ทาสราคะองค์ชายใบ้

เจ้าสมควรดูให้เต็มตา

คนแรกหัวชี้ขึ้นฟ้า คนที่สองตั้งตระหง่านกับพื้นแต่หัวเอียงขวาและดูน่าตื่นตาตื่นใจ อีกคนนั้นรูปร่างสูงใหญ่ที่สุด เป็นชายผิวขาวจัดราวกับหิมะ และแก่นกายใหญ่โตขนานไปกับพื้น มันมีเส้นเลือดปูดตลอดลำอีกทั้งปลายหัวหยักเชิดขึ้น เป็นท่อนลำที่แม้แต่ศิลปินเอกของแผ่นดินก็มิอาจเก็บความงามเอาไว้ได้หมด

สตรีทั้งแปดต่างนิ่งค้าง พวกนางล้วนเป็นหญิงสาวที่มาจากสกุลมีหน้ามีตาและถูกอบรมมาอย่างดี ไฉนจะเคยเห็นบุรุษเปลือยกายต่อหน้า!

“สาวใช้ของคุณชายจ้าว... คือสตรีที่ต้องเรียนรู้อดกลั้นต่อร่างกายของบุรุษหุ่นกำยำเหล่านี้ ยามรับใช้คุณชาย จะหลั่งน้ำหวานออกมาก่อน ไม่ได้ จงเก็บความร่านเอาไว้แต่ในใจ หากคุณชายไม่สั่ง ห้ามแสดงความแพศยาเด็ดขาด!” เหม่ยหลานประกาศเรื่องน่าอับอายอย่างไม่กระดากปาก

“แต่ เรื่องนี้ มันอุจาดตา ข้าไม่อาจทนดูได้”

หญิงสาวในกลุ่มเอ่ยขึ้น นางพยายามยกมือปิดตา ทว่าในตอนนั้น เหม่ยหลานสั่งให้บ่าวผู้หนึ่งนำถุงหอมไปให้นางดม ซึ่งพอได้กลิ่นสมุนไพร สตรีที่โวยวายเมื่อครู่กลับมีท่าทางเปลี่ยนไป ทั้งนี้เป็นเพราะพวกนางทุกคนต่างถูกป้อนยากระตุ้นอารมณ์เอาไว้ เมื่อได้กลิ่นหอมและกลิ่นธูปราคะที่จุดอยู่ในบริเวณเรือนทานตะวัน หญิงสาวทั้งหมดจึงมีอาการเสียวซ่าน!

สตรีคนเมื่อครู่จ้องมองบุรุษทั้งสามคนที่ลูบไล้เรือนกายตัวเองพร้อมชักรูดท่อนเอ็นอย่างเชิญชวน และตัวนางไม่อาจหยุดความต้องการได้ จึงใช้นิ้วชี้แทงลึกเข้าไปในกลีบบุปผา จากนั้นก็ส่งเสียงครางราวสุนัขตัวเมียแข่งกับบุรุษบนพื้นไม้ยกสูง

ม่านซือซือตกใจ แม้ตัวนางจะรู้สึกว่าภาพเบื้องหน้าชวนสยิวใจ แต่นางข่มสติอย่างที่สุด เพื่อไม่ให้เคลิ้มตามผู้ชายพวกนั้น

เพียงชั่วหนึ่งก้านธูปดับ ลานทานตะวันก็มีภาพของสตรีที่ลงไปนอนบนพื้น และดิ้นพล่านราวกับถูกปีศาจราคะเล่นงาน บางนางเข้าไปคลอเคลียกันและถึงขั้นเลยเถิดด้วยการจูบ บ้างก็ใช้นิ้วช่วยอีกฝ่าย มีแต่ม่านซือซือที่ถอยห่างจากทุกคน นางอดกลั้นความหวิวไหวที่จู่โจมร่างกายอย่างหนัก และกลิ่นธูปหอมที่ลอยอบอวลอยู่ในอากาศได้เพิ่มกำหนัดให้นางอยู่ตลอด

เสียงร้องประหลาดๆ สลับเสียงครางทุ้มต่ำดังอยู่ในลานโล่งไม่นานสตรีนางหนึ่งก็ปีนขึ้นไปยังพื้นไม้ นางเข้าไปสัมผัสร่างกายบุรุษคนที่หนึ่ง

ภาพต่อมาทำให้ม่านซือซือต้องรีบหลับตาลงทันที ซึ่งถึงแม้จะหลับตา แต่เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงอื้ออ้ากลับดังราวกับคลื่นทะเลอันบ้าคลั่ง

“อร๊าย... หลั่งในตัวข้า โอ๊ย... แรงกว่านี้ เจ้าทาสชั้นต่ำเอาไม่เป็นหรืออย่างไร แทงงูของเจ้าเข้ามาในตัวข้า!”

