Come Later- วาสนาเมีย(น้อย)

เดท?

ร้านข้าวต้มโต้รุ่งเฮียเฮง

"อร่อยนะ เธอคนสวยไม่กินจริงๆ เหรอครับ" บอกตามตรงเลยนะว่าต่อให้อาหารตรงหน้ามันจะเป็นข้าวต้มกุ๊ยของโปรดของฉันก็ตาม แต่ถ้าหากไอ้เฮียนี่ยังไม่เลิกมองฉันด้วยแววตากระหลิ่มกระเหลี่ยฉันก็คงจะกระเดือกลงคอไปไม่ลงจริงๆ

"คุณจะมองอีกนานไหม จะมองอะไรนักหนา"

"มองเธอคนสวยของเฮียครับ" เขาว่าขณะที่ตาคู่นั้นก็ยังคงจดจ้องมาอย่างไม่ละสายตา และฉันก็ไม่เห็นว่าเขาจะแตะต้องชามข้าวต้มตรงหน้าของตัวเองไปเลยสักนิด

เอ๊ะ! รึเขาจะวางยาฉันนะ

"ใครมันจะไปวางยาคนสวยของเฮียลงกันครับ ถึงเบ้าหน้าจะเหมือนโจร แต่สันดานจริงใจนะครับบอกเลย" ทุกคนดูความขยิบลูกตาแพรวพราวนั่นสิ! ตาคนนี้มันจะต้องเป็นพวกผู้ชายมักมากที่หนีภรรยามาเที่ยวอย่างแน่นอน ฟันธง!

"เอาเวลาไปรู้ใจภรรยาของคุณดีกว่าเนอะ" ฉันว่าอย่างเริ่มที่จะรู้สึกหมั่นไส้ที่เขาทำเหมือนกับว่ารู้จักฉันดีอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่เราสองคนไม่เคยที่จะเคยได้เจอหน้ากันเลยแม้แต่ครั้งเดียว

"เฮียโสด อยู่ในโหมดหัวใจยังว่างครับคนสวย จีบตอนนี้แถมฟรีอนาคตนะครับ"

"อนาคตที่แปลว่าเหมือนกับว่าปิดตาอยู่ตลอดเวลาอะนะ" ฉันว่าขำๆ แต่ถ้าหากจะดูจากสีหน้าของเขาที่เจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัดแล้วนั้น... มุกฉันมันก็คงจะขำไม่ออกสำหรับเขาสินะ ฮ่าๆๆ

"ฉันล้อเล่นค่ะ ขอโทษนะคะ" ฉันก้มหัวลงน้อยๆ อย่างขอโทษในคำพูดที่ดูไม่ค่อยให้เกียรติคู่สนทนาของตัวเอง และตัดสินใจที่จะก้มลงทานข้าวต้มตรงหน้าของตัวเองก่อนที่มันจะเย็นชืดไปมากกว่านี้

"คุณไม่กินไชโป้วเหรอคะ?" ฉันรู้ว่าบางทีฉันก็ชอบที่จะถามอะไรโง่ๆ ก็ในเมื่อเห็นอยู่ทนโท่ว่าเขากำลังพยายามละเลียดไชโป้วที่โดยปกติที่ร้านนี้จะใส่มาด้วยเลยเพราะเป็นของขึ้นชื่อของร้าน ออกมาวางทิ้งไว้บนแผ่นกระดาษทิชชู่

"ครับ" เขาเองก็ตอบรับอย่างสุภาพ "เฮียไม่ชอบกลิ่นมันครับคนสวย"

"เดี๋ยวฉันทานเอง คุณอย่าเขี่ยออกเลยเสียดายของ" ฉันเอื้อมมือไปยกชามข้าวต้มของเขามาไว้ตรงหน้าของตัวเอง

"เฮียจ๊ะ เอาข้าวต้มเปล่าไม่ใส่เครื่องอะไรเลยหนึ่งที่จะ" ก่อนที่จะหันไปสั่งข้าวต้มชามใหม่ให้กับเขา

"ทีกับมันแล้วเรียกเฮียได้"

"คุณว่าอะไรนะคะ" ฉันเผลอขมวดคิ้วเล็กน้อยให้กับคำพูดเมื่อก่อนหน้าของเขา "คุณกำลังพูดกับตัวเองหรือพูดกับฉันคะ"

"พูดกับเธอคนสวยนั่นแหละครับ ผมพูดว่ากับไอ้ห่านั่นทำไมคุณคนสวยถึงเรียกมันว่าเฮียได้!"

