“หยุดกวนน้องแล้วทานข้าวเถอะ ฝนตกหนักขนาดนี้พรุ่งนี้เช้าต้องรีบเข้าไร่ไม่ใช่เหรอ หรือมีนัดไปร่อนกับแม่อัญชุลีสาวงามประจำอำเภอนั่น อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้ว่าวันนี้ลูกไปบ้านผู้หญิงคนนั้นมา”
“โธ่ คุณแม่ครับ จำผิดวันแล้วมั้งครับ” ปฏิเสธไม่เต็มเสียงนัก
“ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อนเลย ดีนะที่แม่เห็นหนูเพลินกลับบ้านมาพร้อมแกอย่างปลอดภัย นี่ถ้าหนูเพลินไม่ยืนยันว่าแกไปรับจริงฉันไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด เฮ้อ! คุยกับลูกจอมกวนประสาทนี่ชวนความดันขึ้นจริงๆ ป้าอิ่มแล้วชักจะง่วงหนูเพลินทานกับพี่เสือสองคนนะจ๊ะ”
“เอ่อ ค่ะคุณป้า” เพลินพิศยอมรับปากแต่พอท่านเดินไปพ้นแล้วหล่อนก็รวบช้อน แต่ทว่าชาติพยัคฆ์กลับทำหน้ายียวนแล้วตักอาหารมาใส่จานจนหล่อนตามอารมณ์เขาไม่ทัน
‘เดี๋ยวดีด้วยเดี๋ยวกวนใส่อะไรของเขากันนะผู้ชายบ้าคนนี้’
“กินเยอะๆ หนูเพลินนั่งรถแถมยังต้องเดินไกลคงเหนื่อยน่าดู แต่ยังไงก็ขอบใจนะที่ช่วยโกหกคุณแม่ไม่ให้ผมโดนด่า”
