บทที่ 16
คลายพิษ NC
สีหน้าบุรุษไม่สู้ดีนัก เพราะพิษปลุกกำหนัดยิ่งปล่อยไว้นานผู้ถูกพิษยิ่งรู้สึกทรมานเหมือนร่างกายถูกแผดเผา ถึงร่างบางในอ้อมแขนถูกผ้ามัดไว้ชั้นหนึ่งและอยู่ในฤดูอากาศหนาว แขนที่อุ้มนางไว้ยังสัมผัสได้ถึงความร้อนระอุ
จ้าวอวิ๋นหยางจึงเร่งฝีเท้าขึ้นอีก ร่างสูงกระโดดพ้นกำแพงและหลังคา มุ้งหน้าไปยังโรงเตี๊ยมที่ใกล้ที่สุด ลัดเลาะไปตามทางเดินยาวร้างผู้คน เนื่องจากเส้นทางนี้เป็นทางคับแคบระหว่างกำแพงจวนจึงไม่มีคนนิยมใช้สันจร ขณะนั้นเกิดลมพัดตัดหน้าเข้ามาวูบใหญ่ พร้อมการปรากฏตัวของคนสามคน หนึ่งในนั้นให้ความรู้สึกแตกต่างจากที่เหลืออย่างเห็นได้ชัด สังเกตจากท่าทางการก้าวเท้ารวมถึงวิธีการจับอาวุธ และที่สำคัญพู่หยกที่ห้อยอยู่ข้างเอวบ่งบอกตำแหน่งสูงกว่าของเจ้าตัว
นี่ไม่ใช่มือสังหาร เช่นนั้นคงเป็นคนของฉางผูถาว
หัวคิ้วจ้าวอวิ๋นหยางขมวดเข้าหากัน เผยสีหน้าเคร่งเครียดขณะถอยหลังออกมาสามก้าว คิ
