บทที่ 8
นางเอกปรากฏตัวแล้ว
อันที่จริงจ้าวอวิ๋นหยางไม่ได้สลบไปเสียทีเดียวเพียงแต่สายตาพร่าจนปวดศีรษะอย่างหนัก เขาจึงได้ยินบทสนทนาระหว่างเฟิ่งเซียนฮวาและลั่วเสวี่ยนมาตั้งแต่ต้น และแปลกใจมากทีเดียวที่สตรีร้ายกาจผู้นี้คิดช่วยเหลือตัวของเขา ทว่าก็มีจุดที่น่าสงสัยถึงสาเหตุใดนางจึงรู้ในบางเรื่องที่เขาไม่เคยรู้โดยเฉพาะชื่อของใครบางคนที่เขาไม่เคยได้ยิน
“ลุก”
“เพคะ”
“...”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสายตาเยือกเย็นหรือกลิ่นอายสังหารที่น่าเหลือเชื่อแผ่ซ่านออกมาจากบุรุษในชุดเกราะหรือไม่ ทั้งลั่วเสวี่ยนและเฟิ่งเซียนฮวาต่างพร้อมใจการกระเด้งตัวลุกขึ้นเร่งด่วน ทหารจำนวนหนึ่งที่แอบลอบมองเป็นระยะพลันหน้าตาตื่นเมื่อคนที่อยู่เพียงสองบนพื้น เมื่อลุกขึ้นมาแล้วกลับมีถึงสาม! พวกเขากำลังทบทวนกันอย่างหนักว่านี่มันเรื่องอะไรกัน..
จวบจนบริเวณด้านหลังเกิดเสียงตะโกนไล่ขึ้นมาและม่านคนถูกแหวกออกไปคนละทิศละทาง สรรพนามใช้เรีย
