฉิงอู่ ทุกอย่างที่ทำมักจะมีเหตุผล"
"ท่านอ๋องห้าวางเดิมพันไม่น้อย ชายาเอกบุตรสาวใต้เท้าตู้ ที่กุมกำลังทหาร หากใต้เท้าตู้เกิดขุ่นข้องหมองใจเกี่ยวกับเรื่องบุตรีตระกูลเจิ้งและท่านอ๋องไม่มีคำตอบที่เหมาะสม อีกทั้งพยายามทำเหมือนว่าเดินตามหมากที่ฝ่าบาทวางไว้ หลงเสน่ห์เจิ้งเหมยตามแผนหญิงงาม แต่ภายในนั้นเราไม่อาจคาดเดาใจท่านอ๋องห้าได้"ฮ่องเต้หนุ่มส่ายหน้า
"เดิมทีจินเฉิงอู่นับว่ายากเข้าใจอยู่แล้ว บัดนี้ทำทีว่าใส่ใจบุตรีของใต้เท้าเจิ้งข้ายิ่งไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาทำ"
- Writer
