“Kimseye rol yaptığım yok,” deyip kıza dik dik bakmaya devam ederken “Sedat’ın gelip gidişi gibi dikkatini çeken bir şeyler daha var mı?” diye sordu.
Katre, Ozan yanına geldiğinde zaten bunu düşünüyordu. Ama önemli olabileceğini düşündüğünü bir şey hatırlamamıştı. Evi ve babasını düşündüğünde aklına hep hatırlamak istemediği şeyler geliyordu.
O günün tarihini hatırlamasının nedeni de belliydi. Sınava girebilmek için bir yol ararken beklediği fırsat ayağına gelmişti ya, o an nasıl sevinmişti.
“Hatırlarsam mutlaka söylerim,” deyip sustu.
Gözlerini yine masaya dikip ahşabın kıvrımlı desenlerini incelemeye koyuldu. Ellerini yine başının iki yanına sabitlemiş, omuzlarını içe doğru bükmüştü.
Rüzgar her estiğinde istemsizce ürperiyordu ama farkında bile değildi.
Ozan, “Sustun kaldın,” dedi.