นอกจากสตรีใจร่านแหกปากร้องด้วยความกระสัน ยังมีอีกหนึ่งนางที่เกิดความริษยา จึงโผก้าวอย่างเร็วรี่ แล้วปีนขึ้นไปบนพื้นไม้ยกสูงอีกคน นางดึงแขนชายคนที่สามที่มีผิวขาวจัด

และม่านซือซือเห็นว่าเป็นหลิวฟ่าน!

หญิงสาวอยากร้องห้ามอีกฝ่าย ทว่าแม้แต่ตัวนางก็แทบจะอดกลั้นไม่ไหว

ชายคนที่สามมีร่างสูงใหญ่และกล้ามเนื้องาม เขาโดดเด่นกว่าใคร ยามเขาออกแรงเคลื่อนไหวกายแกร่ง หน้าอกเขาและบ่าทั้งสองข้างแต้มสีชมพูเข้มทำให้น่ามองจนไม่อาจละสายตา และแก่นกายเขาก็ใหญ่โตกว่าผู้ใด

“ทำรักกับข้า ได้โปรด ทำรักกับข้า!” หลิวฟ่านร้องขอชายคนที่สาม แต่เขาไม่ได้ยอมตามใจนาง เป็นตอนนั้นที่สายตาคมกริบใต้หน้ากากหันมามองม่านซือซือเข้าพอดี

ดวงตาเขาดูลึกลับเย้ายวน แต่แฝงด้วยความต้องการบางอย่าง และคล้ายมีพลังสะกดม่านซือซือเอาไว้

ม่านซือซือรู้สึกร้อนรุ่ม กลีบสวาทนางเต้นตุบๆ ยิ่งเขาจ้องมาทางนางมากเท่าใด ม่านซือซือก็คล้ายเกิดความคิดอยากก้าวไปหาชายคนนั้น

สะกดจิตรึ...

เมื่อคำนี้ผุดเข้ามาในหัว นางจึงหวาดหวั่น อีกทั้งเหมือนนางจะได้ยินเสียงเขา เสียงแปลกประหลาดที่ครางต่ำๆ แหบพร่า เป็นเสียงที่นางเคยได้ยินมาก่อน

“ข้าจะขึ้นขย่มมังกรท่านให้หักเลย อิ๊ๆๆ”

หลิวฟ่านที่ปีนขึ้นไปบนพื้นไม้เอ่ยจบก็หัวเราะอย่างคนเสียสติจากนั้นจึงพยายามปลุกปล้ำชายคนที่สาม มือเรียวลูบไล้หน้าอกและจับท่อนเอ็นงามใหญ่อย่างคลั่งไคล้

“หัวบานเบ่งเหลือเกิน พวกเจ้าเห็นหรือไม่ เขาเป็นของข้าแล้ว มนุษย์หน้ากากเป็นของข้า ทำสิ เจ้าไม่อยากเอาคุณหนูสกุลหลิวรึ!”

แม้นางจะพล่ามเพ้อไม่หยุด แต่ชายคนที่สามหาได้สนใจนางไม่ เขายังมองมาทางม่านซือซือราวกับอยากสานสัมพันธ์ด้วย

หลิวฟ่านไม่ยอมแพ้ นางผลักหน้าอกแกร่งก่อนลงไปนั่งทับแท่งเอ็นร้อนๆ ที่หัวหยักบาน พร้อมทะลวงแอ่งเนื้อร้อนฉ่า

หัวใจม่านซือซือเต้นระรัวแรง และนางปฏิเสธที่จะมองเหตุการณ์เบื้องหน้า ทว่ากลับมีคำสั่งของเหม่ยหลาน ซึ่งนางให้ทาสหญิงสองคนเข้ามาหาม่านซือซือ แล้วบังคับถ่างตานางเพื่อมองการร่วมรักอย่างเร่าร้อน

“ดู... เจ้าต้องดูให้เต็มตา นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องปรนนิบัติคุณชายจ้าว”

เหม่ยหลานออกคำสั่ง ม่านซือซือแม้จะรังเกียจอย่างไร แต่นางต้องฝืนดูภาพพิศวาสนั้น

สามบุรุษกับสองสตรีระเริงรักบนพื้นไม้อย่างชวนให้ตกตะลึง และพวกเขายังถูกสาดน้ำมันหอมระเหยใส่ร่าง

ท่อนเนื้อร้อนบุกทะลวงทั้งทางปากและแอ่งเนื้อนิ่ม พลอยให้ม่านซือซือถึงกับทนไม่ไหว นางเกือบพุ่งเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกเขา ทว่าเมื่อคิดถึงคืนลอยโคมไฟนางก็อดหวาดผวาไม่ได้ เอี๊ยะถังคิดข่มเหงนาง ความเศร้าใจก่อเกิดขึ้นมา กระนั้นในซอกหลืบลึกๆ นางยังโหยหาเขา หากย้อนเวลากลับไปได้ นางคงยอมที่จะตกเป็นของอีกฝ่าย เพราะนางอาจไม่ต้องโชคร้ายถูกบิดาขายมายังคฤหาสน์วิปริตแห่งนี้