Nalibang si Amelie at di na namalayan ang oras, alas singko na pala ng hapon nang maisipan niyang tignan ang pambisig na relo. Dali-dali siyang lumabas ng mall. Lakad-takbo na ang ginawa niya, hindi siya sumakay dahil alam naman niyang malapit na ang mall sa condo ang kaso inabutan siya ng ulan. Basang-basa tuloy siya ng makarating siya sa condo. Hinihiling niya na lang na sana ay wala pa si Tristan para naman makapagluto pa siya ng hapunan.
Pero dumating siya sa unit na naroon na ang asawa. palakad-lakad ito sa sala habang tila may kinokontak sa cellphone nito. Napalingon ito sa kanya. Napalitan ng relief ang pagkakakunot ng noo nito pero saglit lang at bumalik iyon sa tabi. Suot pa rin nito ang suot nito kanina bago pumasok sa trabaho.
Hinubad niya ang sapatos niya sa pinto pa lang siy
