Ne de zor geçerdi zaman acının en doruklarının yaşandığı anlarda. Hele bir de sevdiğinin canı ile sınanıyorsa insan beklemek ölüm gibi gelirdi. Meryem Hanım eve getirilen oğluna odada müdahale edilirken endişenin dibini sıyırıyor, evladı için kalbi sıkışıyordu. Kanlı bedenini görmüş olması bile kâbuslarından çıkmayacak bir görüntüydü. Kocasından sonra oğlunun bulaştığı bataklığa karşın defalarca uyarıda bulunsa da dinlememişti. Hep kuruntu yaptığı düşünülse de sonuç ortadaydı.
Aile doktoru sonunda odadan çıktığında elindeki mendille terini siliyordu. Elindeki çantasını sıkıca tutarken onu meraklı ve hüzünlü gözlerle bekleyen kadına bakıp duruşunu dikleştirdi. Bu aileye yıllardır hizmet ediyor içeride yatan adamın her defasında yaralarına müdahale ediyordu. Bir de telaş acı hüzün üzüntü m
