Bahar, saniyeler geçtikçe kocasından gelmeyen cevapla daha da geriliyordu. Sağ elinde his kaybı olmadığı için yatağın üzerinde duran yumruk olmuş eli tuttu. Sabırsız ve duyacaklarından korkan bir tonla “Afşın, bana neler olduğunu anlat? Babam nerede? Fenalaştı da hastaneye mi yatırdılar? Yoğun bakımda mı?” dedikten hemen sonra aklına gelen şeyle rengi attı. Kül gibi olan suratıyla “Ö-l-öldü mü?” dediğinde yeşilleri ormanlarına yağmurlar yağdırmak ister gibiydi.
Kızın son sorusundan sonra daha fazla dayanamayan adam yarasına dikkat ederek kıza sarıldı ve başını göğsüne gömdü. Saçlarını öperken defalarca kez “Özür dilerim” dedi ama faydasız olduğunu biliyordu. Bahar duyduğu her özür de gözlerini kapayıp dua etti. Babasını kaybetmemiş olmayı diledi. Sesi boğuk çıksa da bir kez daha “Afşın