"แล้วทำไมต้องกระแทกเสียงด้วย" หรือบางที...ตาคนนี้อาจจะเป็นผู้ป่วยโรคคลุ้มคลั่งที่ขาดยาก็เป็นได้!

"อีกอย่าง ก็เขาชื่อเฮียเฮง จะให้ฉันแบบเฮ้ยไอ้เฮงข้าวต้มเปล่าที่นึง งี้เหรอ" ฉันว่าอย่างติดตลกและดูเหมือนในครั้งนี้มุกของฉันจะสะกิดโดนต่อมขำของเขาแล้วแหละ จะบอกให้ก็ได้ว่าสีหน้าเขาตอนที่เขายิ้มหรือหัวเราะ มันทำให้เขาดูดีกว่าตอนที่ทำหน้าขรึมๆ เยอะเลย

เสียดายที่เขาไม่ได้ยิ้มหรือหัวเราะออกมาได้ง่ายๆ เหมือนใครคนอื่นเขา...

"เฮียขอโทษครับที่กระแทกเสียงใส่"

"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันตอบรับอย่างสุภาพก่อนที่เราสองคนจะสังเกตเห็นว่าข้าวต้มที่สั่งไปเมื่อครู่ถูกยกมาเสิร์ฟโดยพนักงานแล้ว

"ทานกันเถอะค่ะ ยำไข่เยี่ยวม้าร้านนี้อร่อยมากนะแต่ไม่แน่ใจว่าคุณจะชอบหรือเปล่า" นี่ฉันกำลังผูกมิตรกับคนที่ฉุดกระชากลากถูฉันให้มากินข้าวด้วยเหรอเนี่ย ฮ่าๆๆ

"อร่อยจริงด้วย" ฉันมองแก้มคมสากที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะการเคี่ยวจนเผยให้เห็นลักยิ้มทั้งสองข้างแล้วก็เกิดอาการใจสั่นแปลกๆ ขึ้นมา

ถึงเขาจะทรงแบดบอย แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาแม่ง...โคตรจะหล่อ โคตรจะเท่จระเข้ฟาดหาง

"ไอ้ร้านนี้มันก็แปลกๆ นะครับคนสวย ตอนแรกที่เฮียสั่งข้าวต้มเปล่าไปแต่มันก็ยังดันใส่ไชโป้วมาให้ พอคนสวยของเฮียสั่งให้กลับได้มาตามที่สั่งเฉยเลย" เขาออกปากบ่นก่อนจะทำแก้มป่องน้อยๆ ถ้าเป็นแฟนกันฉันก็คงจะยื่นมือไปขยี้แก้มเขาแล้วละ น่ามันเขี้ยวสุดๆ ไปเลย

"เขาก็คงจะหลงลืมบ้างแหละค่ะ ลูกค้าเยอะซะขนาดนี้นี่เนอะ"

"ก็จริง" เขากดหน้าลงน้อยๆ อย่างเห็นด้วยกับคำพูดของฉัน "ไม่อิ่มสั่งได้อีกนะครับคนสวย"

"ไม่แล้วค่ะ จะกลับที่พักแล้วด้วย" ฉันปฏิเสธอย่างนุ่มนวล และพอคิดดูอีกที...รถฉันยังจอดอยู่ในลานจอดรถที่คลับอยู่เลย

อีเจี๊ยบตายแน่งานนี้! ละกูจะกลับยังไงก่อน!

"ให้เฮียไปส่งเถอะครับคนสวย" ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่...นี่มันจะต้องเป็นแผนการณ์ของเขามาตั้งแต่แรกแน่เลย!

คนอะไรจอมเผด็จการไม่พอ เจ้าเล่ห์อีกต่างหาก!

"หนังท้องตึง หนังตาหย่อนเลยนะครับคนสวยของเฮีย" จอร์แดนอมยิ้มให้กับภาพของหญิงในดวงใจที่ในตอนนี้ได้คอพับหลับคาเบาะรถไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย

"คนสวยของเฮียสวยที่สุดในโลกเลย" จอร์แดนชะลอรถเพื่อจอดเทียบเข้าตรงไหล่ทาง ก่อนจะเลื่อนตัวไปแอบกดปากหยักลงบนกระหม่อมบางนั้นอย่างแผ่วเบา

"ไปอยู่กับเฮียเถอะนะคนสวย เฮียสัญญาว่าเฮียจะดูแลคนสวยของเฮียเป็นอย่างดี..."

คนสวยของเฮีย แพรวพราวไม่ไหวไอ้แดนเพื่อนไอ้จ้าว 🤣🤣🤣