Bazı şeyleri kabullenmek anlamak ve algılamak ne zordu. Hele de en zorlu kriz anlarında. Oysa bir koku, güven veren dokunuş, duyulan kalp ritmi yavaşlatır zamanı.
Hiç tanımadığı ama güven duyduğu adamın kolları arasında titreme nöbetleri azalıp normale dönen Asya, yanlarında onları izleyenlerin farkına yeni varıyordu. Açık kahve gözleri odağını yeni yeni buluyormuş gibi kendine gelirken, genzine dolan kokunun odadakiyle aynı olduğunu anlamıştı.
Ellerinin altında kalan sert gergin göğüs kafesine baskı uygulayarak kendinden uzaklaştırmak istediğinde Ertuğrul bu küçük dokunuşu iliklerine kadar hissederek çekti kollarını küçük bedenden. Sadece saniyeler geçmişti belki ama o doğduğu andan beri hep bu anı yaşıyormuş gibi tanıdık öylesine benimsemiş gibiydi.
Çöktüğü yerde gözleri etrafı çev
