บทที่ 19
ไม่รบกวนอีก
การหารือเป็นไปได้ด้วยดีและได้ข้อตกลงที่ลงตัว ตลอดการบทสนทนา เฟิ่งเซียนฮวารู้สึกราวกับเป็นตัวก.ข.ค.ง อย่างไรอย่างนั้น ทุกหัวข้อที่ลู่มู่อิงพูดมา นางได้ลองสังเกตจ้าวอวิ๋นหยางดูแล้ว พบว่าดวงตาของเขาเป็นประกายชื่นชมอย่างมาก สิ่งนี้คือเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นปกติหากท่านมีบัพนางเอกติดตัว
วาสานาดอกท้ออย่างไรก็ยังคงบานสะพรั่ง ไม่ว่าจะหัวข้ออะไรนางก็สามารถทำให้ผู้คนสนอกสนใจได้ เหอะ! นี่มันไม่กลั่นแกล้งกันไปหน่อยหรือ หากเป็นนาง แค่ขยับตัวหรือหายใจ คนก็มองว่าผิดว่าร้ายกาจแล้วกระมัง หึ่ย!!
ถามว่านางอิจฉารึเปล่าหน่ะหรือ? พูดตามตรงตรงนี้อย่างไม่กระดากอายเลยว่า ใช่นางอิจฉาเว้ยยย!!
“เซียนฮวา เจ้าจะฆ่าหมูให้ตายซ้ำกี่รอบกันแน่” เป็นจ้าวอวิ๋นหยางที่ถามออกไป เมื่อได้ยินเสียงตะเกียบเสียบเนื้อหมูซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ข้าง ๆ
เสียงไม่ได้ดังจนรบกวนอะไร แต่ระหว่างคุยเรื่องแผนการ ไม่รู้ว่าเพรา
