ทาสราคะองค์ชายใบ้

ผงหอมเจ็ดสุสาน

ผงหอมเจ็ดสุสาน

วังหลวงแคว้นชิง ณ ตำหนักของสนมกุ้ยเฟยผิงเสียน

ท้องฟ้าคืนนั้นน่ากลัวเหลือเกิน อีกทั้งมีฝนตกตั้งแต่เช้า กระทั่งกลางดึกฟ้ายังรั่วไม่หยุด แต่เหนืออื่นใดตำหนักกว้างใหญ่แห่งนี้มีสิ่งสำคัญยิ่งกว่าให้วิตก ด้วยครรภ์ของกุ้ยเฟยผิงเสียนกำลังก่อปัญหาใหญ่ เหล่าหมอหลวงนับสิบชีวิตจึงมีสีหน้าเครียดจัด อีกทั้งจักรพรรดิอี้คังทรงอยู่ที่กำแพงเมืองทางทิศใต้ มีข่าวไม่สู้ดีว่าเกิดกบฏจากฝีมือเกากงกง ผู้เป็นอาของเต๋อเฟยอี้ (สนมเอกลำดับที่สามของจักรพรรดิ) มิหนำซ้ำนางยังเล่นชู้กับจ้าวเทียนฉาง น้องชายองค์จักรพรรดิ!

เรื่องนี้ส่งผลให้กุ้ยเฟยผิงเสียนวิตกหนัก จึงกระทบต่อการคลอดทารก แต่จะไม่ให้นางคิดมากได้อย่างไร ด้วยสามีนางผู้นั่งบัลลังก์แคว้นชิง อาจไม่มีชีวิตกลับมาดูหน้าลูกน้อยผู้ที่จะได้เป็นองค์รัชทายาท!

นางกำนัลที่ใกล้ชิดกุ้ยเฟยผิงเสียน นามว่าเหม่ยหลาน พยายามพูดปลอบคนใกล้คลอด ทว่ายามนี้สตรีแสนบอบบางที่เพิ่งตั้งครรภ์เป็นครั้งแรกเอาแต่ส่ายหน้าไม่หยุดและหวีดร้องเสียขวัญ ซึ่งก่อนหน้านี้ เมื่อสามเดือนที่ผ่านมา นางเกือบสิ้นชีพเพราะลูกในท้องมาหนึ่งหน ด้วยลื่นล้มที่หอพระกลางวังหลวง สาเหตุเป็นเพราะความริษยาของเต๋อเฟยอี้ ฝ่ายนั้นไม่อาจตั้งครรภ์ท่านอ๋อง และนางคลอดองค์หญิงน้อยออกมาถึงสามพระองค์ ซึ่งทั้งหมดถูกส่งตัวออกไปอยู่นอกวังและมีชาตะชีวิตไม่สู้ดี นอกจากนั้นนางยังก่อเรื่องไม่หยุดหย่อน ซึ่งล้วนเป็นเหตุให้จักรพรรดิอี้คังทรงกริ้ว ส่วนกุ้ยเฟยผิงเสียนก็เป็นที่โปรดปรานของผู้นั่งบัลลังก์มังกรมากกว่าพระสนมองค์อื่นๆ รวมถึงมเหสีที่นอนป่วยเป็นผักรอวันตาย

กุ้ยเฟยผิงเสียนเป็นหญิงงามล่มเมือง บิดาคือถานปิง เขาเป็นแม่ทัพใหญ่คุมสามเหล่าทัพ นอกจากนั้นพี่ชายทั้งสองคนยังเป็นกำลังของแผ่นดิน อีกทั้งนางมีพี่สาวที่ตบแต่งกับต่างแคว้น ตอนนี้เป็นถึงจักรพรรดินี!

เสียงหวีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังสลับเสียงฟ้าผ่าหลายหน กระทั่งหมอหญิงผู้ทำคลอดต่างมีสีหน้าโล่งใจ เมื่อองค์ชายน้อยประสูติ ทว่าหลังจากเช็ดเนื้อตัวและทำความสะอาดเรียบร้อย หมอหญิงคนดังกล่าวก็ขมวดหัวคิ้วของนางเข้าหากัน พลางจ้องมององค์ชายน้อยที่รูปร่างจ้ำม่ำทั้งที่ยามนี้เขาอ้าปากกว้างคล้ายอยากส่งเสียงร้องแผดจ้า ทว่าอนิจจา ทารกน้อยอ้าปากกว้าง ร่างกายก็ดิ้นปัดไปมา แต่เสียง เสียงร้องของเขาที่แผดลั่นนั้น เหตุใดถึงฟังแล้วน่ากลัวจนชวนให้ขนหัวลุก

“โอ้ กุ้ยเฟย...”

