Academia Obscura | The Last Question

Chapter 5

Tahimik na lumabas si Jean mula sa Student Affairs Office matapos basahin ang ikalawang tanong. Napuno siya ng kaba at kuryosidad habang nag-iisip sa tanong: “Handa ka bang talikuran ang iyong dating buhay para sa isang bagay na maaaring hindi mo na mabawi?”

Sa bawat hakbang, napapaligiran siya ng mga estudyanteng tahimik na naglalakad o nag-uusap sa mababang tono. Naririnig niya ang mga bulungan tungkol sa mga "pagsubok" at "pagpapatunay" na tila bahagi ng kultura sa paaralang iyon. Sa paglalakad niya, nakasalubong niya ang isang pamilyar na mukha, isa sa mga kasamahan niya noon sa fast-food restaurant. Pero, sa pagkagulat niya, tila walang bakas ng pagkilala ang mukha ng dating kasamahan. Para bang hindi siya nakikita.

Nang lumiko siya sa isang makitid na pasilyo, may napansin siyang isang maliit na mesa na may isang puting kahon sa ibabaw. Sa gilid nito ay may maliit na karatula: “Para sa mga nagpatuloy: Pumili ng isa.”

Binuksan ni Jean ang kahon at nakita niya ang mga simpleng card, bawat isa ay may nakasulat na tanong o senaryo. Walang paliwanag kung bakit o para saan ang mga ito, ngunit sa ilalim ng kahon ay may nakasulat na mensahe: “Ang iyong sagot ay magiging batayan ng susunod mong hakbang.”

Pinili ni Jean ang unang card na nahawakan niya, at binasa ang nakasulat: “May makikilala kang mga taong handang magturo sa iyo, ngunit hindi lahat ay totoo. Paano mo malalaman kung sino ang mapagkakatiwalaan?”

Natahimik siya sa tanong, tila mas malalim at personal ang hamong ito kaysa sa una. Napagtanto niya na may mga aspeto ng lugar na iyon na sadyang sinusubok ang kakayahan niyang magtiwala, kahit na limitado ang alam niya sa mga tao sa paligid niya.

Habang iniisip niya ang tanong, isang babae ang lumapit sa kanya. Hindi ito mukhang estudyante, may kalakasan ang tindig nito at simpleng kasuotan. “Jean, sumunod ka sa akin,” mahinahon ngunit tiyak na sinabi ng babae. Nag-aalangan man, sumama siya. Dinala siya nito sa isang maliit na silid na may upuan at lamesa. Sa mesa, may mga piraso ng papel at lapis.

“Isulat mo dito ang iyong sagot,” utos ng babae. “Dahil ang mga kasagutan mo sa bawat hakbang ay gagamitin para malaman namin ang iyong kakayahan ang kakayahan mong magtiwala, magduda, at tumimbang ng mga motibo.”

Tahimik na sumulat si Jean, sinusubukang intindihin ang mga mensahe at layunin ng bawat tanong na ipinakita sa kanya. Pakiramdam niya’y unti-unting binubuksan ng mga ito ang mga bahagi ng kanyang pagkatao na dati’y hindi niya gaanong napapansin. Paano nga ba siya magtitiwala sa mga tao, lalo na sa isang lugar na tulad nito?

Matapos niyang isulat ang kanyang sagot, iniabot niya ito sa babae. Tumango ito at ngumiti nang bahagya, na tila sapat na ang sagot niya upang sumulong sa susunod na hakbang.

Paglabas ni Jean mula sa silid, pakiramdam niya’y mas tumitindi ang misteryo sa paligid. Nang sumulyap siya sa dulo ng pasilyo, nakita niyang may nakaabang na maliit na puting sobre sa kanyang lamesa sa dormitoryo ng Academy Obscura, na tila palatandaan ng susunod niyang pagsubok.