สตรีสูงศักดิ์ที่ยังไม่ทันหายใจได้เป็นปกติด้วยซ้ำ เมื่อได้ยินเสียงเรียกของนางกำนัลคนสนิท ก็ให้รู้สึกร้อนอกร้อนใจ

“เกิดสิ่งใดรึ”

“องค์ชายเพคะ องค์ชายน้อย...มีเสียงที่เอ่อ...”

เหม่ยหลานเอ่ยจบจึงอุ้มทารกน้อยมาให้คนเป็นแม่ดู ผิงเสียนมององค์ชายอย่างพินิจ และใจนางก็เต้นแรงขึ้น

“ลูกข้า... เหตุใดเขาถึงร้องเสียงน่ากลัวได้ถึงเพียงนี้”

“กุ้ยเฟย อย่าเพิ่งกังวล บางทีอาจมีสิ่งใดติดอยู่ในลำคอองค์ชายก็ได้เพคะ” หมอหญิงเอ่ยจบจึงรับองค์ชายไปดู นางตรวจอยู่นาน หากไม่ปรากฏว่าเขาจะมีสิ่งใดผิดปกติ ดังนั้นใจคนเป็นแม่ถึงได้เหมือนตกอยู่ในกองไฟ

เหม่ยหลานมีสีหน้าไม่สู้ดี นางมององค์ชายแล้วนึกสังหรณ์ใจในทางร้าย กระทั่งเห็นใบหน้านางกำนัลผู้หนึ่ง ซึ่งมองอย่างไรก็ไม่คุ้นตา

“นะ นั่นนางผู้นั้น จงลากตัวมันมาตรงนี้” เมื่อได้ยินเสียงตวาด คนที่ถูกชี้ตัวจึงเตรียมเผ่นหนี ทว่ากลับถูกรวบตัวเอาไว้ทัน

“ฮิๆ ๆ สายเสียแล้ว องค์ชายน้อยได้รับผงหอมเจ็ดสุสาน ชาตินี้เขาไม่มีวันพูดได้เหมือนคนทั่วไป นอกเสียจากจะได้ดูดน้ำหวานจากสตรีที่มีธาตุหยินเข้มข้น และมีเลือดของเผ่าเยว่หลางไหลเวียนอยู่ แต่อย่าคิดว่าพวกเจ้าจะหาสตรีเช่นนั้นได้ เพราะคนสุดท้ายที่สืบเชื้อสายเผ่าเยว่หลาง ถูกจักรพรรดิอี้คังสั่งตัดหัวไปเมื่อสามวันก่อน!”

เมื่อแพทย์และหมอตำแยฝ่ายในได้ยินเช่นนั้นก็ต่างตกตะลึง ‘ผงหอมเจ็ดสุสาน’ เป็นยาช่วยบำรุงครรภ์ แต่หากได้รับในปริมาณมากเกินไปอาจส่งผลทางร้าย

“ใครใช้เจ้ามา” กุ้ยเฟยผิงเสียนถามสตรีที่ลักลอบเข้ามาด้วยความเจ็บแค้นใจ

“ถ้ากุ้ยเฟยอยากรู้ จงตามไปถามข้าที่นรกเถิด!”

หญิงที่ปลอมตัวเป็นนางกำนัลเอ่ยจบพลันมีน้ำลายฟูมปากนาง ก่อนตามด้วยโลหิตสีดำซึ่งมีกลิ่นเหม็นเน่าคล้ายซากศพพุ่งจากปาก

“ลากตัวมันออกไป แล้วสืบหาความจริงมาให้ได้ว่าผู้ใดอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้” เหม่ยหลานส่งเสียงเฉียบขาด ก่อนหันไปมองที่องค์ชายน้อยและกุ้ยเฟยผิงเสียน

“ต้องมีทางรักษาองค์ชายน้อยเพคะ ขอให้กุ้ยเฟยสบายใจเถิด”

กุ้ยเฟยผิงเสียนส่ายหน้า ยามนี้นางตระหนักถึงความไม่ปลอดภัยจึงเอ่ยว่า “ลูกชายข้าจะอยู่ในวังหลวงแห่งนี้ไม่ได้ จงส่งสาส์นลับของข้าให้องครักษ์เสื้อแพร แล้วนำไปให้ถึงมือแม่ทัพหยางชิวอย่างเร็วที่สุด และเตรียมรถม้าพร้อมคนของข้าเดี๋ยวนี้”

“หมายความว่าอย่างไรเพคะกุ้ยเฟย”

ริมฝีปากที่ซีดเซียวของกุ้ยเฟยผิงเสียนเม้มชิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยเสียงที่ชัดแจ้งหากมั่นคง “ข้ากับองค์ชายน้อยเห็นทีจะอยู่ในวังหลวงไม่ได้ จำต้องรักษาชีวิตรอด และในภายหน้า ข้าจะให้เล่อซีกลับมาทวงบัลลังก์คืนจากพวกกบฏ!”